พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 532

“งั้นเหรอ” วารุณีกัดริมฝีปากของตัวเอง “อย่างนั้นก็ดี”

“พี่อยากไปหาเขาสักหน่อยไหม” ศรัณย์ถามเธอ

วารุณีส่ายหน้า “ไม่แล้วล่ะ ช่วยจัดการให้บริษัทจัดการศพมารับเขาต่อด้วย พี่ไม่ไปหาเขาแล้ว”

“ได้ครับ อย่างนั้นผมจะติดต่อกับบริษัทจัดการศพให้” ศรัณย์กล่าว

วารุณีตอบรับคำหนึ่งแล้วไม่ได้พูดอะไรต่อ

หลังจากนั้นเธอก็ออกจากโรงพยาบาลไปพร้อมกับนัทธีเพื่อกลับไปยังคฤหาสน์ตระกูลไชยรัตน์

ศรัณย์รับช่วงต่อในการจัดการร่างของสุภัทร เขาจัดการเรื่องทุกอย่างอย่างรวดเร็ว วันรุ่งขึ้นก็ดำเนินพิธีฌาปนกิจศพของสุภัทร โดยไม่รับเถ้ากระดูกกลับมาแต่ฝากไว้ให้บริษัทจัดการศพดูแลต่อ

นัทธียื่นเอกสารฉบับหนึ่งให้วารุณี

วารุณีรับมาอย่างไม่ค่อยเข้าใจนัก “นี่คืออะไรเหรอคะ”

“สัญญาจองสุสานให้คุณสุภัทรน่ะ จริงๆ แล้วที่ข้างๆ หลุมศพแม่ยายมีคนมาซื้อไปแล้ว ผมเลยให้มารุตลองไปติดต่อคนซื้อดู โดยให้ราคามากกว่าเท่าหนึ่ง เจ้าของคนนั้นเลยยอมขายต่อให้” นัทธีนั่งลงข้างๆ เธอ

วารุณีนวดหัวคิ้ว “ที่แท้คุณก็ให้คุณมารุตไปซื้อมานี่เอง ฉันนึกว่าเป็นคนอื่นซื้อไป”

เมื่อครู่นี้เธอก็ติดต่อไปยังสุสานเตรียมจะซื้อที่ข้างๆ หลุมศพของแม่

แต่ผู้ดูแลสุสานบอกว่า ที่ตรงนั้นมีคนซื้อไปก่อนหน้านี้เรียบร้อยแล้ว

เธอต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการติดต่อผู้ที่ซื้อไปคนนั้น แต่สุดท้ายผู้ซื้อไปกลับบอกเธอว่าที่ตรงนั้นได้ขายต่อไปให้คนอื่นแล้ว

ตอนนี้สถานการณ์หักมุม ที่แท้เป็นนัทธีนั่นเองที่ตัดหน้าเธอไป

“อืม เมื่อวานหลังจากที่คุณยอมทำตามคำขอของคุณสุภัทรแล้ว ผมก็ให้มารุตไปช่วยจัดการให้ทันที” นัทธีรับแก้วมาจากเธอแล้วดื่มเข้าไปคำหนึ่งก่อนเอ่ยตอบ

วารุณีเปิดดูสัญญา “เดี๋ยวฉันโอนเงินให้คุณนะคะ”

สีหน้าของนัทธีเคร่งขรึมขึ้น “ไม่ต้องหรอก ผมคือสามีของคุณ คุณจะเอาเงินให้ผมทำไม”

“มันไม่เหมือนกันค่ะ ถ้าเกิดคุณซื้อให้แม่ฉัน ฉันคงไม่คืนเงินให้คุณ แต่ที่สุสานตรงนี้คือของคุณสุภัทร” วารุณีตอบ

นัทธีเม้มปาก “ไม่ต้องโอนเงินให้ผมหรอก โอนไปให้มูลนิธิของบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ปแทนก็แล้วกัน”

“ก็ดีค่ะ ถือว่าเป็นการทำบุญให้เขาด้วย” วารุณีพยักหน้า

เวลานั้นเองศรัณย์ก็เดินเข้ามา “พี่ เมื่อกี้มีทนายโทรมาหาผม บอกว่าอยากเจอพวกเรา”

“ทนาย?” นัทธีมองเขาด้วยความสงสัย “ทนายอะไร ทนายของใคร”

“เขาบอกว่าคุณสุภัทรส่งเขามา” ศรัณย์ตอบ

นัทธีอมยิ้ม “สงสัยคุณสุภัทรจะมีของมอบให้พวกคุณ”

วารุณีเลิกคิ้ว “ใครอยากได้สมบัติของเขากัน”

“พี่จะให้ทนายเข้ามาไหมครับ” ศรัณย์อู้อี้ถาม

วารุณีปิดสัญญาที่อยู่ในมือแล้วเอาไปวางไว้บนโต๊ะน้ำชา “ให้เขาเข้ามา พี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าคุณสุภัทรส่งทนายมาทำอะไร”

“ครับ” ศรัณย์พยักหน้าแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาทนาย

หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง ทนายก็มาถึง

“สวัสดีครับประธานนัทธี คุณหญิงวารุณี คุณชายศรัณย์” ทนายกล่าวทักทายคนทั้งสามอย่างสุภาพ

วารุณีชี้ไปยังที่นั่งตรงข้าม “ทนายพิศาล เชิญนั่งก่อน”

“ขอบคุณครับ คุณหญิงวารุณี” ทนายพิศาลนั่งลงอย่างสุภาพเรียบร้อย

นัทธีมองไปที่เขา “ผมรู้จักคุณ คุณมีชื่อเสียงมากทีเดียวในจังหวัดจันทร์ เชี่ยวชาญในคดีความเรื่องมรดกมากที่สุด ดังนั้นวันนี้ที่คุณมาเกี่ยวกับเรื่องมรดกของคุณสุภัทรใช่ไหมครับ”