โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 46

“การเดินทางครั้งนี้ไม่ง่ายสำหรับเราทั้งคู่ แม่ทนทุกข์กับการปกป้องเขาเกินกว่าที่เขาจะจินตนาการได้ เช่นเดียวกันกับการปกป้องแม่ ในฐานะแม่ การโต้ตอบที่เขาเป็นคนเริ่มในครั้งนี้เองก็เกิดจากที่แม่คาดไปมาก เซบาสเตียนได้สร้างศัตรูมากมายจนเขามาอยู่ในจุดทุกวันนี้ได้ ถ้าเขารู้ว่าแม่ใฝ่ฝันที่จะได้ที่ดินของบ้านเก่าตระกูลฟอร์ด เซบาสเตียนก็จะยอมให้แม่ย้ายเข้าไปอยู่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ตัวแม่เองไม่อยากให้เขาต้องมายุ่งยากเพราะแม่เลย” น้ำเสียงของเกรซนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยเสียใจ แต่จะถูกต้องกว่าที่จะบอกว่าเธอรู้สึกสงสารลูกชายของเธอ

อย่างไรก็ตาม ซาบริน่ารับรู้ได้ถึงความโดดเดี่ยวของชีวิตผู้หญิงคนหนึ่ง

เกรซไม่เคยสวมชุดแต่งงานและไม่เคยได้รับการยอมรับจากตระกูลฟอร์ด ในชีวิตของเธอ เกรซยังคงไม่สามารถเติมเต็มความปรารถนาของเธอได้เพราะเธอมีข้อกังวลหลายอย่าง แม้ว่าลูกชายของเธอจะควบคุมทุกอย่างได้แล้วก็ตาม

ชะตากรรมของเกรซและซาบริน่าช่างคล้ายกันอะไรขนาดนี้?

ทั้งสองตั้งครรภ์นอกสมรส

เกรซอยู่คนเดียวมาทั้งชีวิต และซาบริน่าก็อาจจะอยู่คนเดียวตลอดชีวิตเช่นกัน

ซาบริน่าอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากกับเกรซ

“แม่คะ พรุ่งนี้เจอกันนะคะ หนูจะเตรียมข้าวต้มที่แม่ของโปรดไปให้ รอหนูพรุ่งนี้เช้านะคะ” ซาบริน่ายิ้มและตอบกลับทางโทรศัพท์

หลังจากที่วางสาย ซาบริน่าก็หยิบนามบัตรของมาร์คัสออกมาจากกระเป๋าและโทรไปที่หมายเลขโทรศัพท์บนบัตร

โทรศัพท์ดังขึ้นเป็นเวลานานก่อนที่จะรับสาย

เสียงที่สุภาพของผู้หญิงออกมาจากปลายสายอีกด้านของโทรศัพท์ “สวัสดีค่ะ ฉันขอทราบได้ไหมคะว่านี่ใคร?”

“เอ่อ… ฉัน… นี่คือเบอร์ของคุณมาร์คัส ชอว์ ใช่ไหมคะ?” ซาบริน่าถาม

"ใช่ ผู้อำนวยการชอว์อยู่ในที่ประชุม ฉันเป็นเลขาของเขา ขอทราบได้ไหมคะว่ามีอะไรที่ฉันสามารถช่วยได้ค่ะ?” ถามคนที่อยู่อีกด้านหนึ่งของสาย

"ไม่เป็นไร ขอบคุณค่ะ" ซาบริน่ารู้ว่ามาร์คัสจงใจหลบหลีกเธอ

เขาให้นามบัตรและขอเบอร์โทรศัพท์ของเธอไป มันเป็นแค่การแสดงของคนรวยในงานเลี้ยง

แต่กระนั้น ในตอนที่เธอจะขอยืมเงินทันทีที่เธออ้าปากพูด

คงจะแปลกถ้าวิธีการแบบตรงไปตรงมาดังกล่าวจะไม่ทำให้ผู้คนหวาดกลัว