โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 308

ซาบริน่าจ้องมองเซบาสเตียนด้วยใบหน้าที่สับสน "ทำไมคะ? คุณต้องการให้ครอบครัวฟอร์ดยอมรับฉันอย่างนั้นเหรอ?”

เธอเริ่มยิ้ม “ฉันคิดว่าคนอย่างฉันคงจะไม่สมควรที่จะได้รับเกียรติแบบนั้นแล้วนะ ถ้าฉันไปที่นั่น สิ่งต่าง ๆ จะยุ่งเหยิงมากขึ้น ฉันขออยู่ที่นี่จะดีกว่า”

วิธีที่เธอพูดแบบนั้นทำให้เซบาสเตียนสำลักคำพูดของเขาอย่างเงียบ ๆ

เมื่อมือของเขาคลายลงอย่างกะทันหัน ซาบริน่าก็ถือโอกาสหนีไปที่ห้องของเธอ

คฤหาสน์ฟอร์ดหลังเก่า!

เธอเคยไปที่นั่นสองครั้ง ครั้งแรกคือตอนที่เซบาสเตียนพาเธอไปที่นั่นหลังจากที่เธอได้รับการปล่อยตัวจากเรือนจำครั้งแรก ครั้งที่สองก่อนที่เธอจะหนีออกจากเซ้าท์ ซิตี้ ตอนที่เฮนรี่โทรหาเธอและให้ไปที่นั่น ซึ่งเป็นสิ่งที่ซาบริน่ารู้สึกอับอายอย่างที่สุด

หากไม่มีเรื่องอะไร ซาบริน่าก็ไม่อยากจะก้าวเข้าไปเหยียบในคฤหาสน์หลังเก่าของฟอร์ดอีกเลย

เธอแค่ต้องการหางานอย่างสงบสุขเท่านั้น

หลังจากปิดประตูห้อง ซาบริน่ามองไปที่เรซูเม่ที่เซบาสเตียนเตรียมไว้ให้เธออีกครั้ง อันที่จริง เธอรู้สึกขอบคุณเซบาสเตียนมากที่เขาทำเพื่อเธอ เธอตัดสินใจว่าในวันพรุ่งนี้ เธอจะใช้ข้อมูลทั้งหมดนั้นเพื่อยื่นสมัครงานออนไลน์เพิ่มเติม

เช้าวันรุ่งขึ้น ซาบริน่าตื่นแต่เช้าตรู่

เธอตรงไปที่ห้องของไอโนะทันทีและสั่งลูกสาวอย่างอ่อนโยน “ไอโนะ วันนี้พ่อจะพาหนูไปทานข้าวที่บ้านคุณปู่ หนูต้องเป็นเด็กดีและไม่สร้างปัญหาอะไรนะ หนูต้องเป็นหญิงสาวที่เป็นผู้ใหญ่ เข้าใจไหมคะ?”

ไอโนะถามซาบริน่าอย่างไร้เดียงสาว่า “แม่จะไม่ไปเหรอคะ?”

ซาบริน่าส่ายหัว “ช่วงนี้แม่ยังหางานทำไม่ได้เลย แต่ในที่สุด วันนี้แม่ก็ได้สัมภาษณ์งานแล้ว หนูต้องการให้แม่เป็นอิสระใช่ไหมคะ?”

ไอโนะพยักหน้าเห็นด้วย "ใช่ค่ะ"

“ดังนั้น แม่จึงไปที่นั่นกับหนูไม่ได้ หนูไปกับคุณพ่อแทน และหนูต้องเชื่อฟังเขาตลอดเวลา เข้าใจไหมเอ่ย?” หลังจากสอนไอโนะอีกสองสามครั้ง ซาบริน่าก็หยิบเอกสารและออกจากบ้านไป

มีคอมพิวเตอร์อยู่ในบ้าน แต่เป็นของเซบาสเตียน ซาบริน่าไม่แน่ใจว่าเขาจะอนุญาตให้เธอใช้รึเปล่า ดังนั้น เธอจึงคิดว่าการไปใช้ที่ร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ข้างนอกเป็นความคิดที่ดีกว่า

เมื่อเซบาสเตียนตื่นขึ้น เขาพบเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ตรงประตูซึ่งกำลังจ้องมองมาที่เขา “เจ้าตูดหมึก ทำไมไม่ยอมให้แม่ไปคฤหาสน์หลังเก่ากับเราด้วยล่ะ? เธอออกไปตั้งแต่เช้าตรู่แล้ว!”