ถังซินเหยาล้างหน้าของเธอด้วยน้ำก๊อกเย็นในห้องน้ำ
เธอมองดูตัวเองในกระจกที่เนื้อหนังมังสาที่อ่อนเยาว์ของเธอค่อยๆเลือนลางไป กลายเป็นใบหน้าของเธอที่ดูเป็นผู้ใหญ่นั้น ถังซินเหยายังคงรู้สึกงุนงง
ยิ่งลั่วหลิงและเค่อหลานโตขึ้นมากเท่าไหร่ เธอเองก็เห็นว่าเด็กๆนับวันยิ่งหน้าเหมือนพ่อของพวกเขาขึ้นเรื่อยๆ
โดยเฉพาะลั่วหลิง กิริยาท่าทางของลูกเธอราวกับว่าลอกแบบมาจากคนเป็นพ่อยังไงอย่างงั้น ความสัมพันธ์ทางสายเลือดเป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์จริงๆ สามารถทำให้คนสองคนที่ไม่เคยพบกันมาก่อน (ไม่สิ จริงๆก็เคยเจอกันแล้ว)หน้าตาเหมือนกันได้ขนาดนี้เลยหรอ
และลั่วหลิงกับเค่อหลานก็เหมือนกับเยี่ยจิงเฉินในความทรงจำเมื่อหกปีที่แล้วของถังซินเหยา
เธอจำได้ว่าถึงแม้เยี่ยจิงเฉินเมื่อหกปีที่แล้วจะเย็นชา แต่ก็ยังดูมีชีวิตชีวาไม่เหมือนกับหุ่นยนต์ที่ไร้จิตวิญญาณแบบที่เป็นอยู่ตอนนี้เอาเสียเลย
ทำยังไงดี ? ทำยังไงดีล่ะ ?
คุณป๊ะป๋าของลูกๆกลับมาจากดาวอังคารแล้ว จะบอกพวกลูกๆดีไหมนะ?
แค่เจอเยี่ยจิงเฉิน ใจของเธอก็พองโตได้ขนาดนี้เลยหรอ ?
ในใจของถังซินเหยาผิดหวัง คืนนั้นมันก็แค่ความผิดพลาด !
เธอสงบลงหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำแล้ว แต่ดูเหมือนว่าเธอจะลืมอะไรบางอย่างไปนะ
ตอนที่กลับมาถึงห้องประชุมแล้ว ทั้งฟางซวี่เจ๋อและเยี่ยจิงเฉินก็คุยกันอย่างถูกคอเสียแล้ว
"คุณซินเหยาครับ นี่คือCEOของบริษัทเยี่ยหวง คุณเยี่ยจิงเฉินครับ คุณเยี่ยจิงเฉินจะเป็นผู้ตรวจสอบงานควบคุมการเข้าสู่วงการจิวเวลรี่ระดับโลกของเยี่ยหวงในครั้งนี้ครับ ความคาดหวังของเขาสูงมากๆ"
"ส่วนคุณจิงเฉิน นี่คือคุณถังซินเหยา เป็นหัวหน้าดีไซน์เนอร์ของบริษัทของเราครับ เธอจบปริญญาโทจาก Le Arti Orafe Jewelry School & Academy ครับ ตอนที่เธออยู่ต่างประเทศเธอได้รับรางวัลมามากมายเลยล่ะครับ ผลงานการออกแบบของเธอก็ยอดเยี่ยมมากๆด้วย งานออแบบครั้งนี้ก็ฝากคุณซินเหยาจัดการเลยนะครับ ผมเชื่อว่าเธอจะออกแบบมาได้เป็นที่พอใจของพวกคุณแน่นอน"
ฟางซวี่เจ๋อแนะนำเธอและเขาอย่างสั้นๆแต่ได้ใจความ แค่สรุปใจความงานด้านการออกแบบให้เป็นที่พอใจของทางเยี่ยจิงเฉินก็พอ
คุณป๊ะป๋าทำหน้าเคร่งขรึมราวกับแยงานออกจากเรื่องส่วนตัวยังไงอย่างงั้น : "อืม"
ก็ยังจะพูดน้อยอยู่อีกนะ พูดอีกสักคำจะตายหรือยังไงกัน
หกปีที่แล้ว ตอนที่เราอยู่บนเตียงด้วยกันก็พูด dirty talk เยอะอยู่เลยนี่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ป่ะป๊าจ๋า หนูมาแล้ว