พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 67

พิชญายืนคิดอยู่ที่เดิมสักพัก หลังจากที่คิดไม่ออก ก็คิดเสียว่าวารุณีนั้นแกล้งทำเป็นมีความลับไปอย่างนั้น ก่อนจะยิ้มเยาะแล้วจึงเดินเข้าไปในห้องประชุม

เมื่อเดินเข้าไป เธอก็เห็นมารุตเข็นรถเข็นพลางยืนอยู่ตรงมุมหนึ่ง บนรถเข็นนั้นยังมีคนนั่งเอียงๆ อยู่ด้วย พลางมีสายน้ำเกลือ ท่าทีเหมือนกำลังป่วยระยะสุดท้ายเลยล่ะ

เกิดอะไรขึ้นนะ？

พิชญาตกใจจนแทบจะลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้

ทำไมมารุตถึงพาขยานีมาที่นี่นะ？

เมื่อเห็นท่าทีของพิชญาที่ไม่สบายใจนั้น วารุณีก็ยิ้มด้วยความเย้ยหยัน ก่อนจะหยิบไมค์ขึ้นมา “ทุกท่าน ฉันเชื่อว่าทุกคนในที่นี้จะต้องอยากรู้มากอย่างแน่นอน ว่าทำไมการประชุมภายในของบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ปของพวกเรา จะต้องพาภรรยาของประธานของบริษัท ศรีสุขคํา กรุ๊ปมาด้วยใช่ไหม？”

ทุกคนต่างพยักหน้า

วารุณีเดินเข้าไปหาขยานี หลังจากที่เดินมาอยู่ต่อหน้าขยานี มารุตนั้นค่อยๆ ปล่อยมือออกจากที่จับของรถเข็นอย่างช้าๆ ก่อนจะกลับมาอยู่ที่ด้านหลังของนัทธี

วารุณีรู้ว่ามารุตนั้นให้เธอได้เป็นตัวหลักในครั้งนี้ เลยยิ้มให้มารุตด้วยความซึ้งใจ จากนั้นก็เอามือวางบนไหล่ของขยานี

ขยานีเบิกตาโพลง ก่อนจะไหล่สั่น พลางอยากจะสะบัดมือของเธอออก

แต่ว่าวารุณีนั้นกลับไม่สั่นไหวเลย แต่วางเอาไว้อย่างนิ่งๆ แถมยังตั้งใจใช้แรงกดลงไปด้วย “ตอนนี้ฉันจะมาบอกทุกคนว่าทำไมดีกว่า เพราะเมื่อวานผู้จัดการพิชญาแจ้งความว่าฉันผลักคุณหญิงของตระกูลศรีสุขคําจนได้รับบาดเจ็บ ฉันพอใจเป็นอย่างมาก ดังนั้นฉันเลยมาเพื่อขอประธานนัทธีโดยเฉพาะ ให้ประธานนัทธีเชิญคุณหญิงของตระกูลศรีสุขคํามาบอกต่อหน้าทุกคน ว่าใครเป็นคนผลักเธอกันแน่”

พูดไป เธอก็มองพิชญาพลางยิ้มเล็กน้อย

พิชญาโกรธเป็นอย่างมาก “วารุณี คุณหมายความว่าอย่างไร คุณจะบอกว่าฉันเป็นคนผลักงั้นเหรอ？”

“ใช่ ฉันหมายถึงคุณนั่นแหละ” วารุณียิ้มเล็กน้อย

เมื่อพูดออกไป ทุกคนที่นั่งอยู่ก็ตกตะลึงไปตามๆ กัน

ในตอนนั้น ห้องประชุมใหญ่ก็เกิดเสียงถกเถียงกันขึ้นมา

นัทธีเคาะโต๊ะด้วยความไม่พอใจ “เงียบ！”

ทุกคนต่างหุบปากลง

พิชญากำมือแน่นพลางยืนขึ้นมา “คุณเอาอะไรมาบอกว่าเป็นฉันงั้นเหรอ？”

