พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 338

วารุณีก้าวเดินไปข้างหน้า ก้มลงแล้วมองไปยังจอคอมพิวเตอร์

บนหน้าจอ อีเมลฉบับนั้นมีข้อความเขียนไว้ว่า：วารุณีรอฉันกลับไป เธอกล้ามาแข่งกับฉันไหม ดูว่าใครจะเป็นนักออกแบบที่เป็นความหวังของประเทศที่สุด ?

นักออกแบบที่เป็นความหวัง เป็นคำที่ใช้เรียกขานวารุณีในประเทศ

เพราะ‘Bath fire rebirth’กับ Glory of the sun and the moonของวารุณี บวกกับการเข้าแข่งขันช่วงชิงตำแหน่งตัวแทนอันยอดเยี่ยมที่ผ่านมา ก็ได้พิสูจน์ถึงความสามารถในการออกแบบของเธอแล้ว

เพราะฉะนั้นภายในประเทศ นักออกแบบอาวุโส ต่างก็ยอมรับในฝีมือของเธอ เธอคือนักออกแบบที่เป็นความหวังของประเทศ และมีความเป็นไปได้ว่า อาจจะแซงหน้านายท่านวัชระ เป็นนักออกแบบแฟชั่นชั้นนำอันดับสองของประเทศอีกด้วย

“วารุณีเธอดูคนนี้สิ ช่างอวดดีจริงๆ ยังอยากจะแย่งตำแหน่งกับเธออีก” ปาจรีย์เบะปากให้อย่างดูหมิ่น

วารุณีไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไร เพราะตำแหน่งนี้ เธอก็ไม่ได้สนใจมันเท่าไรนัก

เพราะนักออกแบบที่เป็นความหวังนั้นเป็นเพียงภาพลวง รอให้เธอได้เป็นนักออกแบบที่มีชื่อเสียงอย่างนายท่านวัชระก่อน นั้นถึงจะเป็นของจริง

หรือจะพูดอีกอย่างก็คือ เธอไม่ได้สนใจว่าตำแหน่งนี้ใครจะมาแย่งไป เธอไม่ชอบให้ใครมาท้าทายเธอมากกว่า

“คนคนนี้ชื่อทิฟฟานี่ ตอนอยู่ต่างประเทศฉันไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน ”วารุณีมองยังชื่อของอีเมล แล้วบ่นพึมพำ

ปาจรีย์กลอกตามองบน“ ฉันก็ไม่เคยได้ยินเหมือนกัน ดังนั้นตอนเช้าฉันก็เลยเช็ก ในช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมา จู่ๆทิฟฟานี่ก็ปรากฏตัวขึ้นในต่างประเทศ เธอเป็นคนประเทศเดียวกันกับเรา ชื่อจีนชื่อโสรยา เธอใช้ความรู้สึกในการก้าวเข้าสู่วงการแฟชั่นระดับสูง แล้วจึงสร้างชื่อเสียงขึ้นมาได้บ้าง”

“โสรยา？”เมื่อได้ยินชื่อนี้ คิ้วของวารุณีก็ผูกกันแน่น ในหัวสมองก็ปรากฏชื่อของคนสองคนขึ้นมา นั้นก็คือขยานีกับพิชญา

และชื่อโสรยานี้ ก็ราวกับเอาชื่อของขยานีกับพิชญามารวมกัน

“ใช่”ปาจรีย์พยักหน้า

วารุณีหรี่ตาลง “ชื่อนี้สะกดยังไง ? ”

“ไม่มีสระ”ปาจรีย์ตอบ “แต่เธอถามทำไม ? หรือเธอรู้จักคนที่ชื่อโสรยางั้นเหรอ ？”

วารุณีส่ายหน้าให้เล็กน้อย“ฉันไม่รู้จักโสรยาแต่ฉันรู้จักพิชญา”

ปาจรีย์ถึงกับผงะ จากนั้นก็ได้สติ ดวงตาเบิกกว้างอย่างไม่อยากเชื่อ “วารุณี เธอคงไม่สงสัยหรอกนะ ว่าคนคนนี้ก็คือพิชญา ? ไม่งั้นเธอคงไม่ถามฉันว่าชื่อเขาสะกดยังไง ”

