พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 622

ที่สำคัญก็คือ เธออยากเปลี่ยนห้องทำงานเป็นบริษัท ตอนที่ไม่มีเงิน ก็มีประธานจรณ์ที่คอยลงทุนอยู่ตลอดเวลา ทำให้เธอเปลี่ยนห้องทำงานเป็นบริษัทได้สำเร็จ

ดังนั้น เธอจึงรู้สึกซาบซึ้งในพระคุณของประธานจรณ์ที่ทั้งลึกลับและไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อนมาก

แต่ไม่คิดว่า ประธานจรณ์จะหายไปกะทันหัน

“วารุณี ตอนนี้เอายังไงดี? หาประธานจรณ์ไม่เจอ เงินปันผลก็โอนไปไม่ได้ ต่อไปถ้าบริษัทต้องมีการประชุม ยังติดต่อเขาไม่ได้อีก ต่อไปถ้าเขามาที่นี่ ต่อว่าพวกเราไม่บอกอะไรเขาเลย งั้นก็วุ่นวายเลยน่ะสิ” ปาจรีย์เกาหัวอย่างหนัก

วารุณีเม้มปากบาง ไม่ได้พูดอะไร เหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่

ปาจรีย์ถามขึ้นอีกว่า “วารุณี เธอลองขอร้องให้ประธานนัทธี ช่วยสืบหาตัวประธานจรณ์ดีไหม?”

ด้วยอิทธิพลของนัทธีแล้ว การตามหาประธานจรณ์ไม่ใช่ปัญหาเลย

ถ้ายังไม่ได้อีก ก็ยังมีอารัณอีกคน

อารัณก็ช่วยสืบได้นี่

วารุณีแววตาประกาย ตอนที่กำลังจะเอ่ยปากพูด ทันใดนั้นอารัญก็วางของเล่นในมือลง แล้วเดินไปหาพวกเธอ “แม่บุญธรรมครับ ไม่ต้องร้อนใจหรอกครับ เงินก้อนนี้โอนให้หม่ามี๊ก็ได้แล้ว เงินของพ่อ ก็เป็นเงินของหม่ามี๊ไม่ใช่เหรอครับ?”

“ว่าไงนะ?” ปาจรีย์อึ้ง

วารุณีเหมือนจะเข้าใจอะไรได้แล้ว เธอเบิกตาโพลงโต ก้มหน้ามองเจ้าตัวเล็ก “อารัณ ลูกว่านี่เป็นเงินของพ่อเหรอ? หรือลูกหมายความว่า ประธานจรณ์ก็คือพ่องั้นเหรอ?”

ปาจรีย์ได้ยินแล้วก็อุทานอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ไม่หรอกมั้ง?”

อารัณหัวเราะแหะๆแล้วพูดว่า “หม่ามี๊ แม่บุญธรรม ไม่ต้องตกใจไปหรอกครับ ประธานจรณ์ที่แม่พูดถึง ก็คือพ่อนั่นแหละครับ อย่าลืมสิครับว่าคุณยายก็มีนามสกุลนี้เหมือนกัน”

ได้ยินแล้ว วารุณีก็เข้าใจทุกอย่างสักที

ประธานจรณ์ ก็คือนัทธี

เขาใช้นามสกุลของแม่

“อะไรกันเนี่ย!” ปาจรีย์ก็เข้าใจสักที เธอฟาดขาตัวเองแรงๆ “ที่แท้ประธานจรณ์ก็คือประธานนัทธีนี่เอง ทำไมเขาต้องทำแบบนี้ด้วยล่ะ? ทำไมถึงต้องปลอมตัวเป็นประธานจรณ์ด้วย?”

อารัณกอดอกตอบว่า: “ก็ต้องทำเพื่อจีบหม่ามี๊ไงครับ ตอนนั้นหม่ามี๊กับพ่อยังไม่ได้แต่งงานกัน หม่ามี๊ไม่อยากรับความช่วยเหลือจากพ่อ ดังนั้นพ่อถึงต้องวางแผน ใช้ตัวตนประธานจรณ์มาช่วยหม่ามี๊ แบบนี้หม่ามี๊จะได้ไม่ปฏิเสธไงครับ”

อารัณพูดอย่างเรียบเฉย แต่วารุณีแล้วปาจรีย์กลับตะลึงไม่หาย

โดยเฉพาะวารุณี

ปลายจมูกเธอแสบเล็กน้อย เธอรู้สึกซาบซึ้งใจมากจริงๆ “ตาบ้านี่……ปิดบังฉันมาตั้งนานเลย!”

