ป่ะป๊าจ๋า หนูมาแล้ว นิยาย บท 16

การได้เจอกับเยี่ยจิงเฉินเป็นเพียงแค่เหตุสุดวิสัยไม่คาดฝันเท่านั้นแหละ

"ประธานเยี่ยคะ นี่คือไฟล์การออกแบบกับตัวอย่างต้นฉบับงานของฉันค่ะ คุณสามารถเช็คดูได้เลย" ถังซินเหยายื่นข้อมูลงานของเธอที่เตรียมไว้อยู่หลายวันให้กับเลขาของเยี่ยจิงเฉิน และเลขาส่งต่อให้กับเยี่ยจิงเฉินอีกที

สีหน้าของเยี่ยจิงเฉินดั่งนักธุรกิจมือโปรที่มือข้างหนึ่งของเขาถือแผนตัวอย่างการออกแบบของถังซินเหยาเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็เคาะโต๊ะทำงานของเขาเองเบาๆ จนทำให้คนอื่นความรู้สึกถึงความกดดัน เขาคือผู้ควบคุมอำนาจการเจรจาดีๆนี่เอง

แม้แต่ตัวถังซินเหยาที่มั่นใจเต็มร้อยยังรู้สึกประหม่าในเวลานี้

เธอจิบกาแฟไปอึกนึงเพื่อเป็นการซ่อนความรู้สึกประหม่าของตัวเธอ

"ไหนลองพูดไอเดียของคุณหน่อยสิครับ" เยี่ยจิงเฉินพลิกดูตัวอย่างงานคร่าวๆ

"ถึงแม้เยี่ยหวงจะเป็นบริษัทระดับอินเตอร์และเกี่ยวข้องกับธุรกิจอุตสาหกรรมมากมาย แต่หากมองในแง่ของอุตสาหกรรมจิวเวลรี่ เยี่ยหวงยังเพิ่งจะก้าวเข้ามาได้ไม่นาน แม้ว่าจะครองตลาดในประเทศอยู่บ้างแต่ตลาดจิวเวลรี่ต่างประเทศก็เติบโตและก้าวหน้าจนเป็นที่ยอมรับของบริษัทจิวเวลรี่รายใหญ่หลายแห่งค่ะ

ในตลาดที่เจริญก้าวหน้าเต็มที่แบบนี้มันเป็นเรื่องยากค่ะ ที่เยี่ยหวงจะเข้ามาขึ้นแท่นแทน ถ้าหากว่าเยี่ยหวงไม่สามารถเปิดตัวจิวเวลรี่แบบใหม่และโดดเด่นออกมาได้ ฉันกลัวว่าเยี่ยหวงจะตีตลาดจิวเวลรี่ไม่ได้ค่ะ"

"ดังนั้นฉันขอแนะนำว่าแทนที่เราจะตามกระแสนิยมของคนส่วนใหญ่ในตอนนี้ก็ให้ออกแบบจิวเวลรี่ที่เป็นเป็นเอกลักษณ์ของจีนค่ะ ต้องรู้ประวัติศาสตร์อันลึกลับที่ยาวนานกว่าห้าพันปีของชนชาติจีน ตอนนี้ต่างชาติต่างก็ชื่นชมและสนใจในวัฒนธรรมของชนชาติจีนด้วย หากเราส่งเสริมจิวเวลรี่แนวคลาสสิคที่สวยหรูเป็นหลัก แน่นอนว่าจะรับความสนใจอย่างมากแน่ๆค่ะ เป็นการเปิดตลาดจิวเวลรี่ใหม่และเราก็จะได้ครอบครองอุตสาหกรรมจิวเวลรี่ไปกว่าครึ่งเลยล่ะค่ะ"

"ประวัติศาสตร์อันลึกลับที่ยาวนานมามากกว่าห้าพันปีที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ให้มันก็เปรียบเสมือนกับความมั่งคั่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเราแล้วค่ะ และฉันเองก็คิดว่าจิวเลวรี่ของเยี่ยหวงสามารถที่จะขึ้นเป็นแหล่งความสวยงามใหม่ได้แน่นอน"

ตอนที่เธอมองเยี่ยจิงเฉินนั้นถึงแม้เธอจะรู้สึกประหม่าเล็กน้อยแต่ตอนที่พูดถึงการทำงานของเธอนั้น สายตาทั้งคู่ของเธอเต็มไปด้วยความเปร่งประกายแวววาว

หลังจากที่เธอเสนอไอเดียของเธอจบ เธอถึงรู้ตัวว่าทั้งฟางซวี่เจ๋อทั้งเยี่ยจิงเฉินกำลังมองมาที่เธออยู่

โดยเฉพาะสายตาของเยี่ยจิงเฉินที่ลึกลับจนเหมือนหมึกดำหนาที่ไม่สามารถเจือจาง สีดำนั้นแทบจะระบายชีวิตและจิตวิญญาณของผู้คนที่สบตาเขา

เพียงถังซินเหยาสบตากับเยี่ยจิงเฉินก็ทำให้สมองของเธอขาวโพลนไปหมด สายตาของเขาทำให้เธอรู้สึกถึงความสับสนโดยสมบูรณ์

แต่สายตาของเยี่ยจิงเฉินที่มองถังซินเหยาที่ดูมีความมั่นใจและแสดงให้เห็นถึงความงดงามนั้น ทำให้ในใจของเขาก็อ่อนระทวยลง ราวกับว่าจะมีอะไรบางอย่างทะลุออกมาจากใจเขายังไงอย่างนั้นเลยทีเดียว

"อะแฮ่ม......" ความเงียบถูกทำลายด้วยเสียงกระแอมของฟางซวี่เจ๋อ

"ผมคิดว่าแพลนของคุณซินเหยาก็ไม่เลวนะครับ คุณจิงเฉินคิดว่ายังไงครับ ?" ฟางซวี่เจ๋อถาม