พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 12

“ฉันก็อยากถามเธอเหมือนกัน ทำไมเธอต้องกลัวว่าฉันจะปรากฏตัวที่นี่？”

ถึงวารุณีจะลดระดับเสียงลง แต่ความทรงพลังที่จู่ๆก็เข้ามานั้นกลับทำให้พิชญารู้สึกถึงความกดดัน

พิชญาปฏิเสธทันที“ฉันเปล่า”

“ตลกจริงๆ ตอนนี้เธอมีอะไรให้ฉันรู้สึกกลัวเหรอ？”

ถึงแม้ใบหน้าพิชญาจะพูดคำนี้ออกมาอย่างมั่นใจ แต่ในใจนั้นไม่ใช่หน่อยๆ

เพราะว่าความรู้สึกที่วารุณีให้เธอต่างกับห้าปีก่อน แต่ตรงไหนที่ต่างไปนั้น ก็พูดไม่ออก

วารุณีมองออกว่าพิชญากำลังโกหก

แต่เวลานั้น เธอก็หาเหตุผลที่พิชญาโกหกไม่เจอ

เห็นว่างานเลี้ยงจะเริ่มขึ้นแล้ว วารุณีคิดว่าตัวเองยังมีธุระต้องทำ จึงปล่อยพิชญา หันกลับเข้าไปในห้องงานเลี้ยง

เห็นวารุณีกลมกลืนเข้ากับฝูงคน พิชญาจึงกระทืบเท้าแรงๆ

“คุณพิชญา ทำไมคุณมาอยู่นี่ งานเลี้ยงจะเริ่มขึ้นแล้ว”พิชญากำลังโกรธอยู่นั้น ทันใดนั้นเองเมธาวีคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลแววสูงเนิน ก็เดินเข้ามาทักทายเธอจากด้านหลัง

“ฉันออกมาสูดอากาศค่ะ”พิชญายิ้มให้แล้วหันกลับไป มองไปที่เมธาวี

ตอนที่พูด สายตาของเธอก็มองไปที่สร้อยเพชรมูลค่าหลายสิบล้านเส้นหนึ่งที่สวมไว้ตรงคอเมธาวี

ทันใดนั้น ในหัวของพิชญาก็คิดวิธีจัดการกับวารุณีออก

สองทุ่มครึ่ง กิจกรรมบริจาคสาธารณประโยชน์จึงเริ่มอย่างเป็นทางการ

คนในงาน ภายใต้การแนะนำของเจ้าภาพ ทุกคนต่างรีบมาที่ห้องโถง

ภายนอกงานเลี้ยงนี้ดูเป็นกิจกรรมการบริจาค ที่จริงแล้วกลับเป็นกิจกรรมที่คนตระกูลแววสูงเนินเลือกพันธมิตรในโครงการต่อไป

ดังนั้นคนพวกนี้ต่างแอบแข่งกัน

ยกเว้นวารุณีคนเดียวที่ยืนอยู่ด้านหลัง วันนี้เธอมาที่นี่ก็แค่เยี่ยมเยียนเพื่อนรักแทนอาจารย์