พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 6

เช้าวันถัดมา

นัทธีที่หลับลึกไปทั้งคืนก็ตื่นขึ้นมา

สายตาที่ลึกซึ้งมองไปรอบๆ แล้วก็เข้าใจทันทีว่าตัวเองอยู่ที่ไหน

ดูเหมือนเขาจะพ้นขีดอันตรายแล้ว

เขาใช้ฝ่ามือค้ำไว้ จะลุกขึ้นมา แต่พอนั่งลง ก็ฉีกแผลช่วงท้องขาด เจ็บจนเขาส่งเสียงไม่พอใจ

วารุณีที่ฟุบอยู่ขอบเตียงหลับไม่ค่อยสนิทนัก พอมีเสียงเล็กน้อย เธอก็ตื่นขึ้นมา

เงยหน้าขึ้น ก็สบตาเข้ากับสายตาเย็นชาของชายหนุ่ม

วารุณีตกใจ“คุณฟื้นแล้ว”

หญิงสาวมีใบหน้างดงาม รูปหน้ามีมิติ แค่ริมฝีปากซีดขาว ขอบตาดูอิดโรย แค่มองก็รู้ว่าอยู่เฝ้าที่นี่ทั้งคืน

แล้วก็มองเลือดที่อยู่บนเสื้อสีขาวของเธออีกครั้ง

ภาพเมื่อคืนค่อยๆแวบเข้ามาในหัวของนัทธีทีละนิดอีกครั้ง

ดูเหมือนจะเป็นผู้หญิงคนนี้ที่ช่วยตัวเองไว้

นัทธีพูดเสียงหม่น“คุณช่วยผมไว้ อยากได้อะไร พูดมาได้เลย”

วารุณีตะลึงอีกครั้ง หลังจากดีขึ้นในไม่กี่วินาที ก็รีบอธิบาย“ไม่ใช่ฉัน”

วารุณีคิดไม่ถึงว่าชายหนุ่มเปิดปากพูด ก็จะเข้าใจผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้นเลย

แต่เธอไม่อยากใช้สิ่งนี้มาหนีความรับผิดชอบ ถ้าต่อไปอีกฝ่ายรู้ความจริง จะต้องทำอะไรไม่ถูกแน่

“เมื่อคืน ฉันขับรถชนคุณ ……”

วารุณีเลยเอาเรื่องราวทั้งหมดเล่าออกไป

เดิมทีกังวลว่าจะชายหนุ่มจะโกรธ แต่วารุณีสังเกตเห็นว่าใบหน้าผู้ชายตรงหน้าคนนี้ไม่มีอารมณ์เปลี่ยนแปลงใดๆ สายตาที่ลึกซึ้งยังคงนิ่งสงบ

มองไปแล้ว เหมือนเขาจะไม่ใส่ใจ กับเรื่องที่ถูกชน

ทันใดนั้นวารุณีก็เดาอารมณ์ของอีกฝ่ายไม่ออก ได้แต่พูดเรื่องชดใช้ออกไปก่อนว่า“คุณคะ ฉันไม่ได้แจ้งความ เพราะอยากคุยกับคุณเรื่องนี้เป็นการส่วนตัว คุณว่าชดใช้เท่าไหร่ถึงจะเหมาะสมคะ？”

ที่ไม่ได้แจ้งความ หลักๆคือวารุณีกลัวว่าเรื่องจะเลยเถิด เพราะว่าเธอมีแผนว่าจะไปจากจังหวัดจันทร์

นัทธีตอบว่า“ไม่จำเป็น”