พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 492

นัทธีไม่ได้พูดแก้ต่างว่าที่มันมีปัญหาไม่ใช่ที่ผลตรวจ แต่มันมีปัญหาตรงตัวอย่างของดีเอ็นเอ เขาพยักหน้าให้ “ใช่ ไปจัดการมา ขอแบบด่วนนะ หากภาพในกล้องไม่มีแล้ว รายงานฉันด่วน ฉันจะให้อารัณลองแก้ไขมันดู ”

“ครับ”มารุตรับคำ แล้วรีบไปดำเนินการจัดการทันที

เรื่องนี้มันมีอะไรที่ลึกลับและซับซ้อนอยู่มาก

เขาต้องตรวจหาสาเหตุให้เจอ ดูว่าใครหน้าไหนที่ช่างไร้ยางอาย ไม่ต้องการให้ท่านประธานกับลูกได้พบเจอกัน

หลังจากที่มารุตจากไปแล้ว นัทธีก็นั่งลงตรงข้างเตียงคนป่วย เฝ้ามองดูไอริณ จนเวลาพลบค่ำ

ต่างประเทศในเวลานี้เป็นเวลาเช้าแล้ว

วารุณีลงไปยังชั้นล่างด้วยอาการมึนเบลอ คนที่อยู่ชั้นล่างเห็น ต่างก็พากันตกใจ“วารุณี เมื่อคืนไม่ได้นอนเหรอ ? ดูรอยคล้ำที่ใต้ตานั้นสิ ”

วารุณีนั่งลงที่โต๊ะอาหาร แล้วพยักหน้า “นอนไม่หลับเลย เมื่อคืนก็ฝันร้ายด้วย”

พอตื่นจากฝันร้าย เธอก็โทรไปหานัทธี และขอฟังเสียงของเด็กๆ

เมื่อรู้ว่าเด็กทั้งสองคนไม่ได้เป็นอะไร เธอก็ยังนอนไม่หลับ รู้สึกไม่สบายใจอยู่ตลอดเวลา

เมื่อคืนเธอก็นั่งวาดรูปอยู่บนเตียงทั้งคืน จนถึงเช้า

“ฝันร้ายอะไรจะรุนแรงขนาดนี้ ？”เชอรีนพูดหยอก

วารุณีถลึงตาใส่เธอ “พอเลย รีบกินเร็วเข้า กินเสร็จก็ต้องไปแข่งกันแล้ว ”

“ทราบแล้วค่ะทราบแล้ว”เชอรีนพยักหน้า

หลังอาหารมื้อเช้าเสร็จ ทั้งสองคนก็เดินทางออกไปจากคฤหาสน์ มุ่งหน้าไปยังสนามแข่ง

บนรถ เดินทีวารุณีอยากจะโทรไปหานัทธีอีกครั้ง แต่พอคิดได้ว่าที่นั่นคงเป็นเวลากลางคืนแล้ว ก็จึงหักห้ามใจไม่โทรไปหา

รอจบการแข่งขันในช่วงบ่ายโทรไปก็ยังไม่สาย

และการแข่งขันในวันนี้ วารุณีก็ทำมันได้ไม่ค่อยดี เกือบจะร่วงลงไปอยู่ในกลุ่มB

หลังจบเกมการแข่งขัน เชอรีนก็เดินมาหาวารุณี“ วารุณี วันนี้เธอเป็นอะไร ทำไมถึงได้ทำตัวแปลกๆ ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย”

วารุณีนวดคลึงไปที่หว่างคิ้ว“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แค่ว่าจิตใจมันร้อนรุ่มกระสับกระส่าย ตอนที่วาดรูป ก็เลยไม่มีแรงบันดาลอะไรเลย”

“ไม่สบายหรือเปล่า ?” เชอรีนถามด้วยความเป็นห่วง

วารุณีส่ายหัว “ไม่ใช่”

“เพราะกำลังท้อง เลยรู้สึกไม่สบายหรือเปล่า ? ”เชอรีนมองไปที่หน้าท้องของเธอ

วารุณียิ้มให้ “ไม่ใช่หรอก ”

จะว่าไป ลูกน้อยในท้องของเธอ อายุครรภ์ก็สองเดือนแล้ว แต่ก็แทบไม่มีอาการแพ้ท้องอะไรเลย ไม่เหมือนตอนที่ท้องอารัณกับไอริณ คลื่นไส้อาเจียนวิงเวียนทุกวัน

เด็กคนนี้ เป็นเด็กที่ว่าง่ายจริงๆ

“งั้นก็แปลกล่ะ ”เชอรีนยักไหล่ ไม่รู้สาเหตุแล้ว

วารุณีส่ายหัว “พอแล้ว อย่าคิดมากเลย อาจจะเป็นเพราะเมื่อคืนไม่ได้นอนดีๆ รอพรุ่งนี้ก็คงไม่มีอะไรแล้ว”

“งั้นคืนนี้ก็เข้านอนเร็วหน่อยละกัน”เชอรีนกล่าว

วารุณีตอบอืมกลับมาคำหนึ่ง แล้วพยักหน้าให้“เอาละ เรากลับ......”

ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดจบ โทรศัพท์ก็สั่นขึ้นมา

วารุณีจึงต้องกลืนคำพูดนั้นลงคอ แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา

เป็นข้อความจากใครไม่รู้ และเป็นหมายเลขของในประเทศ

วารุณีกดดูด้วยความสงสัย ในนั้นเขียนว่า：วารุณี ฉันออกมาแล้ว ฉันจะเริ่มการแก้แค้นแล้ว ลูกสาวเธอคือเหยื่อรายแรก！

ด้านหลังของประโยคนี้ ยังมีไอคอนตัวหนึ่ง เป็นรูปมีดที่มีเลือดหยด เห็นแล้วก็ทำเอาขนหัวลุก

“นี่คงไม่ใช่เรื่องหยอกล้อกันเล่นอะไรหรอกนะ？”เชอรีนพูดด้วยร่างที่สั่นเทิ้ม

วารุณีสีหน้าแย่ขึ้นมาทันที “ไม่ นี่ไม่ใช่เรื่องล้อกันเล่น ”

นี่เป็นข้อความจากนวิยา

คำพูดนี้ ‘ฉันออกมาแล้ว’ก็ชี้ชัดได้ว่า คนคนนั้นคือนวิยา

นวิยาบอกว่า ไอริณคือเหยื่อรายแรก

หรือว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับไอริณ ?

เมื่อคิดได้ดังนั้น วารุณีก็กำโทรศัพท์แน่น จากนั้นก็กดโทรไปหานัทธี