โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 5

ถ้าชายที่ยืนอยู่ข้างหลังซาบริน่าไม่ใช่เซบาสเตียน แล้วจะเป็นใครได้อีก?

ชายคนนั้นมองดูซาบริน่าด้วยรอยยิ้มจาง ๆ เสียงที่กลมกล่อมและอบอุ่นของเขาทำให้รู้สึกผ่อนคลายจนสามารถทำให้เธอถึงจุดสุดยอดทางโสตประสาทได้เลย “แม่ไม่สบายและต้องการพักผ่อน มีอะไรที่เธอทำไม่ได้ ก็มาหาทางแก้ปัญหากับฉันก็ได้นิ? ทำไมเธอต้องรบกวนแม่ด้วย?”

ซาบริน่าตกตะลึงและพูดไม่ออก

ชายคนนั้นโอบแขนของเธอ และพาเธอออกไปก่อนที่เธอจะทันได้ปฏิเสธ

“ลูกแม่ คุยเรื่องงานแต่งงานกับซาบริน่าให้รู้เรื่อง ลูกต้องปฏิบัติต่อซาบริน่าให้ดีนะ” เกรซตะโกนตามหลังพวกเขาไป

“อย่ากังวลไปเลยครับแม่” ชายคนนั้นตอบขณะปิดประตูห้องผู้ป่วย

ซาบริน่าถูกเซบาสเตียนลากและเดินออกมาไกล

เมื่อพวกเขามาถึงสุดทางเดิน ใบหน้าอันอบอุ่นของเขาถูกแทนที่ด้วยแสงสะท้อนที่เยือกเย็นและแสงจ้าที่คมชัด

ชายคนนั้นจับไปที่ต้นคอของซาริน่าอย่างรุนแรงและตรึงเธอไว้กับผนัง สายตาของเขาเหมือนดาบที่หนาวเย็น “นังโจรสาว! เธอได้ทดสอบความอดทนของฉันมาตลอดหนึ่งเดือน และตอนนี้เธอกล้าที่จะปรากฏตัวต่อหน้าแม่ของฉันอีก เธอกล้าหาญเกินไปแล้ว! ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับแม่ของฉันแล้วละก็ ฉันจะทำให้เธอได้พบกับสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตายเสียอีก!”

ใบหน้าของซาบริน่าเปลี่ยนเป็นสีแดงจากการสำลัก เธอพูดขณะที่พยายามดิ้นรนไปว่า “ฉัน… ไม่รู้…ป้า… เกรซเป็น… แม่ของคุณ”

ในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าทำไมเซบาสเตียนถึงรังเกียจเธอ แต่ก็ยังยืนกรานที่จะขอจดทะเบียนสมรสกับเธอ ก่อนหน้านี้ในคุก เกรซได้พูดว่า เกรซต้องการให้เธอเป็นลูกสะใภ้ในอนาคต หลังจากที่พวกเขาออกจากคุกไปได้

ในเวลานั้น ซาบริน่าคิดว่าเกรซแค่กำลังล้อเล่นกับเธอ

แต่ปรากฎว่าเกรซกลับจริงจัง

ชายคนนั้นบีบคอเธอแน่นขึ้น “คิดว่าฉันจะเชื่อเธอเหรอ? เธอกำลังแสดงละครซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างนี้ ไม่ใช่เพื่อเพิ่มราคาตัวเธอเองหรอกเหรอ? เธอก็เคยต้องการที่จะเป็นภรรยาที่ร่ำรวยของตระกูลฟอร์ดไม่ใช่เหรอ?

เธอไม่ต้องการที่จะปกป้องตัวเอง ดังนั้นเธอจึงหลับตาลง

ให้เขาบีบคอเธอจนตาย ด้วยวิธีนี้ เธอสามารถอยู่กับทารกในท้องของเธอได้ตลอดไป และแม้กระทั่งได้อยู่กับแม่ของเธอด้วย

น้ำตาของเธอไหลลงมาที่หางตา

อย่างไรก็ตาม ชายคนนั้นก็ปล่อยมือออก เขากลับมาสงบสติอารมณ์ได้แล้ว

น้ำเสียงของเขายังคงเยือกเย็นและดูข่มขู่ “แม่ของฉันอยู่ได้อีกเพียงสองเดือน ฉันต้องการเติมเต็มความปรารถนาของแม่ นั่นคือเรื่องแต่งงานกับเธอ แต่ไม่ต้องห่วงฉันจะไม่แตะต้องตัวเธอ! หลังจากสองเดือน ฉันจะหย่ากับเธอ เมื่อถึงเวลานั้น เธอจะได้รับค่าจ้างกองใหญ่ แต่ฉันขอเตือนเธอไว้เลยนะว่าอย่าเล่นอุบายสกปรกเด็ดขาด ไม่อย่างนั้น ฉันจะทำให้เธอใช้ชีวิตเหมือนกับตกนรกทั้งเป็นแน่!”

'ป้าเกรซอยู่ได้อีกเพียงสองเดือนอย่างนั้นเหรอ?'

ซาบริน่ารู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวในหัวใจ

เธอสูดอากาศบริสุทธิ์สองสามครั้ง เมื่อผ่านไปครู่หนึ่ง เธอถามอย่างใจเย็นไปว่า “คุณต้องการจะจัดการเรื่องแต่งงานปลอมกับฉันใช่ไหม?”

“จะมีอะไรนอกจากนี้อีก? หรือเธอต้องการที่จะเป็นภรรยาที่แท้จริงของฉันแทนอย่างนั้นเหรอ? ชายคนนั้นสำรวจเธอตั้งแต่คอลงไปจนถึงด้านล่างด้วยสายตาที่รังเกียจ

ซาบริน่าหวนนึกถึงวันที่อยู่ในห้องนั้นทันที เมื่อเขาได้เห็นร่างด้านหน้าของเธอ ร่างกายของเธอก็เต็มไปด้วยรอยดูดและกัดจากชายที่กำลังจะตายในวันนั้น

แน่นอนอยู่แล้ว เขาจะดูหมิ่นเธอว่าเธอโสมม

ซาบริน่ากัดริมฝีปากของเธอแล้วพูดว่า “ฉันทำได้ แต่ฉันมีเรื่องจะขอร้อง”

“พูดมา!”

“จัดการบัญชีของธนาคารในเมืองให้ฉัน เมืองไหนก็ได้”

ถ้าเธอจะพาลูกกลับบ้านเกิดในอนาคต ชาวบ้านก็จะดูถูกลูกของเธอที่กำพร้าพ่อ

เธอไม่ต้องการให้ลูกของเธอ ต้องเผชิญกับการถูกเลือกปฏิบัติในอนาคต

เธอต้องการพาลูกไปอยู่ไกล ๆ บ้าน

เซบาสเตียนมองเธออย่างสงสัย “แค่นี้เหรอ?”

ด้วยความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้า เธอพูดอีกครั้งว่า “ฉันต้องการเงินสด 30,000 ดอลลาร์ตอนนี้ เป็นค่าเบี้ยเลี้ยงของฉัน”

30,000 ดอลลาร์ ก็เพียงพอแล้วสำหรับการตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาล ค่าใช้จ่ายระหว่างตั้งครรภ์ และเธอสามารถกลับบ้านเกิด เพื่อไว้อาลัยกับมารดาที่ล่วงลับไปแล้วได้

เซบาสเตียนยิ้มเยาะ

แน่นอนว่าผู้หญิงคนนี้ยังคงเป็นคนโลภเข้ากระดูกดำ