โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 195

เซย์นไม่เคยพยายามบังคับให้ซาบริน่ามีความสัมพันธ์กับเขา ทั้งสองปฏิบัติต่อกันเปรียบเสมือนพี่น้อง

เมื่อเวลาผ่านไป ความผูกพันที่พวกเขาได้แบ่งปันกันพัฒนาไปสู่ความเป็นพี่น้องที่พวกเขาถือว่ามาจากสายเลือดเดียวกัน โดยลูกสาวของซาบริน่าก็ถือว่าเซย์นเป็นลุงของเธอด้วย

สี่ปีผ่านไปและชีวิตของพวกเขาก็สงบสุขดี ซาบริน่าจะกลับบ้านทุกเย็นเพื่อดูแลเซย์น เธอจะช่วยเขาเข้าไปในบ้านและจัดเตียงให้กับเขา ก่อนที่จะออกไปรับลูกสาวที่โรงเรียนอนุบาล โดยปกติแล้ว ลูกสาวจะไปกับลุงเซย์นในขณะที่เธอมุ่งหน้ากลับไปทำงานที่ไซต์ก่อสร้างและทำงานจนถึงหกโมงครึ่ง แต่เมื่อเธอเพิ่งช่วยเซย์นเข้าบ้านเรียบร้อย โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

“สวัสดีค่ะ คุณวอลส์เหรอคะ?” เป็นสายเรียกเข้าจากครูของลูกสาวที่โรงเรียนอนุบาล

“คุณนายสก๊อตต์ คุณต้องมาที่นี่เดี๋ยวนี้ ลูกสาวของคุณทะเลาะกับเพื่อนร่วมชั้นของเธออีกแล้ว!” คุณวอลส์ขอร้องด้วยน้ำเสียงที่พูดอย่างหมดความอดทน

“คะ โอเคค่ะ” ซาบริน่ารีบตอบกลับไป “ฉันจะไปที่นั่นให้เร็วที่สุดนะคะ!”

เธอวางสายและกำลังจะรีบออกไป แต่แล้วเซย์นก็เรียกเธอไว้ก่อน “แซบบี้… ”

“คะ?”

“อย่ารุนแรงกับไอโนะมากนะ เข้าใจไหม?” เซย์นพูดเบา ๆ “หลานเป็นเด็กดีนะ”

“แต่ว่า…” ซาบริน่ามองเขาอย่างผิดหวัง “เธอต่อยกับเด็กคนอื่น ๆ อีกแล้ว เธอได้รับเชื้อความรุนแรงก้าวร้าวแบบนี้มาจากไหนกันนะ? ฉันไม่เคยต่อยกับใครมาทั้งชีวิต และพี่ก็ไม่ใช่คนก้าวร้าวเหมือนกัน ทำไมเธอถึง… ”