พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 659

วารุณีรู้ถึงความกังวลของมารุต จึงหลับตาลง“โอเค ฉันรู้แล้ว ฉันจะพิสูจน์ คุณรอก่อนนะ ฉันจะส่งคำเชิญวีแชทให้นัทธี แล้วพวกเราคอลวิดีโอกัน”

พูดจบ เธอก็วางสาย

มารุตตื่นเต้นจนตัวสั่น

คอลวิดีโอ！

กล้าคอลวิดีโอ งั้นก็หมายความว่า คุณหญิงคนนี้ เป็นคุณหญิงจริงๆ！

กำลังคิดอยู่นั้น โทรศัพท์ก็ดัง

มารุตก้มหน้ามองดู มองเห็นวีแชทของนัทธีเด้งข้อความขอเป็นเพื่อนขึ้นมา

เขารีบกดเข้าไป ยอมรับคำขออีกฝ่าย

จากนั้น ก็มีวิดีโอคอลมา

นิ้วมือมารุตกดรับสั่นๆ ภาพโทรศัพท์เปลี่ยนทันที ในภาพปรากฏใบหน้าที่สวยงามอย่างมากพร้อมกับความพร้อมลุยขึ้นมา

นั่นเป็นวารุณี！

มารุตส่งเสียงออกมาอย่างตื่นเต้น“คุณหญิง เป็นคุณจริงๆ！”

เขาไม่สงสัยเลยว่าผู้หญิงในวิดีโอนั้นคือวารุณี

เพราะว่าใบหน้าของวารุณีสวยมากจริง เทคนิคศัลยกรรมตอนนี้ ก็ไม่อาจคัดลอกไปได้

ดังนั้น เธอก็คือคุณหญิง！

วารุณีเห็นมารุต ในใจก็ตื่นเต้น

เพราะถูกจับไปนาน ในที่สุดเธอก็เจอคนที่คุ้นเคย ดังนั้นจะไม่ตื่นเต้นได้ไง

มารุตกำโทรศัพท์แล้วถาม“คุณหญิง ตอนนี้คุณอยู่ไหนคุณรู้ไหมครับ？”

แค่คุณหญิงบอกที่อยู่มา พวกเขาก็ไม่ต้องค้นหาไปทั่วอีกแล้ว สามารถตามไปได้โดยตรงเลย

อย่างไรก็ตามวารุณีกลับส่ายหน้า“ขอโทษนะ ฉันไม่รู้ ฉันรู้แค่ว่า ฉันอยู่ในเกาะแห่งหนึ่งบนพื้นที่ทะเลของประเทศนิวซี อย่างอื่นนั้น ฉันไม่รู้แล้ว”

“เกาะ！”ดวงตามารุตเป็นประกาย“เป็นเกาะจริงๆด้วย คุณหญิง ที่จริงพวกเราก็รู้ว่าคุณอยู่ที่เกาะ แค่ไม่รู้ว่าอยู่เกาะไหนแน่ ดังนั้นพวกเรากำลังส่งคนจำนวนมาก เตรียมตรวจสอบเกาะทั้งหมดในพื้นที่ทะเลของประเทศนิวซี ตอนนี้พวกเรามาประเทศนิวซีแล้ว ยังตรวจสอบเกาะร้างทั้งหมดแล้วด้วย ตอนนี้กำลังติดต่อเจ้าของเกาะส่วนตัวพวกนั้นอยู่”

“ฉันรู้ เมื่อคืนฉันได้ยินนิรุตติ์คุยโทรศัพท์ นิรุตติ์ก็รู้ว่าพวกคุณมาประเทศนิวซีแล้ว”วารุณีตอบ

สีหน้าของมารุตกลับดูแย่ขึ้นมา“อะไรนะ？เขารู้ว่าพวกเรามาประเทศนิวซี？”

แบบนี้แสดงว่า นิรุตติ์ก็รู้ว่าพวกเขาอยู่บนทะเล กำลังสืบหาเกาะเหรอ？

ถ้าหากเป็นแบบนั้น นิรุตติ์จะย้ายไปหรือไม่？

เหมือนจะมองความกังวลของมารุตออก วารุณีจึงส่ายหน้า“พวกคุณวางใจเถอะ นิรุตติ์แค่รู้ว่าพวกคุณมาประเทศนิวซีแล้ว ไม่รู้ว่าพวกคุณกำลังค้นหาเกาะ ดังนั้นไม่ได้ย้าย ตอนนี้เขาไม่อยู่ที่เกาะ ไม่รู้ว่าไปไหน”

“แบบนี้นี่เอง งั้นก็ดี”มารุตโล่งอก

วารุณีมองเขา“ผู้ช่วยมารุต เอาโทรศัพท์ให้นัทธีหน่อยๆ”

“อ้อ ครับๆๆ ผมจะไปเดี๋ยวนี้”มารุตพยักหน้าไปมา จากนั้นผลักประตูห้องประชุมเข้าไป

นัทธีเห็นเขาเข้ามาอย่างรีบร้อน ก็ถามเสียงหม่น“ทำไมเหรอ？”

“นัทธี！”มารุตยังไม่พูด วารุณีก็ตะโกนไปเลย

ถึงแม้ตอนนี้เธอมองไม่เห็นนัทธี แต่เธอได้ยินเสียงของเขา

นัทธีก็ได้ยินเสียงของวารุณี ก็ตะลึงเล็กน้อย

เกิดอะไรขึ้น？

เหมือนเขาจะได้ยินเสียงของวารุณี คิดไปเองเหรอ？

กำลังคิดอยู่นั้น วารุณีเรียกอีกครั้ง“นัทธี ฉันเอง！”

ตอนนี้ นัทธีได้ยินชัดแจ๋ว และล็อกเสียงที่มาไกลๆนั้นได้อย่างแม่นยำ ในมือมารุต โทรศัพท์ของตัวเอง

นัทธีจ้องโทรศัพท์นั้นอยู่สองวินาทีก่อน จากนั้นรูม่านตาก็หดลงแล้วมองไปที่มารุตอีก

มารุตพยักหน้า“ประธานครับ คุณหญิงเอง”

พูดไป เขาก็ยื่นโทรศัพท์ไป

ตอนที่นัทธีรับ มือก็สั่นหน่อยๆ

ถ้าคิดก็จะรู้ว่า ในใจเขาตอนนี้ตื่นเต้นแค่ไหน