วารุณีพยักหน้ายอมรับ “ใช่ เธอไม่เอะใจเลยเหรอ ว่าชื่อนี้มันคล้ายกับชื่อของขยานี และคล้ายกับชื่อของพิชญา？”

“จริงด้วย”ปาจรีย์อ้าปากค้าง“ ตอนแรกฉันก็ไม่รู้สึกนะ แต่สะกดไม่เหมือนกันนี่ และเราก็ได้รับการยืนยันแล้ว ว่าพิชญากระโดดตึกฆ่าตัวตายไปแล้วจริงๆ ”

วารุณีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “มีรูปถ่ายไหม ?”

“ไม่มี”ปาจรีย์ยักไหล่ให้ “เพราะตอนนี้เขายังไม่ได้ผลงานอะไรให้เห็นบนเวที ดังนั้นสื่อต่างๆก็จึงยังไม่มีรูปภาพของเธอ แต่ผลงานของเธอก็ได้ขึ้นบนปกนิตยสารของเวนัสซ่านะ”

ในขณะที่พูด เธอก็ค้นหานิตยสารเวนัสซ่าฉบับก่อนหน้าออกมาด้วย

ไม่นาน นิตยสารก็ปรากฏขึ้น เสื้อผ้าที่ถูกออกแบบมาอย่างสวยงามบนหน้าปก ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของพวกเธอสองคน ตรงมุมขวาล่าง ก็มีลายเซ็นของทิฟฟานี่กำกับเอาไว้ด้วย

“วารุณีดูนี่สิ เสื้อผ้าชุดนี้ออกแบบมาได้ดีมาก ได้ยินมาว่าถูกลูกคุณหนูตระกูลผู้ร่ำรวยซื้อมันไป เตรียมที่จะไปตัดเย็บมันออกมา เพื่อไว้ใส่ในงานเลี้ยง เพราะฉะนั้นคิดว่าน่าจะไม่ใช่พิชญา ฝีมือออกแบบของพิชญาห่วยมาก จะออกแบบผลงานที่สวยหรูแบบนี้ได้ยังไงกัน ”

คำพูดของปาจรีย์ เต็มไปด้วยน้ำเสียงที่ดูหมิ่น

วารุณีไม่ได้ตอบกลับ จดจ้องมองไปยังแบบที่อยู่ตรงหน้าปก

เอาเข้าจริง ชุดนี้มันก็สวยมากจริงๆ ทำเอาดวงตาของเธอลุกวาว และภาพวาดนั่นก็ดูพลิ้วไหวมาก รูปแบบต่างๆก็ดูจะประณีตวิจิตรบรรจง เข้าขั้นเทพเลย ตัวพิชญาเองไม่สามารถทำออกมาได้ดีขนาดนี้แน่

ดูแล้ว เหมือนเธอจะคิดมากไปเองจริงๆ พิชญาก็ตายไปแล้ว และโสรยาคนนี้ ก็แค่มีชื่อที่ทำให้เกิดการเข้าใจผิดได้ง่ายก็เท่านั้น

เมื่อคิดได้แบบนี้ ความระแวงสงสัยใจของวารุณีก็จางหายไป

แต่ไม่ทันไร คำถามต่อไปก็บังเกิดขึ้น

“น่าแปลก ฉันไม่รู้จักเขาสักหน่อย ทำไมเขาต้องมาท้าทายฉันด้วย ? ”วารุณีขบริมฝีปากแน่นแล้วพูดพึมพำ

ปาจรีย์ปิดหน้าเพจของนิตยสารลง“เรื่องนี้ ฉันเองก็ได้คิดวิเคราะห์ไว้แล้ว คงเป็นเพราะเขาจะกลับมาเจริญเติบโตที่นี่ เดิมทีคิดว่าจะใช้เพียงความสามารถของตัวเอง กับคำวิพากษ์วิจารณ์ของสื่อต่างๆในวงการแฟชั่น ก็จะสามารถยืนหยัดอยู่ได้ แต่ไม่คิดว่าที่ในประเทศนี้ยังมีเธออยู่อีกทั้งคน ”