พ่ายรัก นิยาย บท 6

"ปล่อย!!!" ช่อชบาสะบัดมือของเขาอย่างแรง หญิงสาวหน้าซีดตัวสั่นมือสั่น จนคนที่มองอยู่สังเกตได้

"ฉันว่าคุณปล่อยชบาก่อนดีกว่าค่ะ" ก่อนที่เพื่อนจะอาละวาดมากไปกว่านี้ ดารินรีบเดินเข้าไปแยกทั้งสองก่อน

"ไม่เป็นไร..ถ้าคุณไม่อยากให้ผมช่วย" ชายหนุ่มปล่อยมือออกทันทีที่พูดจบ

"เดี๋ยวก่อนค่ะ" ช่อชบาเรียกไว้ก่อนที่เขาจะเดินจากไป.. เพราะเธอรู้ดีว่าเพื่อน ๆ ที่นั่งอยู่ในห้องต้องกำลังมองมาที่เธอกับเขาแน่

"ไปกินข้าวกันค่ะ" จบคำพูดช่อชบารีบเดินนำหน้าไป

"อะไรของเธอ" ถึงแม้ว่าจะงงกับท่าทางของเธอ แต่เขาก็ยอมเดินตามไปแต่โดยดี

#แคนทีนของมหาวิทยาลัย..

เงินเหรียญถูกควักออกมาจากกระเป๋าของผู้ชายหน้าตาดี แล้วเขาก็บรรจงนับมันทีละบาท

"คุณทำอะไร" ช่อชบารีบเดินเข้ามายืนบังสายตาคนอื่นไว้

"ผมก็จะจ่ายค่าอาหารไง"

"เก็บเดี๋ยวนี้นะ!" เธอรีบมองซ้ายมองขวา กลัวว่าเพื่อนที่อยู่ในห้องจะมองมาเห็น "คุณไม่มีแบงค์หรือไง" เธออุตส่าห์โชว์พาวเวอร์ว่าเขาเป็นถึงเจ้าของโรงแรมใหญ่โต ถ้าเพื่อนเห็นว่าเขายืนนับเหรียญอยู่แบบนี้ความได้แตกแน่

"ไม่มี..เงินพวกนี้ก็เพิ่งแคะกระปุกออมสินออกมาเมื่อเช้า" ชายหนุ่มก้มลงกระซิบข้างหู เพราะไม่อยากจะพูดแรงกลัวเธออายคนอื่นอีก

หญิงสาวตกใจเพราะว่าเขากระซิบใกล้มาก จนถอยไปชนเขากับ..

เพล้ง!!

"เธอทำอะไรของเธอ!!" มยุรีหันมาตวาด เพราะคนที่ช่อชบาชนก็คือมยุรีเพื่อนรักของนิสา

"เราขอโทษ"

"ฉันไม่รับคำขอโทษ ไปซื้อมาใหม่เลย..ฉันจะเอาแบบเดิม!"

"แล้วทำไมเธอถึงเดินมาใกล้ชบานักล่ะ ทั้ง ๆ ที่ พื้นที่ว่างก็เยอะแยะ" ดารินเห็นอยู่ว่า มยุรีเหมือนจะเดินมาแกล้งชนช่อชบามากกว่า

"ก็นี่มันทางเดิน ฉันจะเดินผ่านตรงนี้..ใครจะทำไม" ตอบด้วยท่าทางที่กวนบาทามาก

"เอ้าาอีนี่!"

"ไม่เอาน่าดาริน อายคนอื่นเขา" ช่อชบาห้ามเพื่อนพร้อมกับก้มลงไปเก็บถ้วยที่แตกอยู่พื้น

"เดี๋ยวเราไปซื้อมาให้ใหม่" พอเก็บเสร็จหญิงสาวก็รีบเดินไปซื้อ อาหารที่ร้านเดิมกลับมาคืนมยุรี

"แล้วแกจะกินอะไร" ดารินรู้ว่าเงินช่อชบามีจำกัด ส่วนที่เหลือคงจะเป็นค่ารถเมล์กลับบ้าน