พ่อฮะ หนูจับได้หม่ามี๊คนหนึ่ง

 บทที่174 ความรู้สึกเสียใจในวัยเยาว์2

สนุกสนานก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้เสียบรรยากาศ

“เหอะ! แฟนคลับบ้าคลั่งนี่มาจากไหนเนี่ย? หลังเวทีการแข่งขันไม่สามารถเข้ามาตามใจชอบได้นะ!”คนที่พูดคือสาวสวยที่แต่งหน้าอย่างประณีตคนหนึ่ง ข้างกายยังมีผู้ชายกับผู้หญิงมาด้วย “รีบออกไปสิ อย่ามารบกวนการทำงานของพวกเรา”

คำพูดที่เธอพ่นออกมากลบความสวยจนมิด

พวกเฉียวอวี่ถงทั้งสามคนมองไปยังต้นเสียง

สำหรับพวกเขาเฉียวอวี่ถงรู้สึกไม่คุ้นหน้า ซือฉีก็เหมือนกัน

“โห! เฉินเหม่ยลี่! นึกไม่ถึงเลยนะ! ออกจากบ้านน่าจะดูฤกษ์ หลีกเลี่ยงมาเจอคนที่จิตใจน่าเกลียด!”โม่หวนอ้าปากพูดหมดเปลือก

เป็นครั้งแรกที่เฉียวอวี่ถงและซือฉีได้ยินโม่หวนพูดจาร้ายกาจอย่างนี้ แถมพูดกับผู้หญิงด้วย

ทั้งสองมองหน้ากัน ไม่เข้าใจสถานการณ์

“loser！”

“ใครแพ้ใครชนะยังไม่ได้ตัดสินสักหน่อย!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า แพ้ด้วยน้ำมือฉันมาแล้วไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้ง คิดไม่ถึงว่าเธอจะยังยืนหยัดไม่ยอมรับความจริงอยู่อีก”

ที่แท้พวกเขารู้จักกัน?

เฉียวอวี่ถงไม่มีความคิดเห็น

โม่หวนจะพูดอะไรต่อแต่กลับถูกรุ่นพี่ในบริษัทลากมาอีกด้าน

“เสี่ยวโม่! วันนี้มาแข่ง ฉันไม่สนว่าพวกเธอจะมีปัญหาอะไรกัน พวกเธอวางเรื่องไม่พอใจส่วนตัวไว้ก่อน ทำงานให้ดีต่างหากที่สำคัญ อย่าให้กระทบจิตใจ มีเรื่องอะไรไว้ค่อยจัดการก็ได้

Lilyพิจารณาปัญหาที่สำคัญอย่างรอบคอบ

“ฉันรู้แล้วค่ะ พี่Lily”โม่หวนพยักหน้า สีหน้าดีขึ้นหน่อย

เฉียวอวี่ถงและซือฉียังอยู่ที่เดิม ผู้หญิงคนนั้นชำเลืองมองทั้งสองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความดูถูก

“เห้ย!”ซือฉีไม่พอใจที่ถูกทำแบบนี้ใส่ “ผู้หญิงคนนั้นมันอะไรกัน!”

“อย่าบุ่มบ่าม อย่าบุ่มบ่าม พวกเราเข้าใจเรื่องราวให้ชัดเจนก่อนค่อยว่ากัน”ถ้าพวกเขารีบไปทะเลาะกับฝ่ายตรงข้าม โม่หวนก็จะยิ่งยาก

“โม่หวน เรื่องอะไรกัน? พวกเธอรู้จักกันเหรอ?”

“รู้จัก!”โม่หวนกัดฟันตอบ “โลกกลมจริงๆ”

“หา?”

“เดี๋ยวค่อยว่ากันนะ! ไม่ต้องคิดมากให้กระทบจิตใจ!”

เมื่อสักครู่นี้ได้อธิบายกฎของการแข่งขันเรียบร้อยแล้วนะครับ ผู้ชม ผู้สนับสนุน……

“พวกเราจะเริ่มแล้ว! ทุกคนตื่นตัวขึ้นมา ขอให้พวกเธอราบรื่นนะ!”เจ้าหน้าที่หลังเวทีกระตุ้น

ตอนนี้บนร่างกายของทุกคนล้วนสวมเสื้อผ้าที่ตนออกแบบ

“ตัวเองเป็นตัวแสดงผลงานออกแบบของตัวเอง ตัวเองออกแบบให้ตัวเอง ไม่ลืมความตั้งใจแรกเริ่ม ถึงจะประสบความสำเร็จได้ในที่สุด! วัยเยาว์ ทุกคนต่างมีคำนิยามที่ต่างกัน และพวกเขาก็ได้เตรียมเสื้อผ้าที่ตีความจากสองคำนี้ไว้เรียบร้อยแล้ว……”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้พวกเรามาชื่นชมวัยเยาว์ของพวกเขากันเถอะครับ”

“พวกเรายินดีต้อนรับนักออกแบบหมายเลขหนึ่งพร้อมการตีความเกี่ยวกับวัยเยาว์ของเขา”พิธีกรถอยไปด้านหนึ่งของเวทีแล้ว

