พ่ายรักนางบำเรอ นิยาย บท 4

ในช่วงเวลาสามวัน เธอนั้นคิดและไตร่ตรองอย่างหนัก ตื่นเช้าเธอไปทำงานร้านกาแฟตามปกติ ตกเย็นมาเธอก็เอาแต่ร้องไห้ หลังจากที่เธอได้ติดต่อกลับไปที่บ้านก็พบว่าเรื่องทั้งหมดที่ชายหนุ่มพูดนั้นเป็นความจริง แม่ของเธอป่วยหนักและเข้าขั้นอาการโคม่า ถ้าหากวันนั้นชายหนุ่มไม่ทำการย้ายที่รักษาให้แม่ของเธอและจัดหาหมอที่เก่งให้ แม่ของเธอนั้นอาจจะไม่อยู่กับเธอแล้วก็ได้

วันนี้เป็นวันที่ชายหนุ่มบอกกับเธอว่าจะมาเอาคำตอบจากเธอ หญิงสาวจึงเลิกงานและรีบกลับมาห้องอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่าชายหนุ่มนั้นจะไม่รอเธอและเธออาจจะเสียโอกาสนี้ไป

17.30 น.

แกร๊กกก!!! แอด!!!

เธอค่อยๆ เปิดประตูเข้ามาในห้องของเธอ ก็พบว่าชายหนุ่มนั้นนั่งรอเธออยู่ตรงที่เดิม และวันนี้เขาน่าจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

“คุณมาร์ช มารอนานแล้วยังคะ??” หญิงสาวพยายามพูดกับชายหนุ่มอย่างใจเย็นเพราะกลัวว่าจะทำอะไรให้ชายหนุ่มนั้นไม่พอใจเธอ เขาอาจจะปฏิเสธและกลับคำพูดก็ได้

“ไม่นาน”

“อ๋อค่ะ ดื่มน้ำก่อนไหมคะ ฉันซื้อมัทฉะเย็นมาฝากค่ะ”

“ฉันไม่ดื่มมัทฉะ”

“อ๋อ ค่ะ งั้นจะดื่มอะไรไหมคะ เดี๋ยวฉันจะออกไปซื้อให้ค่ะ”

“ไม่ต้อง”

“ค่ะ คุณมาร์ช”

เขานั่งและมองนาฬิกาข้อมือของเขาเพื่อดูเวลา

“วันนี้ฉันมีเวลาไม่มาก ฉันต้องการคำตอบจากเธอภายใน 5 นาที”

หญิงสาวรีบวางแก้วมัทฉะลงและยืนตัวตรงพูดต่อหน้าชายหนุ่ม

“มีข้อตกลงอะไรไหมคะ??”

“เอกสารวางอยู่บนโต๊ะ”

เธอค่อยๆ หยิบกระดาษหนึ่งแผ่นขึ้นมาอ่าน เป็นรายเอียดที่เขาทำข้อตกลงกับเธอ ทำให้เธอนั้นตาโตออกมา ชายหนุ่มจึงทบทวนข้อตกลงให้เธออีกครั้ง

“ข้อที่หนึ่ง เป็นนางบำเรอฉันจะได้รับเงินรายเดือน เดือนละ 30,000 บาท ไม่รวมสิ่งของต่างๆ ที่ฉันต้องการจะให้เธอ

ข้อที่สอง จะดูแลค่าใช้จ่ายต่างๆ รวมถึงค่าเทอมเธอจนจบปริญญาตรี

ข้อที่สาม ห้ามมีความสัมพันธ์กับชายใด และหากฉันมีหญิงอื่นห้ามหึง หวง และห้ามแสดงความเป็นเจ้าของ และเธอจะต้องป้องกันตัวเอง ห้ามท้องเด็ดขาด เพราะฉันจะไม่รับเป็นลูกของฉัน

ข้อที่สี่ จะดูแลรักษาแม่ของเธอดีที่สุดแม้ว่าค่ารักษาจะแพงแค่ไหน

ข้อที่ห้า ต้องตามใจฉันทุกอย่าง และห้ามโทรหรือทักหาฉันก่อน นอกจากฉันจะโทรหาหรือทักเธอเอง

ในระหว่างที่เธอจะเป็นนางบำเรอฉัน มีข้อไหนไหมที่ฉันเขียนพลาดไปหรือผิดไป”

“งั้นก็เซ็นซะ!!”

หญิงสาวพยักหน้าและจับปากกาลงชื่อของเธอและยื่นให้กับชายหนุ่ม

“เรียบร้อยแล้วค่ะ”

“พรุ่งนี้จะมีคนมารับเธอตอนเก้าโมงเช้าไปตรวจร่างกาย และฉันจะเปลี่ยนแปลงห้องของเธอสักนิดคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม??”

“เอ่อ ไม่ว่าค่ะ”

“ดี พรุ่งนี้จะมีคนมาจัดการห้องของเธอ และฉันจะกลับมาหาเธออีกครั้งในวันพรุ่งนี้”

“รับทราบค่ะ”

“เตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อม พรุ่งนี้เสร็จธุระแล้วฉันจะมา”

“ค่ะคุณมาร์ช”

ชายหนุ่มพูดกับเธออย่างเร่งรีบพร้อมเดินจากไป

“เราจะต้องเป็นนางบำเรอของเขาจริงๆ สินะ ฮือๆ” เมื่อชายหนุ่มปิดประตูไปแล้วเธอก็ทรุดตัวนั่งร้องไห้ด้วยความเสียใจที่ต้องมาเสียความบริสุทธิ์กับชายหนุ่มผู้ที่เธอไม่ได้รัก แต่เมื่อเทียบกับครอบครัวของเธอแล้ว ก็เป็นสิ่งที่เธอนั้นสมควรที่จะแลกมันมาเพื่อชีวิตแม่ของเธอ

“หนูขอโทษนะคะ พ่อวิทย์แม่ณี”