พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 325

เข้าไปก็เห็นนัทธีถือถ้วยรางวัลหนึ่งอันไว้ ใบหน้านั้นภูมิใจอย่างปกปิดไม่อยู่“เยี่ยมมาก ขยันต่อไปนะ!”

“แน่นอนครับพ่อ”อารัณได้รับรางวัล ก็พยักหน้าแรงๆ

สองมือของวารุณีจับหน้าเล็กๆของเขา แล้วใช้มือบีบไปมา“โอเคอารัณ ลูกไปเข้าร่วมคณิตศาสตร์โอลิมปิกตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ได้ถ้วยรางวัลก็ไม่บอกหม่ามี๊?”

อารัณทำปากจู๋ พูดอย่างไม่ชัดเจนไปว่า:“นี่ไม่ใช่ว่าผมเซอร์ไพรส์พ่อกับหม่ามี๊เหรอ?”

“พ่อเซอร์ไพรส์มาก”นัทธีชูถ้วยรางวัลในมือด้วยรอยยิ้มที่แฝงเบาๆบนใบหน้า

พูดตรงๆแล้ว ตอนที่เห็นเด็กชายถือถ้วยรางวัลออกมา เขารู้สึกภูมิใจมากจริงๆ

วารุณีก็ปล่อยหน้าของอารัณออก“ลูกนี่ปิดเป็นความลับได้เยี่ยมมาก!”

อารัณหัวเราะอย่างร้ายกาจ

ไอริณมองหม่ามี๊หัวเราะ ตัวเองก็หัวเราะตามขึ้นมา

นวิยาที่อยู่ไม่ไกลมองสี่คนพ่อแม่ลูกที่มีความสุข ในใจก็ไม่พอใจอย่างมาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งความภูมิใจที่ใบหน้านัทธี ยิ่งทำให้เธอโกรธสุดๆ

เธอไม่รู้ว่าเขามีอะไรให้น่าภูมิใจ ก็แค่ถ้วยรางวัลอันหนึ่งเองไหม?และก็ไม่ใช่ลูกเขาแท้ๆอีก

ถึงในใจจะคิดแบบนี้ แต่นวิยาไม่กล้าพูดแบบนี้ สูดหายใจลึกแล้วปรับอารมณ์ เดินเข้าไปด้วยรอยยิ้ม“พวกคุณกำลังคุยอะไรกันเหรอ”

“พวกเรากำลังพูดว่าพี่ได้รางวัล”ไอริณชี้ไปที่ถ้วยรางวัลในมือนัทธี ตอบกลับอย่างภูมิใจ

เหมือนว่าคนที่ได้รางวัล คือเธอเอง

นวิยามองถ้วยรางวัล“เหรอ คุณวารุณีสอนลูกได้ดีจังเลยนะคะ”

“ขอบคุณค่ะ”วารุณียิ้มบางๆ“ที่จริงฉันสอนลูกๆไม่เป็นหรอกค่ะ และฉันก็ไม่ได้สอนอะไรพวกเขาด้วย พวกเขาฉลาดเอง”

เธอลูบหัวของลูกทั้งสองคน

ในใจนวิยาก็แอบมองบนใส่

ฉลาด?

เธอว่าก็แค่ฉลาดเรื่องไม่เป็นเรื่องน่ะสิ!

“ป้าส้ม!”นัทธีเอาถ้วยรางวัลวางไว้ที่โต๊ะน้ำชาด้านหน้า

ป้าส้มถือน้ำผลไม้ไม่กี่แก้วออกมาจากห้องครัว“คุณผู้ชาย มีอะไรหรือเปล่าคะ?”

“เดี๋ยวป้าไปเก็บอีกห้อง ทำเป็นห้องโชว์รูม เอาไว้วางถ้วยรางวัลและเหรียญของอารัณกับไอริณโดยเฉพาะ”นัทธีพูดไป ก็เอาถ้วยรางวัลยื่นให้ป้าส้ม

วารุณีขมวดคิ้ว“ไม่จำเป็นมั้งคะ”

นวิยาก็รู้สึกว่าเขาทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่

ไม่ใช่ว่าแค่ได้ถ้วยรางวัลเหรอไง?ต้องทำห้องโชว์รูมเฉพาะด้วยเหรอ

ถ้าต่อไปไม่ได้ถ้วยรางวัลแล้วล่ะ คงไม่ใช่เรื่องน่าตลกเหรอไง?

นัทธีไม่รู้ความคิดในใจนวิยา มองวารุณีแล้วตอบว่า:“จำเป็นสิ ผมเชื่อว่าถ้วยรางวัลนี้ไม่ใช่รางวัลสุดท้ายแน่”

“ป้าก็เชื่อคุณชายอารัณ”ป้าส้มรับถ้วยรางวัลไปอย่างดูเป็นเรื่องที่หายาก“โอเค งั้นเดี๋ยวผ้าไปเก็บของ คุณชายอารัณสุดยอดจริงๆ!”

อารัณตอบกลับด้วยรอยยิ้ม“ขอบคุณที่คุณยายส้มชม และก็ขอบคุณพ่อด้วย”

“ไม่เป็นไร พ่อรอวันข้างหน้าลูกจะวางห้องโชว์รูมจนเต็ม”นัทธีมองเขาอย่างจริงจัง

อารัณเผชิญหน้ากับสายตาของเขา และก็จริงจังขึ้นมา พยักหน้าแรงๆ“วางใจเถอะพ่อ ผมไม่ทำให้พ่อผิดหวังแน่”

นัทธีจึงละสายตาออกไปอย่างพอใจ

วารุณีเห็นแบบนี้ ก็ไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่ยิ้ม ตามสองพ่อลูก

ในเมื่อนัทธีเชื่อมั่นลูกชายแบบนี้ ลูกชายก็จะไม่ให้เขาผิดหวัง

แล้วเธอยังต้องสนอะไรอีก

นวิยาพูดออกมา“หนูชื่ออารัณใช่ไหม สุดยอดจริงๆนะ เด็กขนาดนี้ก็......”

อารัณเงยมองนวิยา ตัดบทของเธอ“คุณน้านวิยา น้าความจำเสื่อมหรือเปล่าเนี่ย!”

“อารัณ พูดอะไรน่ะลูก?”วารุณีเม้มริมฝีปาก ดุออกไปเสียงคมกริบ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