พ่อฮะ หนูจับได้หม่ามี๊คนหนึ่ง
บทที่176 สิ้นสุดการแข่งขัน2
บทที่176 สิ้นสุดการแข่งขัน2
ดูที่จำนวนยี่สิบห้าแล้วดูเยอะ แต่ทุกคนล้วนมีความสามารถ จำนวนเท่านี้ที่จริงแล้วน้อยไปมาก
“ขอเชิญอาจารย์เหมาโยว่ประกาศผลคะแนนสุดท้ายครับ”
อาจารย์เหมาโยว่เป็นผู้ชมหลักในการแข่งขันครั้งนี้ ประธานกรรมการงานประกวดการออกแบบเสื้อผ้าสากลอยู่ในตำแหน่งที่มีอิทธิพลตอนวงการออกแบบนานาชาติ เป็นผู้ที่เคยสร้างอิทธิพลต่อกระแสมาแล้ว
ตอนนี้เป็นนักออกแบบที่มีศักยภาพสูง สายตาเป็นเอกลักษณ์ ตอนนี้นักออกแบบยอดฝีมือหลายคนล้วนแต่เป็นลูกศิษย์ของเขา หวินอี้ก็ใช่
“การแข่งขันปีนี้ฉันรู้สึกมีความสุขมาก ที่ได้เห็นผลงานที่ยอดเยี่ยมของทุกคน! วงการออกแบบเสื้อผ้าเป็นพื้นที่ของเด็กรุ่นใหม่อย่างพวกเธอนะ การแข่งขันครั้งนี้มีคุณภาพสูงมาก ทุกคนล้วนมีความสามารถยอดเยี่ยม
อาจารย์เหมาโยว่ทำให้งานเงียบสงบแล้วพูดต่อไป “จากการหารือกันของพวกเรา ผู้ที่เข้ารอบชิงชนะเลิศได้แก่ โม่หวนจากบริษัทออกแบบกอล์ฟเทค และ เฉินเหม่ยลี่จากการออกแบบสวยสง่า……”
ชื่อของทั้งห้าคนถูกอ่านจบแล้ว
เฉียวอวี่ถงไม่ได้อยู่ในนั้น นักออกแบบที่ไม่ได้ถูกเรียกชื่อในใจต่างใจสลาย แค่ ต่อหน้าฝูงชนต้องฝืนยิ้มออกไป
“คณะผู้ตัดสินตัดสินใจว่าการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศครั้งนี้จะเพิ่มผู้เข้ารอบอีกหนึ่งคน
นักออกแบบคนสุดท้ายที่เข้ารอบชิงชนะเลิศคือ……”
“เฉียวอวี่ถงจากบริษัทออกแบบกอล์ฟเทค!”
เฉียวอวี่ถงตะลึงงัน ความรู้สึกฟื้นฟูกลับมา
“การแข่งขันรอบรองชนะเลิศของประกวดการออกแบบเสื้อผ้าสากลสิ้นสุดลงแต่เพียงเท่านี้ ขอเชิญทุกคนร่วมงานเลี้ยงของพวกเราต่อจากนี้ด้วยครับ!”
การแข่งขันสิ้นสุดลง ซือฉีถูกคัดออก
เฉียวอวี่ถงและโม่หวนมองกันไปมองกันมา ไม่รู้จะเริ่มพูดอย่างไร
“ถือว่าจบไปแล้ว! จากนี้ฉันไม่ต้องกังวลใจอีกแล้ว สามารถจัดการเรื่องแต่งงานได้อย่างสงบใจแล้ว”ความสามารถในการยอมรับของซือฉีแข็งแกร่งกว่าที่พวกเขาคิดหรือเห็น “พวกเธอสองคนแข่งขันกันให้ดีล่ะ ถึงตอนนั้นเอาตำแหน่งแชมป์มาให้ฉันให้ได้ ฉันก็คือเพื่อนของแชมป์แล้ว เจ๋งมาก”
“ฮ่าฮ่าฮ่า พวกเราจะพยายาม!”
“งานเลี้ยงอยู่ตรงไหน? ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว ไปกินอะไรหน่อยได้ไหม?” ทำไมการที่ไม่ได้เข้ารอบชิงชนะเลิศถึงไม่มีผลอะไรกับเธอเลยแบบนี้นะ?
