ป่ะป๊าจ๋า หนูมาแล้ว นิยาย บท 20

โชคดีไปที่เธอสวยแบบธรรมชาติ จมูกของเธอก็ตรงสวยตั้งแต่เกิดอยู่แล้ว ไม่งั้นล่ะก็ดั้งของเธอต้องเละแน่ๆ

"เธอจะไปไหน? เธอกลัวคุณหรอ?" เสียงโทนต่ำของเยี่ยจิงเฉินนั้นฟังแล้วเซ็กซี่จริงๆ เซ็กซี่จนขาเธอแทบอ่อนระทวย

หยุดเลยนะ คุณอย่ามาล่อลวงฉันนะ พูดให้เด็กประถมฟังยังน้วยได้เลยโอเคป่ะ?

คุณลวนลามฉันแบบนี้ แฟนคุณรู้มั้ยเนี่ย?

"ฉันไม่ได้กลัวค่ะ" เธอไม่กลัวอะไรทั้งนั้นแหละ นอกจากจะกลัวไม่มีเงิน

"งั้นคุณจะวิ่งหนีทำไม?"

ก็หนีไม่ให้คุณลวนลามฉันไงล่ะ ฉันวิ่งไม่ได้หรอ? หรือจะให้อดทนยืนนิ่งให้คุณลวนลามฉันล่ะ

"ฉันไม่ได้วิ่งนะคะ ฉันแค่จะถามว่าคุณซวี่เจ๋อเขาเช็คบิลไปหรือยังต่างหาก?" เธอหยุดก่อนจะกล่าวขึ้นว่า "ประธานเยี่ยคะ จะปล่อยฉันได้หรือยัง?"

ยั่งอยู่บนตัวคุณอย่างงี้

ถ้ายังอยู่อย่างงี้ล่ะก็คนอื่นจะต้องคิดว่าเราเป็นชู้กันมั้ย?

"จิงเฉิน"

"คะ........"

"เรียกฉันว่าจิงเฉิน"

"ทำไมคะ?"

"แล้วทำไมเธอถึงเรียกชื่อซวี่เจ๋อได้ล่ะ?"

"เพราะว่าเราเป็นเพื่อนกันไงคะ?"

"แล้วเราสองคนไม่ใช่เพื่อนกันหรอ?"

คุณทั้งโดดเด่นแล้วก็มีอำนาจหน้าตาขนาดนี้ ไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนกับเลยคุณหรอ?

"เอามือคุณออกไปด้วยค่ะ"

"เรียกก่อนสิ"

"ถ้าคุณปล่อยแล้วฉันถึงจะเรียกค่ะ"

"คุณเรียกก่อนผมถึงจะปล่อย"

"ถ้าคุณปล่อยแล้วฉันถึงจะเรียกค่ะ"

"คุณเรียกก่อนสิ แล้วผมจะปล่อย"

คุณคะ หยุดเถอะ

"จิงเฉิน"

"อืม เด็กดี" เขาหน้านิ่ง

"ปล่อยได้แล้วค่ะ"

เยี่ยจิงเฉิน : "........"

ที่แท้แล้วประธานแห่งบริษัทเยี่ยหวงเยี่ยจิงเฉิน คุณป่าปี้ของหลิงหลิงกับหลานหลานก็เป็นคนโรคจิตนี่เอง

ฟางซวี่เจ๋อชวนเธอมาทนข้าวแท้ๆแต่สุดท้ายกลับเป็นเธอที่ต้องจ่ายค่าอาหารเอง

เธอตัดสินใจว่าให้ตายยังไงต่อไปคงไม่มาทานอาหารไทยที่นี่อีก QAQ ฉันล่ะเจ็บใจเสียจริงๆ?

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ป่ะป๊าจ๋า หนูมาแล้ว