พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 472

วารุณีเลิกคิ้ว“ลูกไปสืบข้อมูลเธอทำไม？”

“ที่หม่ามี๊กับคุณน้าเชอรีนพูดเมื่อกี๊ ผมได้ยินหมดแล้ว คุณน้าเชอรีนไม่บอกผม ว่าสองคนอาจารย์และลูกศิษย์โสรยาทำอะไรหม่ามี๊กันแน่ ดังนั้นผมเลยได้แต่สืบเอง”อารัณผายมือเล็กๆออก พูดอย่างทำอะไรไม่ได้

สรุปคือ เขาไม่ปล่อยคนที่ทำร้ายหม่ามี๊

“ลูกนี่นะ”วารุณีเคาะหน้าผากของเด็กชาย ในใจนั้นรู้สึกอบอุ่น

เธอรู้อยู่แล้วว่าเด็กชายคนนี้สืบเรื่องโสรยาเพราะอยากทำอะไร อยากจะช่วยพวกเธอ

แต่เธอคิดมาตลอดว่า เรื่องของผู้ใหญ่ ก็ให้ผู้ใหญ่จัดการเถอะ เด็กอย่ามายุ่ง

แต่ตอนนี้เห็นอารัณอยากจะช่วยเธอจากใจ เธอก็ไม่อยากปฏิเสธน้ำใจเขา

“งั้นลูกหาอะไรได้？”วารุณีมองเด็กชายแล้วถาม

ไอริณก็กะพริบตามองพี่ชาย

อารัณส่ายหน้า“หาไม่ได้ว่าพวกเธอทำอะไรหม่ามี๊ แต่หาอะไรที่มีความหมายบางอย่างได้”

“อ้อ？”วารุณีก็รู้สึกสนใจ“ของอะไร？”

อารัณส่ายหน้า อุบไว้“หม่ามี๊บอกผมมาก่อน พวกเธอทำอะไรพวกหม่ามี๊ แล้วผมค่อยบอกหม่ามี๊ ว่าผมหาอะไรได้ เป็นไงครับ？”

วารุณีอึดอัด“ลูกยังจะต่อรองกับหม่ามี๊อีกเหรอ โอเค หม่ามี๊บอกลูกเอง”

ยังไงซะเด็กชายคนนี้ก็กำลังหาอยู่ ชัดเจนว่าเขาไม่รู้ก็ไม่ยอมแพ้

ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นบอกเขาดีกว่า

“ครั้งที่แล้วเรื่องที่หม่ามี๊ถูกขังไว้ที่ห้องน้ำ คุณน้าเชอรีนถูกตีจนสลบ ยังจำได้ใช่ไหม”วารุณีถาม

อารัณพยักหน้า“จำได้”

“อาชญากรที่แท้จริง ก็คือพวกเธอสองคน”วารุณีพูด

อารัณหรี่ตาลง“อะไรนะ？เป็นพวกเธอ？ไม่ใช่เอมี่กับทิฟฟานี่นั่นเหรอ？”

ตอนที่เจ้าภาพการแข่งขันหาผลออกมาได้ เขากับพ่ออยู่ในประเทศ

แต่พิธีกรยังโทรมาแจ้งพ่อว่า อาชญากรคือเอมี่กับทิฟฟานี่ ทำไมตอนนี้กลายเป็นสองคนอาจารย์และลูกศิษย์โสรยาล่ะ

“ไม่ใช่พวกเอมี่ พวกเธอถูกปรักปรำ ถูกสองคนอาจารย์และลูกศิษย์โสรยาผลักมาเป็นแพะรับบาป”วารุณีอธิบาย

อารัณเข้าใจแล้ว พยักหน้าออกไป“ที่แท้ก็แบบนี้ พวกเธอเลวมาก พวกเธอให้เอมี่กับทิฟฟานี่เป็นแพะรับบาป จะต้องได้จุดอ่อนของพวกเอมี่มาเป็นคำขู่แน่ ไม่อย่างนั้นตอนที่พวกเอมี่ถูกจับ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ขัดขืนแน่”

“ใช่ หม่ามี๊ก็คิดเช่นนี้”วารุณีตอบกลับอย่างเห็นด้วย

อารัณถอนหายใจ“สองคนอาจารย์และลูกศิษย์โสรยาน่าจะแอบข่มขู่พวกเอมี่ส่วนตัว ดังนั้นบนเน็ตเลยไม่มีร่องรอย ผมถึงสืบไม่ได้”

“แสดงว่าพวกเธอระวังตัวกันมาก”วารุณีลูบหัวเล็กๆของเขา

อารัณเบะปาก“ผมไม่ชอบศัตรูที่ระวังตัวมากที่สุด”

วารุณีตลกมาก“เพราะพวกเธอเป็นแบบนี้ ลูกจึงแสดงความสามารถของตัวเองไม่ได้สินะ ดังนั้นจึงไม่ชอบสินะ”

อารัณแลบลิ้นออกมา ยอมรับ

วารุณีส่ายหน้ายิ้มๆ“เอาเถอะ อย่าอารมณ์ไม่ดีสิ แบบนี้ก็ดี ทำให้ลูกรู้ว่าไม่ใช่ว่าเป็นแฮกเกอร์ฝีมือดี อะไรก็หนีหารค้นหาของลูกไม่ได้ บนโลกนี้ หลายๆเรื่อง ก็มีสิ่งที่แฮกเกอร์นั้นแก้ไขไม่ได้เข้าใจไหม หม่ามี๊ก็หวังว่าลูก จะไม่ใช้เทคนิคการแฮกมากไป ไม่งั้นไม่ช้าก็เร็วก็ต้องขาดทุน”

“อือ ผมจำได้แล้ว”อารัณพยักหน้าอย่างจริงจัง

ไอริณฟังอย่างมึนงง แต่ก็ไม่ขัดเธอให้ช้าออกไปจึงพยักหน้าลง

“เดี๋ยวผมจะหากล้องวงจรปิดใกล้ๆห้องน้ำตอนนั้น กับกล้องวงจรปิดที่อยู่ใกล้ๆห้องวงจรปิดละกัน”อารัณพูดอีกว่า：“แบบนี้น่าจะพิสูจน์ได้ว่าสองคนอาจารย์และลูกศิษย์โสรยากระทำความผิด”

“กล้องวงจรปิดน่าจะถูกสองคนอาจารย์และลูกศิษย์โสรยาทำลายแล้ว”วารุณีพูด

อารัณกัดริมฝีปาก“แค่ไม่ลบออกจนแหลก ผมก็สามารถกู้คืนได้”

“งั้นเดี๋ยวลูกลองดูละกัน”วารุณีคิดว่า ความน่าจะเป็นที่กล้องวงจรปิดจะถูกเอากลับมานั้นไม่สูง แต่เพื่อไม่โจมตีใส่ลูก จึงตอบให้ลูกลองดู