พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 639

ทางฝั่งนัทธีได้ไปติดต่อรัฐบาลของประเทศนี้แล้ว อีกฝั่งนึง มารุตก็ได้พาอารัณมาหานัทธี

เพราะต่อจากนี้ นัทธีต้องการเทคนิกแฮกเกอร์ของอารัณ ต้องการให้อารัณไปเช็คการติดตามตรวจสอบทางดาวเทียม

คืนนี้ นัทธีไม่หลับไม่นอนทั้งคืน

วารุณีถูกลักพาตัวไป ตอนนี้อยู่ไหนก็ไม่รู้ เขาจะนอนหลับได้ยังไง

อย่าว่าแต่เขาเลย แม้แต่ปาจรีย์ เชอรีนและลีน่าทั้งสามคนก็ไม่ได้นอนเหมือนกัน ต่างก็มัวแต่ช่วยกันตามหาวารุณี

วารุณีถูกคนลักพาตัวไป เป็นเรื่องที่พวกเธอต่างก็คาดไม่ถึงเลย

แต่ในฐานะที่เป็นเพื่อนกัน พวกเธอก็ย่อมต้องพยายามสุดความสามารถในการตามหาเธอกลับมาอยู่แล้ว

ไม่นาน ท้องฟ้าก็ค่อยๆสว่างขึ้นแล้ว

ทีมกู้ภัยที่เชอรีนรับผิดชอบได้ส่งข่าวมาแล้วว่ากระเป๋าของวารุณีถูกล้วงขึ้นมาแล้ว มือถือและเครื่องประดับของด้านในต่างก็ยังอยู่

นัทธีดูกระเป๋าที่เชอรีนเอากลับมาแล้วได้กำหมัดแน่นยิ่งขึ้น

ปาจรีย์เห็นแล้วได้ถอนหายใจทีนึง “สิ่งที่พวกเราควรจะรู้สึกโชคดีคือคนของนิรุตติ์แค่เอาของพวกนี้ของวารุณีโยนลงไปในแม่น้ำ ไม่ได้โยนวารุณีลงในแม่น้ำด้วย ไม่งั้น......”

“เขาจะยอมโยนภรรยาของผมลงไปในแม่น้ำได้ยังไง”ทันใดนั้นนัทธีได้เปิดปากพูด เสียงเย็นชาและแหบพร่า

นี่เป็นเพราะว่าเขาไม่ได้ดื่มน้ำมาทั้งคืน เสียงถึงได้แหบขนาดนี้

เพราะเป็นห่วงวารุณี เขาจะไปมีเวลาดื่มน้ำได้ยังไง แม้แต่กินข้าวก็ยังไม่มีอารมณ์กินเลย

ปาจรีย์ฟังคำพูดของนัทธีได้อึ้งไปครู่นึงก่อน ต่อมาพอนึกอะไรขึ้นมาได้ ก็ได้เบิกตากว้าง “ใช่ ฉันเกือบลืมไปเลยว่านิรุตติ์เขา......เขามีความคิดแบบนั้นกับวารุณี ฉันยังนึกว่าเขาลักพาตัววารุณีไปแค่เพื่อแก้แค้นคุณเสียอีก แล้วจดหมายของเมื่อคืน ก็เพื่อยั่วโมโหคุณเท่านั้น”

เธอยื่นมือตบหน้าผากตัวเองทีนึง

ไม่นึกเลยว่าเธอจะลืมเรื่องสำคัญแบบนี้ไป

ต้องรู้ไว้นะก่อนหน้านั้นนิรุตติ์พาวารุณีโดดหน้าผาด้วยกัน วารุณีไม่ได้รับบาดเจ็บเลยสักนิด แต่นิรุตติ์กลับแขนหักขาหัก

ตอนที่วารุณีเล่าให้เธอฟัง เธอก็แอบสงสัยแล้วว่านิรุตติ์มีใจให้วารุณี

จนกระทั่งครั้งนั้น วารุณีบอกว่าพวกเขาได้พบเห็นโปสเตอร์มากมายของแม่ประธานนัทธีอยู่ในห้องอ่านหนังสือของนิรุตติ์ เธอถึงเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่านิรุตติ์มีใจให้วารุณีจริงๆ

