พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 667

นัทธีเปิดผ้าห่มลงจากเตียง เก็บกางเกงที่พื้นมาสวมให้เรียบร้อย เดินไปเปิดประตูด้วยท่อนบนเปลือย

ด้านนอกประตู มารุตเห็นนัทธีแบบนี้ ก็ตกใจ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนเห็นบนคอนัทธี มีรอยกัดที่กระดูกไหปลาร้า ก็ยิ่งพูดไม่ออก

ดูเหมือนว่าเมื่อคืนคุณหญิงจะดุเดือดมาก กัดซะประธานเป็นแบบนี้เลย

“เสื้อผ้าล่ะ？”นัทธีเห็นมารุตเหม่อลอย ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

มารุตรีบยื่นถุงในมือไป“นี่ครับ”

นัทธียื่นมือไปรับ จากนั้นถามว่า：“เมื่อคืนมีอะไรผิดปกติไหม？”

รู้ว่านัทธีถามว่าเมื่อคืนนิรุตติ์กลับมาหรือไม่ มารุตก็ส่ายหน้า“ไม่มีอะไรผิดปกติ เรดาร์บนเรือสำราญพวกเรา ก็ไม่ได้ตรวจจับร่องรอยของเครื่องบินได้ ดังนั้นเมื่อคืนนิรุตติ์ไม่ได้เข้าใกล้เกาะ”

นัทธีตอบอือ สื่อว่าเข้าใจแล้ว จากนั้นปิดประตูหันกลับเดินไปที่ห้องน้ำ

หลังจากอาบน้ำเสร็จ ก็ผ่านไปสิบนาทีแล้ว

นัทธีเปลี่ยนชุดสะอาดออกมาจากห้องน้ำ เดินไปที่ข้างเตียง เดินไปถึงข้างเตียง ก็โน้มตัวเล็กน้อย ตบไหล่ที่โผล่ออกมาด้านนอกของวารุณีเบาๆ“ตื่นได้แล้ว”

“อื้อ......”วารุณีขมวดคิ้ว จากนั้นค่อยๆลืมตาขึ้น มองเห็นนัทธี ก็ยิ้มออกมา“สวัสดีตอนเช้าสามี”

“สวัสดีตอนเช้า รีบลุกขึ้น กินข้าวเช้าเถอะ”นัทธียืนขึ้นมา

วารุณีหาว ขยี้ตา จากนั้นยื่นมือไปทางเขา“ดึงฉันหน่อยสิ”

นัทธีหัวเราะเบาๆ จากนั้นยื่นมือดึงเธอขึ้นมา

วารุณีนั่งบนเตียง แล้วจู่ๆก็สูดหายใจเข้า

สีหน้านัทธีดูเกร็งไป รีบถาม：“เป็นไร？”

แก้มวารุณีแดงเล็กน้อย หัวเราะอย่างอึดอัด：“เปล่า ตรงด้านล่างนี้ไม่ค่อยสบายน่ะ”

เมื่อคืนบ้าคลั่งไปหน่อย ไม่ได้ควบคุม จากนั้นเลยเจ็บเล็กน้อย

นัทธีได้ยินคำนี้ ก็จะเปิดผ้าห่ม ดูอาหารของเธอ

วารุณีรีบจับมือของเขาไว้“พอแล้วนัทธี อย่าดู ไม่เป็นไร เดี๋ยวชินก็โอเคแล้ว”

ถึงแม้ทั้งตัวเธอเขาจะเห็นหมดแล้ว แต่ไม่ตอนที่ยังไม่ได้ทำความสะอาด เธอไม่อยากให้เขาดู มันน่าอายเกินไป

แน่นอนว่า ถ้าตอนที่เธอไม่รู้ แล้วเขาดู นั่นก็ไม่เป็นไร แต่ตอนนี้เธอรู้ เธอจึงทำแบบนี้ไม่ได้

นัทธีเห็นเธอเขินแบบนี้ ก็มาได้บังคับเธอ พูดหัวเราะไปเบาๆว่า：“ผมไปเปิดน้ำให้คุณก่อน คุณแช่น้ำ จะสบายขึ้นเยอะ”

“อือ”วารุณีพยักหน้า

นัทธีไปห้องน้ำ

แป๊บเดียว วารุณีก็ได้ยินเสียงน้ำไหล

เธอก็ไม่อยู่เฉย เปิดผ้าห่มแล้วลงจากเตียง

อย่างไรก็ตามเท้าเพิ่งแตะพื้น ก็ดึงไปตรงนั้น ขาทั้งสองข้างอ่อนลง เกือบจะล้มลงไป

ดีที่สุดท้ายเธอจับข้างเตียงได้ทันเวลา ร่างกายคงที่ จึงไม่ขายขี้หน้า

วารุณีเก็บเสื้อผ้าที่พื้นมา แล้วสวมไว้ จากนั้นเดินไปที่ห้องน้ำ

ถึงหน้าประตูห้องน้ำ นัทธีได้ยินเสียงเคลื่อนไหวจากด้านหลัง จึงหันหน้ามองไป“พอดีเลย น้ำได้แล้ว ผมใส่น้ำมันหอมระเหยไปด้วย จะได้คลายความเหนื่อยล้า”

“โอเค ขอบคุณค่ะสามี คุณออกไปก่อนเถอะ”วารุณีเดินเข้ามาพูด

นัทธีตอบอือ แล้วออกไป

วารุณีแช่น้ำนี้ แช่ไปเกือบครึ่งชั่วโมง จนน้ำเย็น ก็ขี้เกียจใส่น้ำอุ่น จึงดึงผ้าขนหนูข้างๆมาคลุมไว้ แล้วออกไปจากห้องน้ำ

มองเห็นผู้ชายในห้อง วารุณีก็ตะลึงเล็กน้อย“นัทธี คุณไม่ลงไปเหรอ？”

“รอคุณน่ะ คุณเดินยังไม่ดีเลย ตอนลงไปจะล้มได้ ผมเลยจะพาคุณลงไป เปลี่ยนชุดเถอะ ไม่หิวเหรอ？”นัทธีเก็บเสื้อผ้าเมื่อคืนที่ถูกฉีกออก ทิ้งใส่ถังขยะแล้วพูด

วารุณีลูบท้อง“หิวหน่อยๆ รอฉันก่อน แป๊บหนึ่ง”