โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 296

ก่อนจะถามคำถามนี้ ซาบริน่าก็รู้อยู่แล้วว่าเซบาสเตียนไม่น่าจะเห็นด้วยกับคำขอนี้ เธอยิ้มเยาะตัวเอง “ฉันก็แค่พูดเล่น ๆ ”

แต่สถาปัตยกรรมคือความหลงใหลในชีวิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอ และเป็นทักษะที่เธอใช้ในการทำมาหากิน ไม่ใช่เรื่องตลกอย่างแน่นอน

อย่างไรเสีย ถ้าเซบาสเตียนไม่ตกลง เธอก็ทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว

ชายผู้นั้นไม่มองเธออีกเลย และเดินไปที่ห้องของเล่น ซาบริน่ายืนอยู่นอกห้อง สายตาของเธอยังคงมองเขาอยู่

ไอโนะยังคงเล่นบ้านของเล่นไม้ของตนเองอยู่

“รหัสผ่านคืออะไร บอกมาก่อนถึงจะเข้าได้?” ไอโนะถามเซบาสเตียน

เซบาสเตียนตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ฉันไม่รู้ หนูบอกฉันได้ไหม?”

ไอโนะดูจริงจังเช่นกัน “รหัสผ่านคือสามห้าหนึ่งสองเจ็ดแปดแปด”

เซบาสเตียนทวนตัวเลขซ้ำ

ไอโนะเอ่ยอย่างมีความสุข “นั่นคือคำตอบที่ถูกต้อง คุณเข้ามาได้!”

ชายคนนั้นเดินเข้ามาอย่างระมัดระวัง

ซาบริน่าตกตะลึงเมื่อเห็นทุกอย่างนี้

เธอรู้จักเซบาสเตียนที่เลือดเย็นและโหดเหี้ยมคนเดิมรึเปล่า?

ในขณะเดียวกัน เซบาสเตียนก้มตัวลงและตอนนี้กำลังพยายามเข้าไปในบ้านไม้หลังเล็ก ๆ แต่เขาสามารถเข้าไปได้เพียงครึ่งขา และแล้วมันก็พังลงมา

“พ่อจ๋าใจร้าย!” ไอโนะปีนออกมาจากกองอิฐที่ร่วงหล่นและเริ่มชี้ไปที่จมูกของเซบาสเตียน

“พ่อจ๋าไม่ดี! พ่อจ๋าไม่น่ารักเลย! พ่อจ๋าทำลายบ้านของหนู”