ถึงแม้ตัววารุณีเองบอกว่านิรุตติ์เห็นวารุณีคือตัวตายตัวแทนของแม่ประธานนัทธี แต่เธอไม่คิดแบบนั้น

ถ้านิรุตติ์เห็นวารุณีคือตัวตายตัวแทนจริงๆ คราวก่อนตอนที่ตกหน้าผาก็ไม่ช่วยวารุณีแล้ว

เพราะฉะนั้นเธอคิดว่ามีอย่างละครึ่ง นิรุตติ์ครึ่งนึงคือเห็นวารุณีเป็นตัวตายตัวแทน ส่วนอีกครึ่งนึงคือรักวารุณี

งั้นครั้งนี้นิรุตติ์ลักพาตัววารุณีไป นอกจากแก้แค้นประธานนัทธีแล้ว ก็เหมือนกับที่เขียนไว้ในจดหมาย จะครอบครองวารุณี

ถ้าเป็นแบบนี้จริงๆ งั้นตอนนี้วารุณีจะไม่ถูกนิรุตติ์ล่วงละเมิดไปแล้วเหรอ？

ถ้าถูกล่วงละเมิดแล้วจริงๆ หลังจากประธานนัทธีช่วยวารุณีออกมาได้ ยังจะรักวารุณีมากขนาดอยู่หรือเปล่า？

ปาจรีย์มองนัทธีอย่างค่อนข้างกังวล

เธอไม่มีความมั่นใจเลยจริงๆว่า หลังจากประธานนัทธีช่วยวารุณีออกมาแล้ว ยังจะยอมรับวารุณีอย่างสุดจิตสุดใจหรือเปล่า เพราะผู้ชายอยู่ในโลกแห่งความจริงเกินไป

ส่วนวารุณี ผู้หญิงที่อ่อนแอไม่มีเรี่ยวแรงคนนึง ถ้านิรุตติ์จะทำอะไรจริงๆคือไม่สามารถต่อต้านได้จริงๆ

ปาจรีย์ใจคอไม่ดีในชั่วขณะ ทั้งเป็นห่วงวารุณีและเป็นห่วงกลัวว่านิรุตติ์จะทำอะไรมิดีมิร้ายวารุณี

ความกระวนกระวายของปาจรีย์ ได้ถูกเชอรีนกับลีน่าพบเห็น

เชอรีนได้ถามว่า：“ปาจรีย์ เธอเป็นอะไรไป？”

ปาจรีย์มองไปที่นัทธีแล้วอ้าปากค้าง แต่ก็ไม่รู้ควรจะพูดยังไงดี

ผ่านไปสักพัก เธอได้ส่ายหัวพร้อมกับสะกดความคิดของในใจไว้แล้วพูดว่า：“ฉันไม่เป็นไร”

ไม่ได้ จะบอกความกังวลของตัวเองออกมาไม่ได้ ตอนนี้เรื่องสำคัญเร่งด่วนที่ต้องจัดการคือตามหาวารุณี

ถ้าเธอพูดออกมา บางทีอาจจะยิ่งพูดยิ่งเสีย ถ้าตอนนี้ประธานนัทธีคิดไปในทางที่ว่าวารุณีจะถูกนิรุตติ์รังแก ไม่แน่ประธานนัทธีอาจจะละทิ้งวารุณีโดยตรง แล้วไม่ช่วยวารุณีอีก

สรุปไม่ว่ายังไง ช่วยวารุณีออกมาก่อนแล้วค่อยว่ากัน เรื่องของวันข้างหน้า ต่อไปค่อยแก้ไข

ถ้าต่อไปประธานนัทธีรังเกียจวารุณีจริงๆ งั้นเธอก็จะให้วารุณีหย่ากับเขา！

พอคิดแบบนี้แล้ว ปาจรีย์ได้โล่งอกลงชั่วคราว จึงได้พูดกับเชอรีนว่า：“เชอรีน เธอติดต่อผู้ช่วยมารุตหน่อย ลองถามดูว่าพวกเขาจะถึงเมื่อไหร่！”

“โอเค ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลย”เชอรีนพยักหน้า จากนั้นได้หยิบมือถือออกมาโทรหามารุต