ป่ะป๊าจ๋า หนูมาแล้ว นิยาย บท 20
โชคดีไปที่เธอสวยแบบธรรมชาติ จมูกของเธอก็ตรงสวยตั้งแต่เกิดอยู่แล้ว ไม่งั้นล่ะก็ดั้งของเธอต้องเละแน่ๆ
"เธอจะไปไหน? เธอกลัวคุณหรอ?" เสียงโทนต่ำของเยี่ยจิงเฉินนั้นฟังแล้วเซ็กซี่จริงๆ เซ็กซี่จนขาเธอแทบอ่อนระทวย
หยุดเลยนะ คุณอย่ามาล่อลวงฉันนะ พูดให้เด็กประถมฟังยังน้วยได้เลยโอเคป่ะ?
คุณลวนลามฉันแบบนี้ แฟนคุณรู้มั้ยเนี่ย?
"ฉันไม่ได้กลัวค่ะ" เธอไม่กลัวอะไรทั้งนั้นแหละ นอกจากจะกลัวไม่มีเงิน
"งั้นคุณจะวิ่งหนีทำไม?"
ก็หนีไม่ให้คุณลวนลามฉันไงล่ะ ฉันวิ่งไม่ได้หรอ? หรือจะให้อดทนยืนนิ่งให้คุณลวนลามฉันล่ะ
"ฉันไม่ได้วิ่งนะคะ ฉันแค่จะถามว่าคุณซวี่เจ๋อเขาเช็คบิลไปหรือยังต่างหาก?" เธอหยุดก่อนจะกล่าวขึ้นว่า "ประธานเยี่ยคะ จะปล่อยฉันได้หรือยัง?"
ยั่งอยู่บนตัวคุณอย่างงี้
ถ้ายังอยู่อย่างงี้ล่ะก็คนอื่นจะต้องคิดว่าเราเป็นชู้กันมั้ย?
"จิงเฉิน"
"คะ........"
"เรียกฉันว่าจิงเฉิน"
"ทำไมคะ?"
"แล้วทำไมเธอถึงเรียกชื่อซวี่เจ๋อได้ล่ะ?"
"เพราะว่าเราเป็นเพื่อนกันไงคะ?"
"แล้วเราสองคนไม่ใช่เพื่อนกันหรอ?"
คุณทั้งโดดเด่นแล้วก็มีอำนาจหน้าตาขนาดนี้ ไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนกับเลยคุณหรอ?
"เอามือคุณออกไปด้วยค่ะ"
"เรียกก่อนสิ"
"ถ้าคุณปล่อยแล้วฉันถึงจะเรียกค่ะ"
"คุณเรียกก่อนผมถึงจะปล่อย"
"ถ้าคุณปล่อยแล้วฉันถึงจะเรียกค่ะ"
"คุณเรียกก่อนสิ แล้วผมจะปล่อย"
คุณคะ หยุดเถอะ
"จิงเฉิน"
"อืม เด็กดี" เขาหน้านิ่ง
"ปล่อยได้แล้วค่ะ"
เยี่ยจิงเฉิน : "........"
ที่แท้แล้วประธานแห่งบริษัทเยี่ยหวงเยี่ยจิงเฉิน คุณป่าปี้ของหลิงหลิงกับหลานหลานก็เป็นคนโรคจิตนี่เอง
ฟางซวี่เจ๋อชวนเธอมาทนข้าวแท้ๆแต่สุดท้ายกลับเป็นเธอที่ต้องจ่ายค่าอาหารเอง
เธอตัดสินใจว่าให้ตายยังไงต่อไปคงไม่มาทานอาหารไทยที่นี่อีก QAQ ฉันล่ะเจ็บใจเสียจริงๆ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ป่ะป๊าจ๋า หนูมาแล้ว