ปาจรีย์ก็พยักหน้าตาม “นั่นสิ แต่ฉันว่า ก็โรแมนติกดีนะ”

เธอหัวเราะแล้วพูดว่า “เมื่อกี้อารัณบอกแล้วไง ตอนนั้นประธานนัทธีกำลังตามจีบเธออยู่ และยังจีบไม่ติดอีก ในตอนที่จีบไม่ติด ก็ใช้เงินลงทุนกับเธอเยอะขนาดนี้ ความกล้านี้ มีน้อยคนที่จะทำได้ ต้องรู้ว่าผู้ชายส่วนใหญ่ ในตอนที่ยังจีบฝ่ายหญิงไม่ติด ไม่มีทางใจกว้างขนาดนี้ได้หรอก วารุณี ฉันอิจฉาเธอจัง ประธานนัทธีดูเป็นคนเย็นชามาก แต่บทจะโรแมนติกขึ้นมาก็หวานจนหมดขึ้นเลยล่ะ”

วารุณีหัวเราะแล้วพูดว่า “นั่นสิ ฉันก็ไม่เคยเห็นเขาทำถึงขั้นนี้เลย”

“ใช่สิ อารัณ หนูรู้ได้ยังไงจ๊ะ ว่าประธานจรณ์ก็คือประธานนัทธี?” ปาจรีย์โน้มตัวลงไปถามอารัณ

อารัณหัวเราะแหะๆแล้วพูดว่า “ก็บังเอิญไปรู้เข้าน่ะครับ แต่พ่อบอกให้ผมรูดซิปปากเอาไว้ ผมก็เลยไม่ได้บอกน่ะครับ”

วารุณีบีบแก้มเขาเบาๆ “ให้มันได้งี้สิ ไปฝึกหลอกแม่มาจากไหนกันนะ”

“พ่อให้ผมทำนะครับ หม่ามี๊ไปบีบแก้มพ่อสิครับ” อารัณเอาหน้าออกจากมือของวารุณี จากนั้นก็หัวเราะแล้ววิ่งออกไป

วารุณีหัวเราะแล้วส่ายหน้า “เด็กคนนี้ จริงๆเล้ย”

“วารุณี ในเมื่อตอนนี้ทุกอย่างก็กระจ่างแล้ว ประธานจรณ์ก็คือประธานนัทธี งั้นเงินปันผลฉันจะโอนไปให้เธอนะ” ปาจรีย์มองวารุณีแล้วพูด

วารุณีปฏิเสธ “ทำบัตรขึ้นมาแล้วโอนไปในนั้นดีกว่า แม้ฉันกับนัทธีจะเป็นสามีภรรยากัน แต่เรื่องงาน โดยเฉพาะเรื่องเงิน แบ่งออกจะดีกว่า”

ในความคิดของเธอก็คือ ระหว่างสามีภรรยา เงินสามารถใช้ด้วยกันได้ แต่ถ้าเป็นเงินที่เกี่ยวข้องกับการงาน ทางที่ดีแยกกันจะดีกว่า นี่ก็เป็นทางเลือกที่ดีสำหรับทุกฝ่าย

ถ้าเกิดปัญหาขึ้นจริงๆ จะได้ไม่วุ่นวาย

แม้เธอไม่รู้ว่าตัวเองกับนัทธีจะเกิดเรื่องไหม

แต่ระวังหน่อยก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย

ปาจรีย์เป็นเพื่อนกับวารุณีมาหลายปี ก็ต้องรู้ว่าทำไมวารุณีถึงพูดแบบนี้ และกังวลเรื่องอะไรบ้าง เธอก็เลยส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ “เธอมีสติดีจริงๆนะ ก็ได้ งั้นฉันจะทำบัตรแล้วโอนเข้าบัตรนั้นแล้วกัน เธอเอากลับไปให้ประธานนัทธีด้วยล่ะ”