ขยานีพยักหน้าตาม “นั่นสิ คุณเอาอะไรมาบอกว่าเป็นพิชญา ในฐานะที่ฉันเป็นผู้ถูกกระทำ หรือว่าฉันแยกไม่ออกว่าใครเป็นใครงั้นเหรอ？”

“นั่นสิ” คนของแผนกออกแบบ ต่างช่วยกันพูด

วารุณียักไหล่ “โอเค ดูเหมือนทุกคนจะไม่เชื่อว่าผู้จัดการพิชญาเป็นคนผลัก งั้นฉันจะไม่พูดพร่ำทำเพลงแล้ว เอาหลักฐานให้ดูเลยดีกว่า”

หลักฐานงั้นเหรอ？

เมื่อได้ฟังสองคำนี้ พิชญาก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป เธอนั้นเหมือนนั่งอยู่บนเข็มที่ทิ่มแทงมากมาย ดูร้อนรนเป็นอย่างมาก ขยานีเองก็เหมือนกัน

วารุณีมองท่าทีกลัวถูกจับได้ของสองแม่ลูกด้วยความเย็นชา ก่อนจะหยิบไดรฟ์มาเสียบที่คอมพิวเตอร์

ในขณะเดียวกัน ด้านหลังของเธอก็มีภาพคลิปปรากฏขึ้นมา

คลิปนั้นยาวมาก ประมาณครึ่งชั่วโมงได้ ภาพนั้นปรากฏตั้งแต่ขยานีปรากฏตัว จนกระทั่งพิชญาเดินจากไป ทั้งหมดนั้นมีเสียงอยู่ด้วยตลอดคลิป

เมื่อทุกคนดูจนจบ ก็เงียบไป สักพักก็เริ่มพูดคุยขึ้นมา

“ที่แท้คุณวารุณีก็ถูกใส่ร้ายจริงๆ ด้วย แล้วที่บอกว่าอ่อยประธานก็เป็นเรื่องหลอกลวง ผู้จัดการพิชญากับคุณหญิงของตระกูลศรีสุขคําเป็นคนหาเหาใส่หัวคุณวารุณีนี่เอง”

“นั่นสิ พวกคุณเห็นหรือเปล่า ว่าในคลิปนั้น หน้าตาตอนที่ผู้จัดการพิชญาผลักคุณวารุณีน่ะ มันทำให้ฉันตกใจมากเลย น่ากลัวจริงๆ”

“เห็นแล้วๆ ฉันเองก็ตกใจกลัวเหมือนกัน”

เมื่อได้ยินเสียงถกเถียงอย่างแดกดัน สีหน้าของพิชญาก็ซีดเผือด

ขยานีเองก็ไม่ได้ต่างไปเท่าไหร่ นอกจากความขายขี้หน้าแล้ว ในใจเองก็เสียใจไม่น้อย

เพราะเมื่อครู่เธอเองก็ได้ยินในคลิป ว่าพิชญาบอกว่าเกลียดเธอ！

“ประธานนัทธี เมื่อเปิดคลิปจบ ตอนนี้ควรจะถึงคราวที่คุณประกาศแล้วว่าจะลงโทษผู้จัดการพิชญาอย่างไร” วารุณีมองไปทางนัทธี

นัทธีนั่งลงบนที่ประธาน เอานิ้วทั้งสิบประสานพลางเท้าเอาไว้ที่คาง แต่ไม่ได้พูดอะไร เหมือนกับว่ากำลังคิดอยู่ ว่าจะลงโทษพิชญาอย่างไรดี

หลังจากนั้น สักพัก เขาก็ยืนขึ้นมา พลางมองพิชญาด้วยแววตาเฉยชา “ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป เอาพิชญาลงจากตำแหน่ง แล้วก็ให้ออกจากบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ปไป มีใครมีความเห็นต่างไหม？”