พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 181

วารุณีวาดออกแบบได้อย่างรวดเร็ว เพียงแค่7-8นาที ภาพร่างคร่าวๆของตัวชุดก็ปรากฏขึ้นมาบนกระดาษ มันเป็นชุดราตรียาวลากพื้น ตรงบริเวณคอถูกออกแบบให้เป็นรูปคอวีคว้านลึกลงไป บวกกับแขนเสื้อฟูฟ่องสีใส และปลายแขนเสื้อก็เป็นทรงพองๆบานๆ

ด้านล่างเป็นกระโปรงฟูฟ่องขนาดใหญ่ แต่ถึงมันจะใหญ่ มันก็ไม่หนักเลยแม้แต่นิดเดียว กลับกันกลับให้ความรู้สึกบางเบาและสง่างามมาก อีกทั้งตั้งแต่เอวลงไปก็มีดอกไม้และใบไม้ขนาดเล็กใหญ่ปักอยู่ ถ้าเป็นเสื้อผ้าชุดอื่นที่ถูกประดับตกแต่งด้วยดอกไม้เยอะๆ มันจะดูพยายามมากเกินไปอย่างเห็นได้ชัด

แต่พอวารุณีวาดชุดราตรีชุดนี้ออกมา มันไม่เพียงแต่ไม่ดูพยายาม แต่มันกลับให้ความรู้สึกเหมือนเป็นเทพธิดานางฟ้าลงมาจุติแทน

พอมารุตเห็นก็ตาค้างไปเลย เมื่อวารุณีลงสี เขาก็อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ“ท่านประธาน  ผมนับถือคุณวารุณีจริงๆ ชุดราตรีชุดนี้ของเธอสามารถคว้าแชมป์ได้เลยนะเนี่ย ดูแล้วเธอถือเป็นแสงสว่างอันเจิดจรัสในวงการเสื้อผ้าเลยก็ว่าได้”

“นายพูดถูก แต่ว่านี่เป็นแค่ความคิดของพวกเรา ในสายตาของพวกเราชุดราตรีชุดนี้อาจถือเป็นผลงานที่อยู่ในจุดสูงสุดของดีไซเนอร์คนอื่นๆ และอาจถูกยกเป็นชุดที่สุดยอดมากเลยขนาดที่สามารถคว้าแชมป์ได้ แต่สำหรับเธอแล้วชุดราตรีชุดนี้อาจเป็นแค่ชุดธรรมดาๆที่วาดออกมาเมื่อไหร่ก็ได้”นัทธีมองวารุณีที่กำลังจริงจังด้วยสายตาร้อนฉ่า นัยน์ตาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจในตัวเธอ

พอมารุตได้ยินคำนี้ก็ทำเสียงจิ๊ปากออกมาเป็นชิงชมเชย“ถ้างั้นพรสวรรค์ของคุณวารุณีก็น่ากลัวเกินไปแล้ว”

นัทธีเชิดหน้าขึ้นเพื่อเป็นการแสดงว่าเห็นด้วยกับเรื่องนี้

เมื่อวารุณีลงสีเสร็จ เธอก็เอาไปสแกนเข้าเครื่องคอมพิวเตอร์ก่อน จากนั้นก็ลุกขึ้นไปเอาหุ่นมาวางบนโต๊ะ คลี่ผ้าออกมาสองสามชิ้นแล้วหยิบกรรไกรขึ้นมาตัด

สมาคมให้เวลาเธอออกแบบเสื้อผ้าเป็นเวลาห้าชั่วโมง สำหรับดีไซเนอร์ที่เชี่ยวชาญในการวาดรูป แต่ไม่เชี่ยวชาญทางด้านการตัดเย็บเสื้อผ้ามันอาจจะเป็นเรื่องที่ต้องเร่งมือซักหน่อย

แต่สำหรับวารุณีแล้ว เวลาแค่นี้มันเหลือเฟือ ซึ่งทั้งหมดนี้ก็ต้องขอบคุณอาจารย์เมอร์เซเดอ

ก่อนที่เมอร์เซเดอจะสอนเธอออกแบบ ในตอนแรกเขาได้สอนให้เธอรู้จักแยกเนื้อผ้า ย้อมสีผ้า จากนั้นก็ตัดเย็บ ขึ้นรูป สุดท้ายก็ทำออกมาเป็นชุด หลังจากที่เธอเข้าใจและได้ฝึกอย่างชำนาญ เขาถึงได้เริ่มสอนเธอออกแบบ

