โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 318

ห้องโถงปะทุไปด้วยความโกลาหล

ขณะที่พวกเขาดูทุกอย่างแสดงออกมา แขกที่มาร่วมงานต่างก็ตกใจ

แม้แต่นายท่านอาวุโสฟอร์ดซึ่งนั่งอยู่ที่เก้าอี้หลักก็ยังตกตะลึง

ในท้ายที่สุด เพราะเซลีนมีนายท่านอาวุโสชอว์หนุนหลังเธอ เธอจึงไม่กลัวใครเลยนอกจากเซบาสเตียน นอกจากนี้เพราะตาของเธอยังอยู่ตรงนั้น เธอจึงต้องการใช้โอกาสนี้กำจัดผู้หญิงคนไหนก็ตามที่อยากได้เซบาสเตียน

เมื่อเห็นว่าฟรอสต์กล้าที่จะสวมหมวกนั่นให้เธอ เซลีนจึงตัดสินใจว่าจะไม่ปล่อยฟรอสต์ไป!

ในตอนนี้ เซลีนกระชากผมของฟรอสต์ซึ่งกำลังคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด ด้วยความหมดหนทาง เธอกระทืบเข้าที่เท้าของเซลีนจนหักโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ

"อา!" เซลีนทรุดตัวลงกับพื้นและเริ่มร้องไห้ขณะดึงผมของฟรอสต์แน่นยิ่งขึ้น ทั้งสองกลิ้งไปมาบนพื้นขณะต่อสู้กัน

“แกนางคนเถื่อน แกกล้าแย่งสามีของฉันเหรอ? ถ้าพระเจ้าห้ามฉันไม่ฆ่าแกในวันนี้ ฉันก็ไม่ใช่เซลีน ลินน์!” เซลีนตะโกนด้วยความโกรธ

ในขณะเดียวกันฟรอสต์ก็ร้องออกมาว่า “นางคนน่ารังเกียจ ปล่อยผมของฉันนะ! ป้าของฉันเป็นคนคุมตระกูลฟอร์ด อย่าคิดหนีจากที่นี่หลังจากที่แกปล่อยมือจากฉันแล้ว แกยังไม่ได้แต่งงานกับนายน้อยฟอร์ดเลย แล้วทำไมฉันจะแย่งเขามาไม่ได้? แกรอมาหกปีแล้ว แต่เขายังไม่ได้แต่งงานกับแก! ที่จริงแล้ว แกไม่ควรคิดจะแต่งงานกับนายน้อยฟอร์ดเลยทั้งชาตินี้เลยด้วยซ้ำ! เมื่อพูดถึงนางผู้หญิงเลวอย่างแก แม้แต่คนจรจัดข้างถนนก็ไม่ต้องการแก ไม่ต้องพูดถึงนายน้อยฟอร์ดหรอก!”

ฟรอสต์ด่าเซลีน ขณะดึงผมของตัวเองออก

ทั้งสองคนกลิ้งเกลือกต่อสู้กันอยู่บนพื้นห้องโถงของบ้านตระกูลฟอร์ด

ในขณะที่ผู้ยืนดูการต่อสู้ของพวกเธออย่างตั้งใจ โดยไม่มีใครคิดจะหยุดพวกเธอ

แน่นอนว่ายกเว้นเซบาสเตียน

แม้ว่าจะเป็นบ้านของตระกูลฟอร์ด แต่เซบาสเตียนไม่เคยอยู่ที่นั่นนานเลย เป็นเวลาไม่กี่ปีที่เขาใช้เวลาอยู่ในบ้านหลังนี้ เพราะหลังคามุงกระเบื้องหนาทึบนั้นไม่ได้เต็มไปด้วยความทรงจำอันแสนสุข

แน่นอนว่าเซบาสเตียนไม่มีความรู้สึกใด ๆ ต่อบ้านหรือผู้อยู่อาศัยในบ้าน