พ่ายรักนางบำเรอ นิยาย บท 5

9.00 น.

นี่ก็เป็นเวลานัดหมายที่ชายหนุ่มนั้นแจ้งไว้เมื่อวานว่าเธอนั้นจะต้องไปตรวจร่างกายก่อนที่จะเป็น...นางบำเรอ วันนี้เธอสวมใส่ชุดสบายๆ เสื้อยืดตัวโคร่งสีขาวและกางเกงยีนส์ขายาวสีซีด เดินลงมายังด้านล่างของอพาร์ทเม้นท์ก็พบกับรถหรูคันสีดำ 1 คันจอดอยู่ และมีชายหนึ่งคนแต่งตัวด้วยชุดสูทสีดำยืนรอเธออยู่ข้างรถ

“สวัสดีดีครับ คุณพะพาย” ชายหนุ่มเดินมาก้มโค้งคำนับต่อหน้าเธอ จนหญิงสาวนั้นทำตัวแทบไม่ถูก จึงรีบยกมือไว้ชายหนุ่ม

“สวัสดีค่ะ คุณเอ่อ คุณชื่ออะไรคะ??”

“ผมชื่อกายครับ เป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของคุณมาร์ชครับ”

“สวัสดีค่ะ คุณกาย ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ เรียกฉันว่าพะพาย เฉยๆ ก็ได้ค่ะ”

“เอ่อ จะดีเหรอครับ”

“ดีสิคะ เรียกพะพายเถอะค่ะ ไม่ต้องเรียกคุณหรอกนะคะ”

“ครับ น้องพะพาย งั้นเรียกผมว่าพี่กายก็ได้นะครับ”

“ได้เลยค่ะ พี่กาย” บอดี้การ์ดหนุ่มเมื่อเห็นหญิงสาวที่ชายหนุ่มสั่งให้มารับก็รับรู้ได้ว่าในอนาคตอาจจะเป็นนายหญิงของเขาก็เป็นไปได้ เพราะจากลักษณะท่าทางและการทำตัว อาจจะโดนใจเจ้านายของเขาอย่างแน่นอน

“งั้นเราไปโรงพยาบาลกันเลยนะครับ ผมได้นัดแพทย์ตรวจสุขภาพน้องพะพายเรียบร้อยแล้ว”

“โอเคค่ะ พี่กาย ไปกันดีกว่าค่ะ นี่ก็สายแล้ว เดี๋ยวตอนบ่ายพะพายต้องไปทำงานที่ร้านกาแฟต่อ”

“โอเคครับ” บอดี้การ์ดได้เดินไปเปิดประตูรถด้านหลังคนขับให้กับเธอ แต่ปรากฏว่าเธอเดินไปเปิดประตูและนั่งลงข้างๆ คนขับ

“เออ จะดีเหรอครับน้องพะพาย”

“นั่งข้างหน้ากับพี่กายนี่แหละค่ะ ให้พะพายนั่งข้างหลังได้ยังไง พะพายไม่ใช่เจ้านายสักหน่อย เร็วๆ สิคะ รีบออกรถค่ะ” หญิงสาวพูดเสียงหวานๆ สดใส ใส่บอดี้การ์ด

“โอเคครับ ตกลงตามนั้นก็ได้” ชายหนุ่มรีบวิ่งไปอีกฝั่งเพื่อขับรถให้กับเธอ เพื่อไปยังโรงพยาบาล

ใช้เวลาไม่นานหญิงสาวก็ทำการตรวจร่างกายเสร็จเรียบร้อยและกายก็ได้เป็นคนขับพาเธอมาส่งยังร้านกาแฟ เพื่อให้เธอนั้นทำงานของเธอต่อไป

“วันนี้ขอบคุณพี่กายมากๆ เลยนะคะ ที่เป็นธุระพาไปโรงพยาบาลและยังมาส่งพะพายที่ทำงานอีก”

“ยินดีครับ จริงๆ ต้องขอบคุณนายของผมนะครับ ฮ่าๆ”

“ไปสนิทกันตอนไหน??” เมื่อกายได้ยินเจ้านายของตนพูดเช่นนั้น ก็รู้ตัวว่าตัวเองนั้นทำตัวสนิทกับคนของเจ้านายมากเกินไป

“ขอโทษครับนาย คราวหน้าจะระวังระยะห่างระหว่างผมกับเธอให้มากที่สุดครับ”

“หึ…” มาร์ชได้ยินเช่นนั้นก็ได้แต่แสยะยิ้มออกมา นี่ขนาดจะมาเป็นนางบำเรอยังหว่านเสน่ห์ขนาดนี้ ‘นี่แค่บอดี้การ์ดของฉันเองนะ ก่อนหน้านี้คงผ่านผู้ชายมาหลายคนล่ะสิ อ่อยเก่งขนาดนี้’ ชายหนุ่มคิดในใจ

“ดี ดูร่านดี”

“อะไรนะครับนาย” กายได้ยินเจ้านายของตัวเองพูดออกมาให้เขางุ่นงงว่าเจ้านายต้องการจะสื่ออะไร

ชายหนุ่มเงียบและมองหน้าบอดี้การ์ดของตัวเองอย่างไม่พอใจ แต่ก็ไม่พูดอธิบายอะไรออกไป เขาไม่ได้มีหน้าที่ที่ต้องมาอธิบายและชี้แจงลูกน้องของตัวเอง

“เอาเอกสารของเธอวางไว้และออกไปได้แล้ว เย็นนี้เตรียมรถไว้ให้ฉันด้วย ส่วนนายหลังเลิกงานก็กลับไปพักผ่อนได้เลย ไม่ต้องคอยติดตามฉัน”

“รับทราบครับนาย” บอดี้การ์ดรับคำสั่งและโค้งคำนับเดินออกไปจากห้องทำงานของชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว เหลือแค่ชายหนุ่มทำหน้าไม่พอใจอยู่ภายในห้องเพียงคนเดียว

“คืนนี้เธอเจอฉันแน่ พะพาย”