พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 351

“คนอย่างเขา ไม่ใช่ว่าแปลกมาตลอดอยู่แล้วเหรอ？”ริมฝีปากบางๆของนัทธีขยับเบาๆ พูดไปนิ่งๆ

วารุณีส่ายหน้า“พงศกรในตอนนี้กับพงศกรเมื่อก่อน ถึงแม้นิสัยจะคล้ายกันมาก แต่ฉันก็ยังรู้สึกว่ามีตรงไหนผิดปกติไป”

แต่ก็พูดไม่ออก

นัทธีโอบเอวของเธอ และเดินไปด้านใน“เข้าไปก่อนเถอะ ด้านนอกหนาว”

วารุณีตอบอือ

พอเข้าไปแล้ว นัทธีก็พูดอีกว่า：“ไม่ว่าพงศกรจะผิดปกติตรงไหน ความระวังตัวที่คุณมีต่อเขาก็อย่าผ่อนปรนลง เพราะสิ่งที่ไม่รู้อย่างนี้ ถึงเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด”

“ฉันรู้แล้ว”วารุณีพยักหน้าจริงจัง จากนั้นมองซ้ายมองขวา ที่มุมหนึ่ง ก็มองเห็น ลีน่ากับปาจรีย์ทั้งสองคน

“สามี ฉันจะไปดูปาจรีย์ คุณ......”

“ผมจะไปหาวิลเลียม”นัทธีรู้ความหมายของเธอ ตัดบทของเธอ

วิลเลียม ก็คือพี่ชายของเจ้าหญิงน้อย

และก็เป็นเจ้าของเดิมของเพชรเหมืองแร่ที่นัทธีซื้อ

วารุณีรู้ว่านี่เขาให้โอกาสเธอไปหาปาจรีย์เป็นการส่วนตัว ดังนั้นจึงเลือกเวลานี้ไปหาวิลเลียม ในใจก็รู้สึกอบอุ่น พูดด้วยรอยยิ้ม：“โอเค ขอบคุณนะสามี เดี๋ยวตอนค่ำจะชดเชยให้คุณเอง”

พอได้ยิน แววตานัทธีมีประกายแวบเข้ามา พยักหน้าเล็กน้อย

วารุณีโบกมือให้เขา เห็นเขาเดินไปในฝูงชน จึงหันกลับ เดินไปที่มุม

“ปาจรีย์”วารุณีเรียกปาจรีย์เบาๆ

ปาจรีย์ก้มหน้าลง ได้ยินเสียงตะโกนของเธอ หลังจากร่างเคลื่อนไหวเล็กน้อย แป๊บเดียวก็กลายเป็นเหมือนเดิม

ลีน่าเอามือกุมหน้าผากอย่างปวดหัว“ตั้งแต่เมื่อกี๊จนตอนนี้ เธอเอาแต่เป็นแบบนี้ ฉันปลอบอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์”

“ลำบากเธอแล้วลีน่า”วารุณียิ้มให้เธออย่างรู้สึกผิด

ลีน่าผายมือออก“ไม่เลย เธอดื้อดึงมากเลย ก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งไหม？ทำไมต้องทำตัวเองเป็นแบบนี้ ฉันไม่เข้าใจจริงๆ วารุณีเธอมาได้พอดีเลย เธอมาโน้มน้าวเธอหน่อย ฉันโน้มน้าวไม่ไหวแล้ว ฉันจะไปหาคนดื่มเหล้าแล้ว”

“ไปเถอะ”วารุณียิ้มโอเคออกไป

ลีน่าไปแล้ว เธอจึงนั่งลงตรงที่นั่งที่ลีน่าเพิ่งนั่ง ซึ่งก็คือข้างๆปาจรีย์

พอนั่งลง วารุณีก็หันไปมองปาจรีย์“ปาจรีย์ พงศกรพูดอะไรกับเธอใช่ไหม？”

ปาจรีย์พยักหน้า

วารุณีหรี่นัยน์ตาดอกท้อลง“พูดว่าอะไร？”

ปาจรีย์ยิ้มอย่างขมขื่น“ฉันเห็นเขาพาคุณแอนนี่มา เลยเข้าไปถาม เขาบอกว่าไม่เกี่ยวกับฉัน นี่เป็นเรื่องของเขา ฉันไม่มีสิทธิ์ไปถาม จากนั้นก็ไล่ฉันไป”

ที่แท้ก็แบบนี้เอง

ไม่น่าล่ะปาจรีย์ถึงเสียใจแบบนี้

ต้องรู้ว่า ก่อนหน้านี้ตอนที่ปาจรีย์ไปต่างประเทศเพื่อไปเจอพงศกร ก็เคยเห็นแอนนี่แล้ว แต่ไม่ได้เสียใจมากอย่างตอนนี้

คำว่าไล่ กับคำว่าไม่มีสิทธิ์นี้ แทงใจของผู้หญิงคนหนึ่งมากจริงๆ

วารุณีจับปาจรีย์เจ้ามาอย่างปวดหัว ให้เธอพิงไปที่ไหล่ของตัวเอง“เอาน่ะ อย่าใส่ใจเลย ท่าทีที่พงศกรทำต่อเธอ พวกเราต้องค่อยๆเปลี่ยน ถ้าเสียใจตอนนี้เลย แล้วต่อไปจะทำไง？”

ปาจรีย์สะอึกสะอื้นเสียงเบา“วารุณี ฉันไม่ใช่แค่เสียใจต่อท่าทีที่เขาปฏิบัติต่อฉันนะ แต่ยังมีท่าทีที่เขาปฏิบัติต่อแอนนี่อีก ครั้งที่แล้วตอนที่ฉันไปเยี่ยมเขาที่ต่างประเทศ เขายังเย็นชากับแอนนี่มาก ดังนั้นฉันจึงวางใจให้แอนนี่ไปดูแลเขา เพราะฉันคิดว่าพวกเขาน่าจะไม่มีอะไรกัน แต่ครั้งนี้......”

ครั้งนี้ เธอกลัวมากจริงๆ

ท่าทีที่พงศกรปฏิบัติต่อแอนนี่ ชัดเจนว่าอ่อนโยนขึ้นมาก และยังบอกว่าจะไปพิจารณาเรื่องคบกับแอนนี่

ซึ่งจะทำให้เธอไม่ตื่นตระหนก ไม่กังวลได้อย่างไร

วารุณีเงียบลง