พ่ายรัก นิยาย บท 78

"ฉันเจ็บแล้วนะ" เวลาที่เขามีอะไรกับเธอ ไกรสรมักจะอดใจตัวเองไม่ไหว ถ้าไม่สองก็จะสาม..จนกว่าลูกศรจะขอร้องให้หยุด เช่นเดียวกับคืนนี้ที่กระท่อมปลายสวน

"รู้ไหมว่าคิดถึงมากแค่ไหน"

"แต่นี่มันเกินไปแล้วนะ" ไม่รู้ว่าไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน

"ยังไม่คุ้มเลย ไหนบอกว่าอยากจะรู้เรื่องของผมไง เรื่องของผมเยอะนะ" ชายหนุ่มพูดทั้ง ๆ ที่ยังไม่ถอดแก่นกายออกมา

"ถ้างั้นฉันไม่อยากรู้แล้วก็ได้" หญิงสาวแกล้งงอน

"ก็ได้จ้า..ขอแค่อีกครั้งนะ ยังไงมันก็มาเกินครึ่งทางแล้ว" จบคำพูดไกรสรไม่รอให้คนที่อยู่ด้านล่างอนุญาต เขาเริ่มขยับเอวเพื่อเร่งจังหวะ "อ๊าาา สะ..เสียวอีกแล้ว"

"เจ็บ!! อ๊อยย..คุณไกร!" ทั้งเจ็บและเสียวมาพร้อมในเวลาเดียวกัน แต่ถ้าจะให้เขาหยุดก็คงไม่ได้แล้ว หญิงสาวได้แต่กอดคนร่างหนาไว้แน่น

หลายวันต่อมา..

ที่ดิน.. ที่ลูกศรซื้อไว้ เธอมอบให้แด่ชุมชนนั้น เพื่อให้เป็นที่ปลูกพืชผักสวนครัว สำหรับคนที่ไม่มีที่จะปลูก โดยเธอขอซื้อที่ดินอีกหลายแปลง ที่ใครต้องการอยากจะขาย เพื่อทำเป็นมูลนิธิชไมพร เพราะเงินมากมายของเธอที่มีอยู่ใช้ชาตินี้ก็ไม่หมดอยู่แล้ว

@โรงแรม

"ขะ..คุณลูกศรคะ..อย่าทำเลยดีกว่าค่ะ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกเราเถอะ" วันนี้ลูกศรก็แต่งตัวลงมาทำงานที่ห้องอาหาร เพราะไม่อยากจะอยู่เฉยๆ มันทำให้ฟุ้งซ่านคิดถึงแม่ แต่ถ้าจะเข้าไปหาเขาที่ห้องทำงาน ก็ไม่อยากจะไปรบกวนอีกนั่นแหละ

"ลูกศรทำได้ค่ะ"

"ทำได้ก็ไม่ให้ทำ" เสียงทุ้มที่คุ้นหูดังมาจากทางด้านหลัง

"เอาแล้วไง" เพื่อนๆ ในที่ทำงานต่างก็ถอยทัพออกไป

"ถ้าคุณไม่ให้ฉันทำงาน คุณจะให้ฉันทำอะไร กว่าจะหมดไปวัน ๆ"

"คุณแค่เป็นกำลังใจให้ผมก็พอแล้ว ไม่ต้องทำงานให้เหนื่อยหรอก"

"คุณจะมาหวานอะไรตรงนี้"

"ถ้าคุณไม่ยอมฟังผม จะไม่ทำแค่พูดหวาน แต่จะจูบโชว์มันตรงนี้เลย"

"บ้าา" หญิงสาวมองซ้ายมองขวา กลัวว่าพนักงานจะได้ยิน แต่คงได้ยินนั่นแหละ เขาเล่นพูดแรงขนาดนี้

ลูกศรรีบเดินออกมาจากห้องอาหารนั้น ไม่รอเขาเลยด้วยซ้ำ

"รอก่อนสิจ๊ะที่รัก"

"คุณหยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะ"

"ผมจะพูดแล้วใครจะทำไม ที่รัก ที่รัก ที่ร้ากกกกก"

"คุณไกร!! ถ้าคุณไม่หยุดพูดฉันจะเปิดเผยความลับของคุณ"

"ความลับอะไร..ผมไม่เห็นจะรู้เรื่อง"

