พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 478

“เมื่อกี๊ทางนิตยสารโทรมา บอกว่านักร้องที่เหลือมาถึงแล้ว จะให้เธอไปเข้าใจข้อมูลของพวกเราหน่อย”เชอรีนตอบ

วารุณีพยักหน้า“ฉันเข้าใจแล้ว เดี๋ยวฉันไป”

“งั้นฉันลงไปก่อนนะ เธอก็รีบลงมากินข้าวเช้าล่ะ ตอนที่ประธานนัทธีไป ตั้งใจให้คนมาทำให้เธอเชียวนะ”เชอรีนไม่ลืมที่จะเตือน

วารุณีตอบอือ สื่อว่าเข้าใจ

หลังจากทานข้าวเช้าเสร็จ เธอก็ออกไปหาทางนิตยสาร ด้านหลังตามด้วยบอดี้การ์ดสองคน

น่าจะเป็นเรื่องคนผิวสีสองคนครั้งที่แล้ว และก็น่าจะเป็นเรื่องที่เมื่อวานพิชญาบีบคอเธอ

ดังนั้นนัทธีไม่สนใจว่าเธอจะคัดค้านอย่างไร จัดให้บอดี้การ์ดสองคน คอยปกป้องเธออยู่ด้านหลังตลอดเวลา

ดีที่นัทธีก็รู้ว่าเธอไม่ชอบให้บอดี้การ์ดอยู่ใกล้เกินไป จึงตั้งใจกำชับให้บอดี้การ์ดอยู่ห่างเธอหน่อย แค่มองเธอเห็น

แบบนี้ ก็ไม่ต้องห่วงว่าเธอจะเกิดเรื่อง บอดี้การ์ดทั้งสองคนก็ไม่สามารถตามได้ทันเวลา

ออกมาจากทางนิตยสาร ก็ตอนบ่ายแล้ว

วารุณีดูเวลา หลังจากหาอะไรกินง่ายๆที่ร้านอาหารใกล้ๆ ก็ไปโรงพยาบาลจิตเวชอีกครั้ง เตรียมไปดูพิชญา

ภายใต้การนำมาของพยาบาล วารุณีมาถึงห้องของพิชญา

ห้องของพิชญาถูกจัดมาเป็นพิเศษ นอกจากเตียงตัวหนึ่งก็ไม่มีอะไรเลย แม้แต่เตียงก็ยังเป็นเตียงเป่าลม

และหน้าต่างก็ไม่มี มีแค่ช่องระบายอากาศที่ใหญ่เท่าฝ่ามือไม่กี่อันอยู่ข้างกำแพง ก็เพื่อหลีกเลี่ยงพิชญาฆ่าตัวตายอีกครั้ง

พยาบาลเปิดประตูห้องออก

วารุณียืนอยู่หน้าประตู ไม่ได้เข้าไป

พิชญาได้ยินเสียงเคลื่อนไหว นั่งขึ้นมาจากเตียง มองเห็นคนที่มาเป็นวารุณี สีหน้าเปลี่ยนไปทันที กัดฟัน“เธอเองเหรอ！”

“ฉันเอง”วารุณีตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

มือทั้งสองข้างของพิชญากำแน่น“ทำไม เธอจะมาดูความน่าตลกของฉันเหรอ？”

“ความน่าตลกของเธอต้องให้ฉันมาดูโดยเฉพาะด้วยเหรอ？อยากดูก็ไปเสิร์ชในเน็ต ก็ได้แล้วนี่”วารุณีพูดเยาะเย้ย

พิชญากระอักกระอ่วน พูดไม่ออก หลังจากผ่านไปสักพัก จึงถามอย่างโกรธๆว่า“งั้นเธอมาทำอะไร？”

“ฉันแค่มาบอกเธอ สุภัทรกับขยานี รู้แล้วว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ พวกเขาดีใจมาก”วารุณีตอบ

พิชญาทำเสียงฮึดฮัด“รู้แล้วยังไง พวกเขาจะมาช่วยฉันออกไปได้เหรอ？”

“ไม่ได้อยู่แล้ว”วารุณีพิงขอบประตู บอดี้การ์ดสองคนด้านหลังก็ยืนนิ่งเหมือนภูเขา ทั้งตัวนั้นแพร่กระจายความแข็งแกร่งออกมา ทำให้พิชญาไม่กล้าเข้ามา

“ฉันมาครั้งนี้ นอกจากบอกเธอเรื่องนี้แล้ว ยังอยากรู้ว่า ตอนนั้นเธอแกล้งตาย ทำไมต้องปิดบังสุภัทรกับขยานี？”วารุณีถาม

พิชญายิ้มอย่างเย็นชา“คนโง่สองคนนั้น อะไรก็ช่วยฉันไม่ได้ ฉันไม่ปิดบังพวกเขา พวกเขาก็ต้องเปิดเผยฉันไม่ช้าก็เร็ว”

“พูดแบบนี้ก็ถูก”วารุณีพยักหน้า จากนั้นก็คิดอะไรได้ ถามไปอีกว่า “ใช่สิ เธอเกลียดขยานีใช่ไหม？ทำไมล่ะ？”

เธอจำได้ว่า ตอนเธอยังทำงานที่บริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ป ขยานีเคยมาหาเธอและสร้างปัญหา

ตอนนั้นพิชญาเคยปรากฏสายตาคับข้องใจต่อขยานี ดังนั้นเธอแปลกใจมาก ระหว่างสองแม่ลูกนี้ เกิดอะไรขึ้นกันแน่

“ทำไม？ถ้าเธอมีแม่ที่ให้ตัวเองเป็นลูกนอกสมรส เธอจะเกลียดไหม？”พิชญาจ้องมองวารุณี“เธอเป็นลูกถูกต้องตามกฎหมาย เหมือนเจ้าหญิงตั้งแต่เด็ก ส่วนฉันล่ะ กลับเป็นลูกนอกสมรสที่ถูกคนรังแกไม่เห็นอนาคต ดังนั้นฉันจะไม่เกลียดพวกเธอทุกคนได้ไง！”

ตั้งแต่เด็กเธอก็รู้ว่าตัวเองเป็นลูกนอกสมรส เป็นเด็กที่ชู้คลอดออกมา ถูกคนทอดทิ้ง

คนรอบๆต่างรู้ ดังนั้นไม่มีใครชอบเธอ เด็กยังรังแกเธอ ทั้งหมดนี้ ล้วนแต่เป็นขยานีที่ให้เธอ