พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 207

“อะไรนะ?” วารุณีอึ้งและเย็นไปทั้งตัว อ้าปากค้าง

ปาจรีย์นั้นจินตนาการได้เลย ว่าตอนนี้เธอจะมีท่าทางอย่างไร ถอนหายใจพูด “เธอไปเปิดดูเองละกัน เวลาแถลงข่าวคือตอนเจ็ดโมงเช้า แม้ว่าตอนนี้จะจบไปแล้ว แต่ในอินเทอร์เน็ตยังมีคลิปอยู่ “

“ได้ ฉันจะดูตอนนี้เลย”

วารุณีวางสาย ก็เปิดกดเข้าไปในเว็บ ค้นหาคลิปแถลงข่าวที่ปาจรีย์พูดถึง

ค้นไปครู่หนึ่ง ก็ค้นหาเจอทันที

วารุณีคลิกเข้าไปดู เห็นสุภัทรถือไมค์อยู่ยืนอยู่หน้ากล้อง ด้วยท่าท่างที่โกรธจัด ประณามว่าเธอเข้ามาแทรกกลางระหว่างพิชญากับนัทธียังไง แล้วใช้วิธีอะไรทำให้ความรักของนัทธีที่มีต่อพิชญายิ่งอยู่ยิ่งจางหายไป จนกระทั่งทำให้พวกเขายกเลิกการแต่งงาน

และภายใต้คลิปวิดีโอที่มีความยาวเกือบสิบนาที คอมเมนต์ของชาวเน็ตนั้น รุนแรงและโหดร้ายมาก

วารุณีคลิปไปหน้าถัดไป ล้วนแต่เป็นคำที่ด่าเธอทั้งนั้น

“ฉันก็ว่าแล้ว ทำไมก่อนการแข่งขัน พิชญานั้นเข้าได้กับทุกคนเลย ทำไม๊ ทำไมถึงไม่ชอบแค่วารุณี ที่แท้วารุณีให้ท่าคู่หมั้นของเธอนี่เอง ยังทำให้เธอถูกถอนหมั้นอีก หากเป็นฉัน ฉันก็ไม่ชอบเหมือนกัน”

“นั่นน่ะสิ เสียแรงที่ก่อนหน้านั้นฉันเคยชื่นชอบเธอ รู้สึกว่าพรสวรรค์การออกแบบของเธอนั้นดีมากเลย แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วต่อให้จะมีพรสวรรค์มากแล้วยังไง คนที่นิสัยไม่ดี จ้องแต่ผู้ชายของคนอื่น เห็นหน้าของเธอก็รู้สึกว่าไม่ธรรมดา นี่มันนางร้ายในละครชัดๆ”

“ประเด็นสำคัญคือ สองคนนี้ใช้นามสกุลเดียวกัน แต่ว่าใจคอของวารุณีนั้นโหดเหี้ยมกว่าพิชญาเยอะเลย แม้ว่าพิชญาจะผิดที่คัดลอกแบบ แต่ว่าพฤติกรรมที่วารุณีเปิดโปงเธอต่อหน้าสาธารณะ เห็นได้ชัดว่าไม่อยากให้พิชญาได้ผุดได้เกิดอีก ไม่อยากให้พิชญาลุกขึ้นมาได้อีก มันช่างน่ากลัวมากเลย!”

เห็นคอมเมนต์ที่เป็นเอกฉันท์พวกนี้ วารุณีโกรธจนตัวสั่น

เธอกัดริมฝีปาก ปิดหน้าจอโทรศัพท์ไปโดยตรง จากนั้นก็มาที่หน้าสมุดรายชื่อ หาเบอร์ของสุภัทรจนเจอแล้วโทรออก

สุภัทรเหมือนกำลังจรอโทรศัพท์ของเธอ เมื่อโทรติด สายก็ถูกรับทันที

เขานั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขกที่อยู่ในคฤหาสน์ของตระกูลศรีสุขคํา มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์เอาไว้ อีกข้างหนึ่งถือซีการ์ แล้วพูดอย่างใจเย็น “โหล” “สุภัทร คุณคิดจะทำอะไรกันแน่?” ครั้งนี้ วารุณีไม่แม้แต่จะเรียกเขาว่าพ่อ กำโทรศัพท์แน่แล้วถามอย่างสงสัย

ถูกเรียกชื่อโดยตรง สุภัทรก็ไม่ได้โกรธ หัวเราะเห่อๆ “วารุณี พ่อก็โดนบีบเหมือนกัน พ่อไม่มีทางเลือก ใครใช้ให้ลูกไม่ยอมถอนแจ้งความน้าขยานีล่ะ ยังมีทางพิชญาด้วย พ่อก็อยากจะขอร้องลูก แต่พ่อก็รู้ว่าลูกไม่มีทางรับปาก ดังนั้น........”

