โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 31

“ตบหน้าลูกสาวของหล่อนซะ หล่อนจะหยุดมือได้ก็ต่อเมื่อฉันบอกให้หยุด หากหล่อนไม่เต็มใจที่จะตบหรือถ้าตบไม่แรงพอ ฉันจะให้ชายร่างใหญ่และดุร้ายสองคนใช้ส้นรองเท้าตบลูกสาวหล่อนหนึ่งร้อยแทน”

เจดตกตะลึง “คุณผู้หญิงฟอร์ด อะไรนะ...คุณพูดว่าอะไรนะคะ?”

เซลีนยิ่งกลัวมากขึ้นไปอีก จนเธอเดินโซซัดโซเซและล้มลงกับพื้นด้วยน้ำตานองหน้า

เกรซไม่ต้องการพูดซ้ำหลายหน จึงได้ถามเจดไปว่า “หล่อนจะทำ หรือให้ฉันหาคนอื่นมาทำแทน”

“ฉันเอง! ฉันจะทำเอง ฉันจะทำเองค่ะ!” เจดคลานมาที่ด้านหน้าของเซลีน เธอยกมือขึ้นตบหน้าของเซลีนอย่างแรง

“แม่คะ…” เซลีนร้องไห้ขณะที่มองดูแม่ของเธอ

“ดีกว่าผู้ชายสองคนตบลูกด้วยส้นรองเท้านะ” เจดยกมือขึ้นตบอีกครั้ง ตบไปที่แก้มขวาของเซลีน

เจดตบอย่างแรง

ราวกับว่าเธอกลัวว่าเกรซจะไม่พอใจ

เซลีนปล่อยเสียงคร่ำครวญขณะที่เธอถูกตบ แต่เธอไม่กล้าแม้แต่ขอความเมตตา

เจดยังคงตบต่อไปจนมือทั้งสองข้างของเธอบวม และเธอก็หอบอย่างหนักจากความเหนื่อยล้า ในทางกลับกัน ใบหน้าของเซลีนก็บวมเหมือนลูกโป่งขนาดใหญ่สองลูกแล้ว และแก้มทั้งสองของเธอก็เปลี่ยนเป็นแดงราวกับตับหมู

เซลีนดูเหมือนหมูอ้วน

ซาบริน่าไม่มีความสงสารต่อเธอเลย

เกรซบอกให้หยุด เมื่อเธอเริ่มรู้สึกเหนื่อยขณะที่เธอนอนอยู่บนเตียง “หยุด พาลูกสาวของหล่อนและตัวหล่อนเองไสหัวออกไปให้พ้น!”

เจดพยุงลูกสาวของเธอด้วยเเขนที่อ่อนแรงจากการใช้ทุบตี จากนั้นก็ตะเกียกตะกายและคลานออกไป

หลังจากที่พวกเขาออกจากประตูโรงพยาบาลแล้ว เจดก็พูดด้วยความขุ่นเคืองอย่างยิ่ง “ซาบริน่า! ฉันจะทำให้เธอต้องชดใช้เป็นสองเท่า!”