“พวกเราไปกัน”โม่หวนพอจะรู้ทาง
“พวกสามีฉันอยู่ ฉันไปหาพวกเขาก่อน อีกเดี๋ยวพวกเราเจอกันนะ”เป็นเรื่องปกติ แต่เฉียวอวี่ถงก็ยังรู้สึกไม่ปกติ หน้าแดง
“หม่ามี๊! ยินดีด้วย!”
ทั้งสามคนในครอบครัวสวมชุดครอบครัวด้วยกัน ล้วนแต่เป็นคนหน้าตาดี ทำให้คนรอบข้างอิจฉา
“ขอบใจนะอาจิ่น”
เฉียวอวี่ถงย่อลงจะอุ้มอาจิ่น กลับพบว่าอาจิ่งท่าทางจะหนักแล้ว กินเก่งจริงๆ
“ช่วงนี้เขาสูงขึ้นแล้ว คุณอุ้มไม่ไหวหรอก ผมเอง”
อาจิ่นยังไม่เลือกที่จะเดินไปเอง เด็กสองสามขวบยังไม่ใช่ผู้ชายมากแมน เดินเองยังเดินไม่ได้เลย
นี่เป็นงานเลี้ยงสบายๆ ทำความรู้จักเพื่อน แลกเปลี่ยนความร่วมมือกับคนร่วมสายงาน
“คุณพักหน่อยเถอะ ผมจะพาอาจิ่นไปหาอะไรกินหน่อย”ฉินลี่เยี่ยจัดแจงหาที่นั่งให้เฉียวอวี่ถง “อยากกินอะไร?”
“อะไรก็ได้”
“ลี่เยี่ย? ไม่ ไม่ ไม่ใช่ประธานฉิน?”คนที่พูดคือMax “นึกไม่ถึงเลยว่าจะเจอนายที่นี่”
งานออกแบบเสื้อผ้าแบบนี้หวินอี้ต้องอยู่ด้วยแน่ๆ ไม่ต้องสงสัยเลย การปรากฏตัวของฉินลี่เยี่ยทำให้คนตกใจมาก
“ฮ่าฮ่าฮ่า นายไม่ต้องมาเล่นลิ้นเลย มีอะไรที่คิดไม่ถึง ดูท่าทางนายแล้ว ไม่กี่ปีนี้ไม่เลวเลยนะ”ฉินลี่เยี่ย หวินอี้ Maxทั้งสามรู้จักกัน
ทีแรกฉินลี่เยี่ยอยากจะบุกแวดวงเครื่องแต่งกาย เลยเชิญหวินอี้และMaxมาร่วมงาน หนึ่งในนั้นตอบรับการเชิญ อีกหนึ่งตัดสินใจไปทำของตัวเอง
“ไม่เจอกันนาน อาจิ่นก็โตแล้ว”
ตอนแรกอาจิ่นยังเป็นแค่ตุ๊กตาตัวเล็กๆ
“สวัสดีคุณลุง”อาจิ่นจำได้ว่าMaxคือคนที่ชมเฉียวอวี่ถงตอนแข่งขัน คนที่ตาแหลมควรค่าที่จะได้รับการเครารพ
“เอ๋? เสื้อผ้าบนตัวนายสองคนทำไมถึงดูคุ้นๆ?”
“เสื้อผ้าของพวกเราหม่ามี๊เป็นคนทำครับ”อาจิ่นโชว์ความสวยงามของชุด ตั้งใจทำเท่เป็นพิเศษ
Maxมองฉินลี่เยี่ยอย่างตกใจ “แต่งงานแล้วเหรอ?”
“อื้ม จะจัดงานอยู่ไม่กี่วันนี้พอดี อย่าลืมมาร่วมล่ะ”รีบโอ้อวด
Maxเข้าใจทุกอย่างทะลุปรุโปร่ง “ก็คือว่าภรรยานายเป็นนักออกแบบที่เข้าร่วมการแข่งขันเมื่อครู่? มิน่าล่ะ? ไม่อย่างนั้นประธานฉินจะมีเวลามาร่วมงานที่ไม่สำคัญสำหรับนาย……”
เขาประทับใจเฉียวอวี่ถงอยู่มาก ดูไปแล้วทั้งสองก็เหมาะสมกัน