“ดังนั้นพ่อเลยแถลงข่าว ใส่ร้ายหนูเข้าไปยุ่งกับความสัมพันธ์ของพิชญากับคุณนัทธี ใช้พลังโซเชียล มาบีบบังคับให้หนูถอนแจ้งความใช่มั้ย?” ยังไม่ทันที่จะรอให้เขาพูดจบ วารุณีก็เข้าใจเรื่องราวทั้งหมด พูดตัดบทพร้อมกับโกรธจนตาแดง

สุภัทรดีดขี้เถ้าบุหรี่ของซีการ์ “ใช่ วารุณี ที่ลูกโทรมาหาพ่อ น่าจะเพราะเห็นคนด่าลูกในอินเทอร์เน็ตล่ะสิ ขอเพียงลูกรับปากว่าจะถอนแจ้งความ และเมื่อถึงเวลาขึ้นศาลของพิชญาลูกก็ช่วยให้การเท็จ หรือไม่ไปเป็นพยาน พ่อก็จะระงับคอมเมนต์ที่อยู่ในอินเทอร์เน็ตแบบนี้เป็นไง?”

“เห่อ!” วารุณีถูกคำพูดของเขาทำให้อยากจะหัวเราะ “ตบหัวแล้วลูบหลัง คุณคิดว่าฉันกล่อมง่ายขนาดนั้นเลยหรอ?”

อินเทอร์เน็ตมีความจำ ชาวเน็ตก็มีความจำ

ต่อให้เมื่อถึงเวลาสุภัทรระงับแล้วมันจะยังไง ชื่อของเธอก็เสียงไปแล้ว สิ่งที่เธอเหลือไว้ให้กับคนอื่น ก็ยังคงเป็นมือที่สามที่แทรกกลางระหว่างความสัมพันธ์ของคู่รักที่กำลังจะแต่งงาน!

“ดังนั้น ลูกจะไม่รับปากใช่มั้ย?” สุภัทรคายควันบุหรี่สีเทาออกมา

“ใช่ หนูไม่รับปาก วารุณีหลับตาลง ระงับความโกรธลงไป เหลือไว้เพียงความผิดหวัง คุณสุภัทร หนูอยากรู้จริงๆเลย ว่าหนูนั้นใช่ลูกสาวของคุณหรือเปล่า คุณถึงได้ทำแบบนี้กับหนู!”

ใบหน้าของสุภัทรกระตุกไปหนึ่งที “ลูกก็ต้องเป็นลูกสาวของพ่อ แต่ว่าลูกสาวนั้นมีทั้งแบบสนิทชิดใกล้กับแบบห่างเหิน พ่อรู้ ในใจแกนั้นโกรธเกลียดพ่อคนนี้มาโดยตลอด ลูกก็ไม่มีทางฟังคำพูดของพ่อ ดังนั้นพ่อจึงจำเป็นต้องเสียสละลูกเพื่อปกป้องพิชญา”

ได้ยินคำพูดนี้ วารุณีก็หัวเราะด้วยเสียงที่เสียดสี

สุภัทรขมวดคิ้ว ไม่พอใจเล็กน้อย “ลูกก็อยากโทษพ่อเลย ไม่ว่ายังไงก็เห็นแต่ที่เราเป็นพ่อลูก พ่อจะให้โอกาสลูกอีกครั้ง ลูกไปคิดทบทวนดูให้ดีว่าจะรับปากหรือเปล่า คืนนี้พ่อจะโทรมาถามลูกอีกครั้ง”

พูดจบ เขาก็วางสายไปเลย

วารุณีโยนโทรศัพท์ไปที่เตียงอย่างโกรธจัด ใช้เวลาไปสักพักกว่าจะสงบสติลงมาได้

เวลานี้ ออดประตูดังขึ้น

วารุณีสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เอามือตบที่แก้มของตัวเองเบาๆ ปรับสภาพจิตใจแล้ว ดึงผ้าห่มออกแล้วลงจากเตียงไปเปิดประตู