โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 182

ในขณะนั้น ซาบริน่าไม่ได้รู้สึกสิ้นหวังใด ๆ สิ่งเดียวที่เธอคิดคือเธอต้องทำทุกวิถีทางเพื่อโน้มน้าวเซบาสเตียนให้ได้ นั่นคือความหวังทั้งหมดของเธอ เธอไม่สนใจว่าเธอจะต้องเสียสละชีวิตตนเองไปหรือไม่ เธอต่อสู้ดิ้นรนที่จะหลุดออกมาจากบอดี้การ์ดทั้งสี่คน ซาบริน่ากัดแขนบอดี้การ์ดคนหนึ่ง เขาคนนั้นร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด และเผลอปล่อยมือออก

ซาบริน่าดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง และบอดี้การ์ดคนสุดท้ายก็ไม่สามารถรั้งซาบริน่าไว้ได้เช่นกัน

ซาบริน่าวิ่งตรงไปที่เซบาสเตียน

“เซบาสเตียน! คุณจะปล่อยให้ลูกชายคุณเดินตามทางที่คุณเคยเดินใช่ไหม? คุณลืมไปแล้วเหรอว่าในชีวิตของป้าเกรซ เธอต้องทนทุกข์ทรมานมากแค่ไหน? เซบาสเตียน… ” ซาบริน่าร้องตะโกนออกมา

ตอนนั้นเองที่เซบาสเตียนโกรธจัด เขาปล่อยมือจากเซลีนแล้วหันกลับไปหาซาบริน่า เท้าของซาบริน่าไม่มั่นคง และเธอก็พิงกระเป๋าเดินทางของเธออยู่ เธอเงยหน้ามองไปที่เซบาสเตียน และพูดอย่างจริงใจว่า “เซบาสเตียน ฉันคือผู้หญิงที่ช่วยคุณไว้… คุณต้องแต่งงานกับฉันนะ เซบาสเตียน…”

“เลิกเพ้อเจ้อสักที!” ข้างหลังพวกเขา นายท่านผู้อาวุโสฟอร์ดมาถึงพอดี

เมื่อมองไปที่ความพยายามอย่างกล้าหาญของซาบริน่าในการทำลายงานแต่งงาน นายท่านผู้อาวุโสฟอร์ดยกขาขึ้นเตะซาบริน่าอย่างแรง จนทำให้เธอล้มลงกับพื้น ซาบริน่าคว้ากระสอบของเธอเอาไว้และมองดูนายท่านผู้อาวุโสฟอร์ดอย่างโกรธจัด

“แกช่างน่ารังเกียจและไร้ยางอายจริง ๆ ไม่มีอะไรที่แกทำไม่ได้สินะ ทุกคำพูดเมื่อวานที่แกสาบานไว้มันก็เป็นแค่เรื่องไร้สาระงั้นสิ! ในที่สุดแกก็เผยโฉมหน้าที่แท้จริงออกมาเสียที!”

แขกที่เห็นเหตุการณ์ดังกล่าวเริ่มชี้นิ้วไปยังซาบริน่า

“ผู้หญิงน่าเกลียดคนนั้นมักใหญ่ใฝ่สูงเสียจริงนะ! เธอเป็นแค่ผู้หญิงที่หิ้วกระสอบเหล่านั้นไปมาเหมือนคนจรจัด คิดว่าตัวเองจะมีปัญญาไปพูดถึงเรื่องการแต่งงานกับนายน้อยฟอร์ดได้อย่างนั้นเหรอ? สมองเธอได้รับความกระทบกระเทือนเหรอ? หรือบ้ารึไปแล้ว?”