โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 285

ซาบริน่าซึ่งกำลังหิวอยู่แล้วได้กลิ่นเรียกน้ำย่อยเช่นนี้ ทำให้กระตุ้นความอยากอาหารอย่างมาก เธอนั่งลงและเห็นว่าเซบาสเตียนนั่งลงตรงหน้าเธอ

ซาบริน่าพูดไม่ออก เขามารับประทานข้าวกับเธอเหรอ? เธอไม่กล้าถาม เธอรู้สึกอึดอัด

“นั่งทำอะไรอยู่? ตักสตูว์ให้ฉันหน่อย!” เซบาสเตียนสั่ง สีหน้าไม่เปลี่ยน

"ค่ะ" ซาบริน่ายืนขึ้นอย่างเชื่อฟัง

เขาจ้องมองเธออย่างไร้อารมณ์ ทำให้เธอกังวล มือของเธอสั่นระรัวขณะที่เธอตักสตูว์ออกมา ทำให้น้ำสตูว์กระเด็นลงบนโต๊ะ

เซบาสเตียนคว้ากระบวยตักจากเธอ “เรื่องง่าย ๆ แค่นี้เธอก็ยังทำไม่ได้ แต่เธอก็ยังคิดจะไปคบหากับผู้ชายคนอื่นอยู่ตลอดเนี้ยนะ!”

ซาบริน่าพูดไม่ออก คลื่นแห่งความคับข้องใจท่วมท้นในหัวใจ เขาเป็นคนบอกเองว่าเธอต้องจ่ายคืนสิบล้าน! และเธอต้องจ่ายเงินคืนด้วยตัวของเธอเอง! ตอนนี้เขากำลังโทษเธออยู่อย่างนั้นเหรอ? น้ำตาเริ่มไหลรินออกจากดวงตา แต่ซาบริน่าไม่ต้องการให้เซบาสเตียนเห็นว่าเธอกำลังร้องไห้ เธอก้มศีรษะลง กลั้นน้ำตาเอาไว้ แต่เธอเห็นสตูว์ชามหนึ่งผลักมาอยู่ตรงหน้าเธอ

“พอแล้วรึยัง?” เซบาสเตียนถาม

ซาบริน่าไม่ได้ยิน เธอคิดว่าเขากำลังถามเธอว่าทำไมเธอจึงก้มศีรษะลง เธอคิดว่าเขาเห็นน้ำตาของเธอแล้ว เธอจึงส่ายหัวอย่างหนักพร้อมสะบัดน้ำตาออกเช่นกัน

เซบาสเตียนหยิบชามกลับทันที จากนั้น เขาก็ผลักชามที่เต็มไปด้วยเนื้อสตูว์ไปตรงหน้าเธออีกครั้ง

ซาบริน่ามองอาหารอย่างสับสน เขาให้อาหารหมูรึเปล่า! เธอไม่เคยรับประทานมากขนาดนั้นมาก่อน!

“ถ้าเธอเอาแต่ดื่มน้ำสตูว์แต่ไม่กินอย่างอื่น ฉันจะ… ” เซบาสเตียนกำลังจะพูดอย่างอื่น

ซาบริน่าพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ฉันกินก็ได้ ยอมกินก็ได้ ฉันยอมกินให้หมดเลยก็ได้”

เขาตักอาหารลงในชามของเธอ เธอไม่ได้ประจบประแจงเลยสักนิด เธอรู้สึกกลัวจริง ๆ

"ต้องอย่างนั้นสิ" หลังจากนั้น เซบาสเตียนก็รับประทานอาหารของตัวเอง อันที่จริง เนื้อดีมาก ซาบริน่าทานชิ้นหนึ่งเสร็จแล้ว และกำลังเอื้อมแขนออกไปเพื่อที่จะจิ้มอีกชิ้นหนึ่ง

ส้อมของเธอติดอยู่กับส้อมของเซบาสเตียน