ถึงแม้ต่อมาเธอจะฝึกทำแบบนี้น้อยลงแล้วแต่เธอก็ไม่เคยปล่อยปะละเลย ดังนั้นความเร็วในการออกแบบกับตอนตัดเย็บเสื้อผ้าจึงทำได้เร็วพอๆกัน เธอใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ตัดเย็บผ้าออกมาเป็นชุดที่ต้องการได้แล้ว แถมยังใส่ไว้บนตัวหุ่นแล้วด้วย

พอผู้ชมที่ดูผ่านรายการถ่ายทอดสดเห็นถึงตรงนี้ก็เอาวารุณีไปเปรียบเทียบกับดีไซเนอร์คนอื่นทันทีว่าใครจะแพ้ใครจะชนะ ทว่าพวกเขามีคำตอบในใจอยู่แล้ว

“วารุณีเจ๋งที่สุด！”ปาจรีย์ที่พึ่งมาถึงโรงพยาบาลเข้ามาดูถ่ายทอดสดพร้อมกับพงศกร พอเห็นว่าวารุณีนำโด่งจากดีไซเนอร์คนอื่นๆ หล่อนก็ตบมือรัวด้วยความดีใจ

พงศกรที่ไม่เคยจะทำหน้าดีๆกับเขาก็ยังพยักหน้าเห็นด้วย“ใช่ วารุณีเก่งมาตลอดอยู่แล้ว”

นี่เป็นผู้หญิงที่เขารัก พอเธอจริงจังขึ้นมามันก็มีออร่าฟุ้งกระจายอยู่เต็มตัวเธอ และคนที่แอบอยู่ในมุมมืดอย่างเขานี่แหละที่อยากจะกอดเธอมากที่สุด

เขาจะต้องได้เธอมาครอบครองให้ได้！

พงศกรจ้องหน้าจอคอมเขม็ง ขนาดหน้าจอที่หนาเตอะก็ไม่อาจปิดกั้นสายตาอันร้อนแรงของเขาไว้ได้ ถ้ามีใครเห็นสายตาของเขาตอนนี้คงต้องตกใจมากแน่ๆ

วารุณีไม่รู้ว่าตัวเองได้กลายเป็นที่รักของพงศกรไปแล้ว และเขาก็เป็นคนที่โหยหาเธอมากที่สุดด้วย เธอกำลังนั่งอยู่หน้าเครื่องจักรเย็บผ้าพร้อมกับเริ่มปักดอกไม้และใบไม้สีเขียวลงบนกระโปรง

การปักดอกไม้ค่อนข้างซับซ้อนและต้องปักเป็นจำนวนมาก มันเป็นส่วนที่เสียเวลาที่สุด ในห้าชั่วโมงนี้ต้องเสียไปแล้วสองชั่วโมงเพื่อปักดอกไม้

พอปักดอกไม้เสร็จ เวลายังคงเหลืออยู่ วารุณีจึงเริ่มต่อเข้ากับกระโปรง

ในที่สุดก็เวลาผ่านไปห้าชั่วโมง ชุดราตรีของเธอเสร็จแล้ว

“เห้อ……”วารุณีถอนหายใจยาวพลางเช็ดเหงื่อที่หน้าผากออก จากนั้นก็หยิบชาขึ้นมาดื่มแป๊บหนึ่งแล้วเรียกนางแบบเข้ามา

เมื่อนางแบบผิวสีเห็นชุดราตรีก็ตะลึงตาค้างไปเลย ซักพักหล่อนก็ยกมือขึ้นมาปิดปากไว้เพื่อระงับความรู้สึกที่อยากจะกรีดร้องออกมา จากนั้นก็เข้าไปกอดวารุณี

ฉากนี้ทำให้นัทธีหน้าบูดทันที ปากกาในมือแทบจะหักคามือเลย

โดยเฉพาะตอนที่ได้ยินนางแบบผิวสีเรียกเต็มปากเต็มคำว่าที่รัก ฉันรักคุณ สีหน้าของเขาก็ยิ่งแย่ลงไปอีก ตอนนี้ทั่วทั้งร่างของเขาได้แผ่กระจายความเยือกเย็นออกมาราวกับว่าอยากจะพุ่งออกไปข้างนอกโดยไม่หาเงินแล้ว

มารุตที่อยู่ด้านหลังเห็นแล้วก็ดันแว่นขึ้น เขาแอบหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้

ไม่น่าเชื่อเลยว่าท่านประธานจะหึงผู้หญิง！