พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 624

ชายหนุ่มรู้สึกได้ถึงการตอบกลับของเธอ ก็ชะงักไปก่อน จากนั้นก็เหมือนได้รับกำลังใจแล้วอุ้มเธอขึ้นมาทันที ให้เธอนั่งบนตักตัวเองแล้วจูบขยี้หนักกว่าเดิม

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว นานจนวารุณีหายใจไม่ออก ผลักชายหนุ่มออกไปเบาๆ

ชายหนุ่มรู้ตัวก็ค่อยปล่อยตัวเธอออก และใช้มือนิ้วโป้งเช็ดริมฝีปากเธอเบาๆ

วารุณีก็ซบอยู่ในอ้อมกอดเขา และหายใจถี่

สองนาทีผ่านไป วารุณีก็ใจเย็นลง และคลอเคลียอยู่บนหน้าอกเขา “มีเรื่องหนึ่ง ฉันคุยกับนายก่อน”

“ว่ามาสิ” นัทธีม้วนผมเธอเล่น

วารุณีลุกขึ้นนั่งตรงในอ้อมกอดเขา จากนั้นก็หยิบบัตรธนาคารออกมาจากกระเป๋าเสื้อ แล้วยื่นให้เขา

นัทธีรับมาอย่างงุนงง “นี่คือ?”

“เงินปันผลของนายไง!” วารุณีมองเขาด้วยรอยยิ้ม

นัทธีได้ยินที่เธอพูด เขาก็เข้าใจทุกอย่างทันที และรีบหันหน้าไปทางอื่นอย่างรู้สึกผิด

จากนั้นวารุณีก็บิดหน้าเขาหันมาที่ตัวเอง “มองฉัน ห้ามหลบ!”

“ฉันไม่ได้หลบนะ!” แต่สายตาของเขากลับมองไปที่อื่น

วารุณีหัวเราะแล้วพูดว่า “นายไม่กล้ามองฉันเลย นี่เรียกว่าไม่หลบอีกเหรอ?”

นัทธีมุมปากกระตุก ไม่ได้พูดอะไร

ผ่านไปหลายวินาที เขาก็พูดขึ้นว่า “เธอรู้เมื่อไหร่?”

“ก็วันนี้แหละ วันนี้ปาจรีย์บอกว่าติดต่อเลขาฯเสกข์ไม่ได้ เลยโอนเงินปันผลให้ประธานจรณ์ไม่ได้ ต่อมาอารัณก็บอกฉันว่า นายก็คือประธานจรณ์”

ว่าแล้ว วารุณีก็จับใบหน้าของชายหนุ่มไว้ด้วยสองมือ “ถ้าไม่ใช่เพราะอารัณบอกฉัน นายคิดจะปิดบังฉันไปตลอดชีวิตหรือไง?”

นัทธีขยับริมฝีปาก ยอมรับในสิ่งที่เธอพูด

วารุณีถอนหายใจ “ทำไมล่ะ?”

“ไม่อยากให้เธอรู้สึกลำบากใจไง!” ในที่สุดนัทธีก็มองหน้าเธอด้วยแววตาที่อ่อนโยน “ตอนแรกที่ฉันลงทุน ยังไม่ได้คบกับเธอเลย เธอไม่ยอมรับการลงทุนจากฉันแน่นอน ต่อมาพวกเราก็แต่งงานกันแล้ว ฉันไม่บอกเธอ ก็แค่ไม่อยากให้เธอรู้สึกว่าต้องพึ่งฉันถึงจะก่อตั้งบริษัทได้ ฉันไม่อยากให้เธอรู้สึกกดดัน”

ผู้หญิงมากมายทั้งที่เก่งและมีความสามารถจริง แต่เพราะมีสามีช่วย ทุกคนก็จะปฏิเสธในความสามารถของผู้หญิงคนนั้น คิดว่าที่หน้าที่การงานของผู้หญิงคนนั้นประสบความสำเร็จได้ เป็นเพราะมีสามีคอยช่วยเหลือทั้งนั้น

ก็เหมือนกับประธานขยานีของวงการนี้ ประธานขยานีเป็นผู้หญิงที่มีความสามารถมากคนหนึ่ง เธอยืมเงินสามีตัวเองเพื่อก่อตั้งบริษัทตัวเอง จากนั้นทุกคนก็ต่างคิดว่าที่ประธานขยานีก่อตั้งบริษัทได้ เป็นเพราะมีสามีคอยช่วย พวกเขาไม่คิดเลยว่า สามีแค่ออกแรงเรื่องเงิน ส่วนที่เหลือก็เป็นหน้าที่ของประธานขยานีล้วนๆ

เขาไม่อยากให้ภรรยาตัวเอง ถูกสายตาที่คับแคบของคนนอกมองแบบนี้

วารุณีแค่มองแววตาของนัทธี ก็รู้แล้วว่าเขาคิดอะไรอยู่ เธอรู้สึกอบอุ่นใจแล้วพูดว่า “ฉันรู้แล้วล่ะ ขอบใจนะที่รัก”

นัทธีลูบผมเธอเบาๆ “พวกเราเป็นสามีภรรยากัน เธอไม่ต้องขอบคุณฉันหรอกนะ”

วารุณียิ้มและพยักหน้าตอบ

นัทธียื่นบัตรคืนให้เธอ “เงินนี้เธอรับไว้เถอะ”

“ไม่ได้ นี่เป็นของ……”

“เป็นเงินเดือนที่ต้องให้ภรรยาไง” นัทธีพูดแทรกเธอ

วารุณีชะงักไม่ได้พูดอะไรต่อ สักพัก เธอก็รีบบัตรไว้ “ก็ได้ ในเมื่อเป็นเงินเดือนที่นายให้ งั้นฉันก็จะรับไว้แล้วกัน”

“อืม” นัทธีพยักหน้า

สองสามีภรรยาอยู่ในห้องทำงานนานมาก จนกระทั่งคนรับใช้เข้ามาเรียกไปกินอาหารค่ำ ทั้งสองถึงเดินลงไป

ไม่นาน สองคืนผ่านไปไวมาก ในที่สุดก็ถึงวันแต่งงานของวารุณีและนัทธี

วารุณีและนัทธีไม่ได้เชิญแขกมากเยอะเลย รวมๆแล้วก็แค่ร้อยกว่าคน