พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 712

คิดไม่ถึงว่าเวลาแบบนี้ กลับมีคนที่ชอบปาจรีย์โผล่ออกมา

หรือว่า ช่วงนี้ที่ปาจรีย์ผิดปกติ เพราะเกี่ยวข้องกับคนนี้?

ไม่ว่ายังไงแล้วตามความหมายของแม่ปารวี คนคนนี้เป็นเพื่อนบ้านจิรดำรงค์เมื่อยี่สิบปีก่อน ยี่สิบปีก่อนปาจรีย์พึ่งอายุเท่าไหร่กัน คงจะหกขวบเองมั้ง

งั้นคนที่ชื่อรพีนั้น อายุก็คงไม่โตไปถึงไหน มากสุดก็คงจะสิบขวบ เด็กสิขวบคนหนึ่ง เข้าใจเรื่องความรู้สึกจริงๆ เหรอ?

อีกอย่าง ทั้งสองบ้านแยกกันยี่สิบปีแล้ว ปาจรีย์และรพีก็ไม่ได้เจอกันจะยี่สิบปีแล้ว รพีจะชอบปาจรีย์จริงๆ เหรอ?

ถึงแม้ว่าจะโตไว สิบขวบก็เข้าใจเรื่องความรู้สึก แล้วชอบปาจรีย์ งั้นทำไมไม่มาหาปาจรีย์เร็วๆ แต่ดันต้องมาในตอนที่ผ่านไปยี่สิบปีแล้วล่ะ?

อีกอย่างเวลาที่คนคนนี้มา ก็บังเอิญกับความผิดปกนี้ของปาจรีย์ขนาดนี้ ดังนั้นมีความเป็นไปได้สูง ความผิดปกติของปาจรีย์ มีความเกี่ยวข้องกับรพี

พอนึกถึงจุดนี้ วารุณีกัดริมฝีปาก มีความหวาดระแวงในใจกับคนที่ชื่อรพีทั้งที่ยังไม่ได้เจอหน้า แต่ว่าในไม่ช้า เธอก็เก็บความหวาดระแวงนี้กลับไป

ไม่ว่ายังไงแล้วคุณแม่ปารวีอยู่ที่นี่ อีกอย่างในตอนที่คุณแม่ปารวีพูดถึงรพี สีหน้าก็ดูดีใจมาก ชัดเจนเลยว่า คุณแม่ปารวีชอบคนที่ชื่อรพี หวังว่ารพีจะคบกับปาจรีย์

งั้นเธอแสดงความหวาดระแวงที่ไม่ดีต่อรพี จะทำให้คุณแม่ปารวีไม่ชอบ

“จริงด้วยค่ะคุณน้า ปาจรีย์กับคุณรพีนั่นออกไปนานเท่าไหร่แล้วคะ?” วารุณียกแก้วชาขึ้นมา ดื่มชาแล้วถาม

คุณแม่ปารวีตอบกลับ “ออกไปสักพักแล้ว”

“แล้วช่วงกลางวันจะกลับมาทานข้าวไหมคะ?”

“กลับอยู่นะ” คุณแม่ปารวีพยักหน้ายิ้ม จากนั้นก็เอ่ยขึ้นว่า “แล้วก็หนูวารุณี หนูอย่ากลับนะ อยู่ทานข้าวด้วยกัน ฉันให้คุณอาหนูลงครัว”

“ได้ค่ะ” ดวงตาของวารุณีเปล่งประกายขึ้นทันที ตอบกลับ

ในบ้านจิรดำรงค์ถึงแม้ว่าปกติแล้วคนที่ทำอาหารคือคุณแม่ปารวี

ทว่าคนที่ทำอาหารอร่อยที่สุด ก็ยังเป็นคุณพ่อประสิทธิ์

เพราะว่าเมื่อก่อนคุณพ่อประสิทธิ์คือเชฟ ผู้ที่ผ่านการรับรองเชฟระดับต้นๆ ด้วย

เมื่อก่อนตอนที่อยู่ต่างประเทศ เธอทานทานอาหารที่คุณพ่อประสิทธิ์ทำให้ไม่น้อยเลย แต่ว่าหลังจากกลับประเทศแล้ว ก็ไม่ได้กินอีกเลย

ตอนนี้คุณแม่ปารวีพูดถึง ปากของเธอก็อดน้ำลายไหลไม่ได้เลย

คุณแม่ปารวีเห็นสีหน้าที่รอคอยของวารุณี ยิ้มตอบกลับว่า “วารุณีอยากกินอะไร เดี๋ยวน้าให้คุณอาไปซื้อ”

“งั้นหนูไม่เกรงใจแล้วนะคะ” วารุณีพูดชื่ออาหารมาสองเมนู

คุณพ่อประสิทธิ์นำผลไม้ที่หั่นเสร็จออกมาจากห้องครัว วางผลไม้ไว้ตรงหน้าของวารุณี

คุณแม่ปารวีก็บอกเขาว่า “ตาเฒ่า รีบไปซื้อผัก เดี๋ยวโชว์ฝีมือให้วารุณีหน่อย”

“โอเคๆๆ” คุณพ่อประสิทธิ์ตกลงอย่างดีใจ

ถึงแม้ว่าเขาไม่ชอบทำอาหาร ปกติให้คุณแม่ปารวีทำก็สามารถมองออกแล้ว

แต่ว่าขอแค่ที่บ้านมีแขก เขาก็เต็มใจลงครัวมาก

ผ่านไปไม่นาน คุณพ่อประสิทธิ์ก็หยิบเงินที่ใช้ซื้อผักจากคุณแม่ปารวี ออกจากบ้านไปอย่างมีความสุข

ในบ้าน ก็เหลือเพียงแต่คุณแม่ปารวีและวารุณีสองคนแล้ว

คุณแม่ปารวีถามถึงสถานการณ์ที่วารุณีกลับประเทศก่อนหน้านี้

นอกจากวารุณีจะปิดบังเรื่องอันตรายที่ประสบมาแล้ว เรื่องอื่นๆ ไม่ได้ปิดบังอะไร

คุณแม่ปารวีได้ยินว่าเธอคลอดลูกคนที่สามแล้ว ทว่าอาการของลูกไม่ค่อยดี ณ ตอนนี้ยังอยู่ในตู้อบ ก็รู้สึกเศร้า

“ไม่ทันรู้ตัว วรยาก็จากไปจะหนึ่งปีแล้ว” คุณแม่ปารวีพูด

วารุณีได้ยินเธอพูดถึงคุณแม่ของตนเอง นัยน์ตาก็หม่นหมองแล้วมองลงล่าง “ใช่ค่ะ”