พ่อฮะ หนูจับได้หม่ามี๊คนหนึ่ง

บทที่176 สิ้นสุดการแข่งขัน2

ดูที่จำนวนยี่สิบห้าแล้วดูเยอะ แต่ทุกคนล้วนมีความสามารถ จำนวนเท่านี้ที่จริงแล้วน้อยไปมาก

“ขอเชิญอาจารย์เหมาโยว่ประกาศผลคะแนนสุดท้ายครับ”

อาจารย์เหมาโยว่เป็นผู้ชมหลักในการแข่งขันครั้งนี้ ประธานกรรมการงานประกวดการออกแบบเสื้อผ้าสากลอยู่ในตำแหน่งที่มีอิทธิพลตอนวงการออกแบบนานาชาติ เป็นผู้ที่เคยสร้างอิทธิพลต่อกระแสมาแล้ว

ตอนนี้เป็นนักออกแบบที่มีศักยภาพสูง สายตาเป็นเอกลักษณ์ ตอนนี้นักออกแบบยอดฝีมือหลายคนล้วนแต่เป็นลูกศิษย์ของเขา หวินอี้ก็ใช่

“การแข่งขันปีนี้ฉันรู้สึกมีความสุขมาก ที่ได้เห็นผลงานที่ยอดเยี่ยมของทุกคน! วงการออกแบบเสื้อผ้าเป็นพื้นที่ของเด็กรุ่นใหม่อย่างพวกเธอนะ การแข่งขันครั้งนี้มีคุณภาพสูงมาก ทุกคนล้วนมีความสามารถยอดเยี่ยม

อาจารย์เหมาโยว่ทำให้งานเงียบสงบแล้วพูดต่อไป “จากการหารือกันของพวกเรา ผู้ที่เข้ารอบชิงชนะเลิศได้แก่ โม่หวนจากบริษัทออกแบบกอล์ฟเทค และ เฉินเหม่ยลี่จากการออกแบบสวยสง่า……”

ชื่อของทั้งห้าคนถูกอ่านจบแล้ว

เฉียวอวี่ถงไม่ได้อยู่ในนั้น นักออกแบบที่ไม่ได้ถูกเรียกชื่อในใจต่างใจสลาย แค่ ต่อหน้าฝูงชนต้องฝืนยิ้มออกไป

“คณะผู้ตัดสินตัดสินใจว่าการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศครั้งนี้จะเพิ่มผู้เข้ารอบอีกหนึ่งคน

นักออกแบบคนสุดท้ายที่เข้ารอบชิงชนะเลิศคือ……”

“เฉียวอวี่ถงจากบริษัทออกแบบกอล์ฟเทค!”

เฉียวอวี่ถงตะลึงงัน ความรู้สึกฟื้นฟูกลับมา

“การแข่งขันรอบรองชนะเลิศของประกวดการออกแบบเสื้อผ้าสากลสิ้นสุดลงแต่เพียงเท่านี้ ขอเชิญทุกคนร่วมงานเลี้ยงของพวกเราต่อจากนี้ด้วยครับ!”

การแข่งขันสิ้นสุดลง ซือฉีถูกคัดออก

เฉียวอวี่ถงและโม่หวนมองกันไปมองกันมา ไม่รู้จะเริ่มพูดอย่างไร

“ถือว่าจบไปแล้ว! จากนี้ฉันไม่ต้องกังวลใจอีกแล้ว สามารถจัดการเรื่องแต่งงานได้อย่างสงบใจแล้ว”ความสามารถในการยอมรับของซือฉีแข็งแกร่งกว่าที่พวกเขาคิดหรือเห็น “พวกเธอสองคนแข่งขันกันให้ดีล่ะ ถึงตอนนั้นเอาตำแหน่งแชมป์มาให้ฉันให้ได้ ฉันก็คือเพื่อนของแชมป์แล้ว เจ๋งมาก”

“ฮ่าฮ่าฮ่า พวกเราจะพยายาม!”

“งานเลี้ยงอยู่ตรงไหน? ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว ไปกินอะไรหน่อยได้ไหม?” ทำไมการที่ไม่ได้เข้ารอบชิงชนะเลิศถึงไม่มีผลอะไรกับเธอเลยแบบนี้นะ?

