โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 48

ซาบริน่าไม่ตอบเซลีน เพียงแต่มองดูเซบาสเตียนอย่างใจเย็น “ฉันแค่เข้ามาเอากระเป๋าในห้อง แล้วจะออกไปในทันที ฉันจะกลับมาในอีกสามหรือสี่ชั่วโมงนี้ พวกคุณ…ต่อกันเถอะ”

เธอไม่ทำอะไรแย่ ๆ หรือยิ้มใด ๆ และทุกท่วงท่าของเธอมีเพียงความสงบนิ่ง

อย่างไรก็ตาม เซบาสเตียนสัมผัสได้ถึงความไม่สนใจ ไม่แยแส มุ่งมั่น และปกป้องตนเองอย่างหมดหนทาง

เซบาสเตียนรู้สึกปรารถนาที่จะพิชิตเธอ

เขารับรู้มากับหูว่าเธอสารภาพความตั้งใจของเธอแล้ว เธอจงใจหลอกแม่ของเขา และอุ้มไอ้ตัวแสบไว้ในท้องเพื่อหลอกเขาอีก แต่ความคิดเหล่านี้ก็ยังวนเวียนอยู่ในหัวเขา

ในตอนแรกท่าทีของชายผู้นี้ไม่ค่อยดีนัก แต่กลับกลายเป็นว่ามันรุนแรงและตึงเครียดเป็นอย่างมาก ราวกับว่าเขากำลังระงับความโกรธของเขา

ซาบริน่าเข้าไปข้างในและวางกระเป๋าของเธอลง นับเงินจำนวนที่เธอมี แล้วหยิบออกมาห้าดอลลาร์ เธอออกไปอีกครั้ง

เธอไม่แม้แต่จะมองเซบาสเตียนและเซลีนด้วยซ้ำ

ประตูปิดดังปัง

เซลีนกล่าวขึ้นอย่างขุ่นเคือง “ซาบริน่าคงออกไปคั่วผู้ชายอีกแล้ว เธอมักจะเป็นแบบนี้…”

“ออกไป!”

เซลีนตัวสั่นด้วยความกลัว “คุณพูดว่าอะไรนะคะ เซบาสเตียนที่รัก?”

เขาขับรถพาเธอไปซื้อของหวานเองเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว เขาไม่รู้ว่าเธอชอบรสไหน เขาจึงซื้อมันทั้งหมด

ตอนนี้เขาบอกให้เธอออกไป?

"กลับบ้านไป!" เซบาสเตียนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ใบหน้าไร้อารมณ์ของเขาที่ดูเหมือนว่าเขาอยากจะฆ่า

เซลีนรู้วิธีการกระทำของเซบาสเตียน เขาไม่แม้แต่จะกระพริบตาตอนที่เขากำจัดครอบครัวฟอร์ดทั้งหมดโดยสิ้นเชิง

เธอพูดออกมาเพียงสองคำเท่านั้น “นายท่านไนเจล…”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงไม่อดทน “ฉันรู้ ฉันรู้ว่าวันนี้เธอหยุดงานอีกแล้ว ไม่ต้องกังวลพวกเขาจะไม่ไล่เธอออก เธอเป็นแค่คนที่ทำงานทั่วไป มีอะไรอีกไหม? ฉันจะวางสายเดี๋ยวนี้!”

ซาบริน่าพูดไม่ออก ไนเจลหมดความอดทน

อย่างไรก็ตาม เธอได้ยินความรู้สึกอบอุ่นจากคำพูดของเขา อย่างน้อยเขาก็เต็มใจที่จะให้งานกับเธอ

ดวงตาของซาบริน่ามีน้ำตาคลอเล็กน้อย

เธอนั่งรอด้วยความเบื่อหน่ายอีกหนึ่งชั่วโมงหรือมากกว่านั้น เธอเดาว่าเซบาสเตียนและเซลีนน่าจะกลับไปที่ห้องนอนของเซบาสเตียนแล้ว เธอลุกขึ้นและกลับไป

เธอผลักประตูเข้าไปและข้างในมืดสนิท

จู่ ๆ ก็มีเสียงเย็นชาสั่งว่า “มานี่สิ!”