ป่ะป๊าจ๋า หนูมาแล้ว นิยาย บท 19

ฟางซวี่เจ๋อคือผู้มีอำนาจที่มีหน้าตาที่หล่อเหลาคนหนึ่ง ถึงแม้จะโดนหลอกมาแล้วรอบนึง แต่นี่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อถังซินเหยาที่อยากเมคเฟรนด์กับฟางซวี่เจ๋อผู้หล่อเหลา

ร้านอาหารที่พวกเขาไปทานข้าวด้วยกันเป็นร้านอาหารไทยที่ไม่ไกลไปจากบริษัทเท่าไหร่ ซึ่งดูๆแล้วก็ค่อนข้างหรูอยู่เหมือนกัน

ตอนที่เดินเข้าร้านอาหารไป บนพื้นมีน้ำอยู่ทำให้ถังซินเหยาลื่นจนเกือบจะล้มลงไป

เป็นฟางซวี่เจ๋อที่ดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดเพื่อช่วยให้เธอไม่พบเจอกับสถานการณ์ที่น่าอับอายหากเธอล้มลงไป

ถังซินเหยาตบหน้าอกเบาๆในอ้อมกอดของฟางซวี่เจ๋อด้วยความตกใจเพื่อให้หัวใจที่เต้นตึกตักไม่หยุดของเธอนั้นเต้นช้าลง

"พี่คะ" เสียงเบาและอ่อนโยนของใครบางคนดังขึ้น

"อันหราน คุณจิงเฉิน พวกเธอก็มาทานข้าวเหมือนกันหรอ?" ฟางซวี่เจ๋อกุมมือของถังซินเหยาไว้แน่นพร้อมกับรอยยิ้มที่อ่อนโยนบนใบหน้าของเขา

ถังซินเหยาไม่ทันระวังตัวก็โดนฟางซวี่เจ๋อกุมมือเธอไว้แล้ว เพียงเธอเงยหน้าขึ้นก็พบกับสาวสวยกับหน้านิ่งของเยี่ยจิงเฉินที่เดินมาพร้อมกัน

"งั้นก็ทานด้วยกันเลยมั้ย จิงเฉินคะ คุณคิดว่ายังไง ?" สาวสวยหน้าหน้ามาถามเยี่ยจิงเฉิน : "ได้มั้ยคะ?"

"อืม" เขาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

ถังซินเหยาหลุดจากอ้อมแขนของฟางซวี่เจ๋อพร้อมกับพูดชอบคุณเขา

ใบหน้าที่เย็นชาของเยี่ยจิงเฉินก็คลี่คลายความตึงลง

"คุณซินเหยาครับ คนนี้คือลู่อันหรานนะ เป็นลูกพี่ลูกน้องของผมแล้วก็เป็นแฟนของจิงเฉินด้วย" ฟางซวี่เจ๋อแนะนำทั้งสองฝ่ายให้รู้จักกัน "ส่วนอันหราน นี่คือคนที่ฉันเคยพูดถึงให้ฟังชื่อคุณถังซินเหยา เป็นหัวหน้าสไตลิสต์ของบริษัทเราแล้วก็เป็นสไตลิสต์ที่มีความสามารถมากๆคนนึงเลย"

ลู่อันหรานหรอ อืม ถ้าเธอจำไม่ผิดล่ะก็......โลกกลมจริงๆ !

ถังซินเหยายกยิ้มพร้อมกับรอยยิ้มหวานไร้ที่ติบนใบหน้าของเธอ : "คุณลู่สวยมากค่ะ คุณกับคุณเยี่ยจิงเฉินเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยกเลยค่ะ คู่สร้างคู่สมกันจริงๆ "

หลังจากที่ลู่อันหรานฟังคำอวยพรจากถังซินเหยาจบ ใบหน้าของเธอก็ปรากฏรอยยิ้มที่จริงใจออกมา : "คุณถังซินเหยาก็สวยเช่นกันค่ะ เดี๋ยวนี้คนสวยๆ มีความสามารถแบบคุณถังน้อยมากๆค่ะ"

"ไม่หรอกค่ะ"

เยี่ยจิงเฉินเมื่อฟังคำอวยพรของถังซินเหยาจบ ความรู้สึกของเขาก็เปลี่ยนไป

ใบหน้าของเขาไม่แสดงอารมณ์ใดๆแต่สายตาของเขากวาดไปทางถังซินเหยาอย่างไม่แยแส "ดูเหมือนคุณถังจะสบายจังเลยนะครับ ผมว่าสิ้นเดือนนี้คุณถังคงจะส่งงานออกแบบที่เป็นที่น่าพอใจสำหรับผมสักห้าแบบนะครับ"

ถังซินเหยาอยากจะร้องไห้ คุณจะบ้าหรอ คุณเอาตาที่ไหนมามองว่าฉันว่าง ไม่มีอะไรทำ !

ถังซินเหยาตัดสินใจเมินความเย็นชา ไร้ความรู้สึก ไม่มีเหตุผลของคุณป่าปี้