ลำดับขึ้นเวทีของพวกเฉียวอวี่ถงค่อนข้างอยู่หลัง ตอนนี้สามารถดูผลงานของคนอื่นไปก่อน

ภายใต้สถานการณ์ที่บรรยากาศเคร่งเครียด ทุกคนล้วนไม่วิจารณ์อะไรมากมาย ได้แต่รอเงียบๆ ชื่นชมเงียบๆ

เฉียวอวี่ถงมองตัวเองในกระจก คือผลงานที่ตัวเองแสดงออกมา

เกี่ยวกับวัยเยาว์ มีคำอธิบายเยอะแยะเหลือเกินในที่สุดต้องเอาตัวตนที่แท้จริงออกมา มองเครื่องแต่งกายของตัวเอง ทำให้คนรู้สึกถึงเรื่องราวของตัวเอง

นักออกแบบทุกคนต่างมีวิธีขึ้นเวทีที่ไม่เหมือนกัน ออกแบบตามชุดของตัวเอง

ชั่วพริบตานักออกแบบก็ขึ้นเวทีไปสิบกว่าคนแล้ว ส่วนมากทำให้ตัวเองเป็นจุดสนใจ แย้งกับหัวข้อ ในนั้นมีนักออกแบบฝีมือดีไม่น้อย แต่ไม่ค่อยมีคนที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว

“ถงถง ฉันต้องขึ้นเวทีเเล้ว! โม่หวน! สู้ๆนะ!”

“อื้มๆ!”

ซือฉีคือหนึ่งในนักออกแบบของบริษัทออกแบบกอล์ฟเทคที่อยู่ลำดับต้นๆ

การแข่งขันนอกจากพิจารณาความสามรถในการออกแบบแล้วยังมีความสามารถในการรับมือกับสถานการณ์บนเวทีด้วย ประเมินภาพรวมทั้งหมด

ถึงอย่างไรทุกคนก็เป็นนักออกแบบ ไม่ใช่นางแบบมืออาชีพ ความรู้สึกบนเวทีใช่ว่าจะดี

เสียงปรบมือดังประปราย

ตอนขึ้นบนเวทีจริงๆ ทุกคนล้วนลืมความประหม่า มีความสุขกับการออกแบบที่ถ่ายทอดประสบการณ์ให้ผู้คน

เฉียวอวี่ถงตีความวัยเยาว์ว่า วัยเยาว์ที่เจ็บปวดและโศกเศร้า

หมวกที่เย็บแบบผิดปกติสีน้ำเงินเข้ม สีโทนเย็นที่โดดเดี่ยว กางเกงขาสั้นถูกเสื้อกันหนาวคลุมไว้ ตอนเดินสามารถโผล่ออกมาให้เห็นนิดหน่อย

ที่เท้าเป็นรองเท้าสีขาวสุดแสนจะธรรมดา หรือจะพูดได้ว่าเป็นรองเท้าสีขาวที่ใส่จนสกปรกแล้ว

จุดสำคัญสุดท้ายอยู่ที่หมวกที่เธอสวม ความโศกเศร้าที่ไกลห่างออกไป

ใบหน้าที่ไม่ได้แต่งหน้าภายใต้แสงไฟที่สาดส่องดูซีดไปหน่อย ใครไม่เคยมีประสบการณ์ความโศกเศร้าในวัยเยาว์กันล่ะ?

“ป่าปี๊ หม่ามี๊ไม่มีความสุขเหรอ?”

“อื้ม”

“อย่างนั้นพวกเราไปหาเธอกัน”อย่างไรเสียอาจิ่นก็เป็นเด็ก ความคิดยังเรียบง่ายมาก มีเรื่องมากมายที่ไม่สามารถคิดพลิกแพลงได้

“หม่ามี๊กำลังแข่งอยู่……”

แน่นอนว่าอดีตของเฉียวอวี่ถงไม่มีความสุข แต่ต่อไปจะไม่ใช่แล้ว ตัวเองจะดูแลเธอให้ดี เธอมีความสามารถมาก แสดงอารมณ์ทั้งหมดออกมาได้

หลังจากเฉียวอวี่ถงแล้วยังมีอีกสามคน

ดังนั้นนักออกแบบทั้งหมดอยู่บนเวทีแล้ว “เอาล่ะครับ วัยเยาว์ นักออกแบบล้วนแสดงออกมาเรียบร้อยแล้ว ผู้ชมมีคำถามที่จะถามนักออกแบบแต่ละคนไหมครับ?”ที่พูดอยู่ตอนนี้คือไอดอลของโม่หวน ในแวดวงจะเรียกเขาว่าพี่เชียน พวกแฟนคลับก็เหมือนกัน “นักออกแบบยี่สิบห้าท่าน ผู้ชมแต่ละคนสามารถเลือกถามนักออกแบบได้สามคน นักออกแบบจะไล่ตอบ ” กฎเป็นเช่นนี้ สุดท้ายมีนักออกแบบบางส่วนที่ไม่เคยมีโอกาสพูดบนเวทีมาก่อน

ครั้งแรกเลยมีความกดดันมาก