"ความลับที่คุณเป็นแฮก..." หญิงสาวกำลังจะบอกว่าเป็นแฮกเกอร์ เพราะตอนนี้เธอรู้หมดแล้ว วันนั้นเขาทำตามคำพูด..พอได้เธอแล้วไกรสรก็เล่าให้ฟังทั้งหมด

"ไม่พูดแล้วจ้า" ..ฝากไว้ก่อนเถอะ คืนนี้จะกระหน่ำแทงให้ร้องขอชีวิตเลย.. ชายหนุ่มได้แต่คิดในใจ ถ้าพูดออกมาเธอคงไม่ทำแค่ขู่แน่

ตัดไปคู่ของคันศรและเนตรนภา

ตอนนี้เนตรนภาแฮบปี้มาก ชีวิตของเธอยิ่งกว่าถูกรางวัลที่หนึ่ง..จะหยิบจับอะไรสามีก็ไม่ให้ทำสักอย่าง เพราะท้องของเธอเริ่มโตมากแล้ว..ที่โตมาก ก็เพราะว่ามีเด็กสองคนอยู่ในนั้น

"แม่ค้าบ ถ้าน้องออกมาแม่จะรักผมเหมือนเดิมไหม"

"รักสิครับ"

"เพื่อนบอกว่าถ้าแม่มีลูกใหม่ ผมก็จะกลายเป็นหมาหัวเน่า เพราะเพื่อนก็เป็นแบบนั้น"

"ไม่เอาลูก..อย่าพูดแบบนี้สิ แม่รักหนูเท่าชีวิตของแม่ หนูอย่าไปเอาคำพูดของคนอื่นมาใส่หัวนะ"

เด็กส่วนมากพอเห็นผู้ใหญ่ให้ความสนใจกับน้องที่เพิ่งจะเกิดมาใหม่ ต่างก็มีแนวความคิดแบบนี้เกือบทุกคน

คันศรนั่งทำงานอยู่ในห้องนั้น ก็แอบฟังแม่กับลูกคุยกัน เขายังแอบชมภรรยาว่าสอนลูกได้ดีมาก ตั้งแต่เนตรนภาท้องโต คันศรก็หอบงานมาทำที่บ้านเกือบทุกวัน เขาไม่ค่อยเห่อลูกกับเมียเท่าไรหรอก แค่ไม่อยากให้คลาดสายตา

"ดึกมากแล้วนอนกันเถอะ" ชายหนุ่มปิดไฟที่โต๊ะทำงาน แล้วก็เดินมาโอบกอดทั้งสองคนไว้

"พ่อว่าคุณย่าคงคิดถึงหนูแล้วล่ะ ทำไมไม่ไปนอนกับคุณย่าล่ะลูก"

"ไม่เอาครับผมอยากจะนอนกับแม่..พ่อนั่นแหละไปนอนกับคุณย่าเลย"

"เอ้าา ไล่พ่อซะงั้นฮ่าฮ่าฮ่าา" คิดว่าจะต่อแขนต่อขาให้ลูกสักหน่อย ฝันเก้ออีกแล้ววันนี้

ทั้งสองได้แค่นอนจับมือกันไว้ โดยมีเด็กชายตัวน้อยๆ นอนขั้นกลาง..ถ้าออกมาอีกสอง ไม่อยากจะคิดเลยว่าจะได้ใกล้เมียไหม

ตัดไปที่คู่ของธนูและช่อชบากันบ้าง

เช้าวันใหม่..

เหลืออีกแค่ไม่ถึงเดือนหมอก็นัดผ่าคลอด เพราะไม่รอให้ถึง 9 เดือน ผลพวงมาจากตอนที่เธอเกิดอุบัติเหตุ มันมีผลกระทบต่อเด็กในท้องมาก

"คุณไปทำงานเถอะค่ะ อยู่ทางนี้ก็มีคุณแม่ดูแล"

"ผมไม่อยากไปเลยเป็นห่วงคุณ..วันนั้นก็บ่นว่าเจ็บท้อง"

"ฉันสัญญาถ้าเจ็บท้องเมื่อไรจะโทรหาคุณคนแรก"

ก่อนธนูจะเข้าบริษัท เขายังไม่ลืมที่จะกำชับแม่ของเธอไว้ให้ดูแลอย่างดี