“พวกเราไปกัน”โม่หวนพอจะรู้ทาง

“พวกสามีฉันอยู่ ฉันไปหาพวกเขาก่อน อีกเดี๋ยวพวกเราเจอกันนะ”เป็นเรื่องปกติ แต่เฉียวอวี่ถงก็ยังรู้สึกไม่ปกติ หน้าแดง

“หม่ามี๊! ยินดีด้วย!”

ทั้งสามคนในครอบครัวสวมชุดครอบครัวด้วยกัน ล้วนแต่เป็นคนหน้าตาดี ทำให้คนรอบข้างอิจฉา

“ขอบใจนะอาจิ่น”

เฉียวอวี่ถงย่อลงจะอุ้มอาจิ่น กลับพบว่าอาจิ่งท่าทางจะหนักแล้ว กินเก่งจริงๆ

“ช่วงนี้เขาสูงขึ้นแล้ว คุณอุ้มไม่ไหวหรอก ผมเอง”

อาจิ่นยังไม่เลือกที่จะเดินไปเอง เด็กสองสามขวบยังไม่ใช่ผู้ชายมากแมน เดินเองยังเดินไม่ได้เลย

นี่เป็นงานเลี้ยงสบายๆ ทำความรู้จักเพื่อน แลกเปลี่ยนความร่วมมือกับคนร่วมสายงาน

“คุณพักหน่อยเถอะ ผมจะพาอาจิ่นไปหาอะไรกินหน่อย”ฉินลี่เยี่ยจัดแจงหาที่นั่งให้เฉียวอวี่ถง “อยากกินอะไร?”

“อะไรก็ได้”

“ลี่เยี่ย? ไม่ ไม่ ไม่ใช่ประธานฉิน?”คนที่พูดคือMax “นึกไม่ถึงเลยว่าจะเจอนายที่นี่”

งานออกแบบเสื้อผ้าแบบนี้หวินอี้ต้องอยู่ด้วยแน่ๆ ไม่ต้องสงสัยเลย การปรากฏตัวของฉินลี่เยี่ยทำให้คนตกใจมาก

“ฮ่าฮ่าฮ่า นายไม่ต้องมาเล่นลิ้นเลย มีอะไรที่คิดไม่ถึง ดูท่าทางนายแล้ว ไม่กี่ปีนี้ไม่เลวเลยนะ”ฉินลี่เยี่ย หวินอี้ Maxทั้งสามรู้จักกัน

ทีแรกฉินลี่เยี่ยอยากจะบุกแวดวงเครื่องแต่งกาย เลยเชิญหวินอี้และMaxมาร่วมงาน หนึ่งในนั้นตอบรับการเชิญ อีกหนึ่งตัดสินใจไปทำของตัวเอง

“ไม่เจอกันนาน อาจิ่นก็โตแล้ว”

ตอนแรกอาจิ่นยังเป็นแค่ตุ๊กตาตัวเล็กๆ

“สวัสดีคุณลุง”อาจิ่นจำได้ว่าMaxคือคนที่ชมเฉียวอวี่ถงตอนแข่งขัน คนที่ตาแหลมควรค่าที่จะได้รับการเครารพ

“เอ๋? เสื้อผ้าบนตัวนายสองคนทำไมถึงดูคุ้นๆ?”

“เสื้อผ้าของพวกเราหม่ามี๊เป็นคนทำครับ”อาจิ่นโชว์ความสวยงามของชุด ตั้งใจทำเท่เป็นพิเศษ

Maxมองฉินลี่เยี่ยอย่างตกใจ “แต่งงานแล้วเหรอ?”

“อื้ม จะจัดงานอยู่ไม่กี่วันนี้พอดี อย่าลืมมาร่วมล่ะ”รีบโอ้อวด

Maxเข้าใจทุกอย่างทะลุปรุโปร่ง “ก็คือว่าภรรยานายเป็นนักออกแบบที่เข้าร่วมการแข่งขันเมื่อครู่? มิน่าล่ะ? ไม่อย่างนั้นประธานฉินจะมีเวลามาร่วมงานที่ไม่สำคัญสำหรับนาย……”

เขาประทับใจเฉียวอวี่ถงอยู่มาก ดูไปแล้วทั้งสองก็เหมาะสมกัน