โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 193

“ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะ… ”

“ฉันรู้ ฉันเข้าใจ” เซย์นยิ้ม “เธอไม่ได้รักไนเจล และเธอก็คงไม่ได้รักฉันเหมือนกัน ซาบริน่า เชื่อฉันเถอะ ที่ฉันบอกว่าฉันไม่มีเจตนาที่จะทำให้เธอตกหลุมรักฉัน นั่นเป็นเรื่องจริง เป็นฉันเองที่หลงเสน่ห์เธออย่างช่วยไม่ได้ ดังนั้น ฉันยินดีที่จะทำทุกอย่างเพื่อเธอ วางใจเถอะ ฉันจะไม่ทำอะไรเพื่อทำร้ายเธอหรือบังคับให้เธอทำในสิ่งที่เธอไม่เต็มใจตลอดไป”

“ขอบคุณนะเซย์น ฉันจะดูแลคุณเองค่ะ” ซาบริน่าสัญญาทั้งน้ำตา

เธอเป็นผู้หญิงที่รักษาคำพูดของตนเสมอ และตลอดเวลาที่เหลือของเซย์นในโรงพยาบาล เธอไม่เคยทิ้งเขาเลย ซาบริน่าโยนโทรศัพท์ทิ้งตามที่เขาขอ ถึงกระนั้น เมื่อในที่สุดเซย์นก็ได้ออกจากโรงพยาบาลในอีกหนึ่งเดือนต่อมา พวกเขาก็พบเจอเซย์นและซาบริน่า

ผู้ชายสองสามคนยืนล้อมเซย์นและซาบริน่าตรงทางเข้าโรงพยาบาล และลากเซย์นและซาบริน่าไปที่รถของพวกเขา ทั้งสองคนทำอะไรไม่ถูก เซย์นแทบจะยังไม่หายจากอาการบาดเจ็บดี และซาบริน่าก็กำลังตั้งครรภ์อยู่ พวกเขาถูกโยนเข้าไปในรถมินิแวนสีดำ เซย์นและซาบริน่าถูกปิดปากขณะที่พวกเขาถูกพาไปที่ขอบหน้าผา

“ผู้คนจะจดจำว่าวันนี้เป็นวันตายของพวกแก!” ชายชุดดำพูดอย่างไร้ซึ่งอารมณ์