พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 753

ถอนตัว ！

เมื่อได้ยินคำคำนี้ จุ๊บแจงราวกับถูกปลุกเร้า ลุกยืนขึ้นมาทันที ส่ายหัวให้อย่างรวดเร็ว “ไม่ค่ะ ฉันไม่ถอน ไม่ถอนตัวเด็ดขาด！”

กว่าเธอจะเข้าร่วมการแข่งขันนี้ได้ และยังจำภาพของแบบต่างๆเอาไว้มากมาย ที่ต้องการก็คือลำดับที่ดีขึ้น ให้นัทธีได้รู้ ว่าไม่ใช่แค่วารุณีคนเดียวเท่านั้น เธอเองก็ทำได้ ดังนั้นเธอก็คู่ควรกับเขา พอถึงเวลานั้น เขาก็คงจะมองเธอในมุมมองใหม่

ดังนั้นเธอจะถอนตัวไม่ได้เด็ดขาด หากถอนตัวไป ก็เท่ากับสิ่งที่เธอทำมาทั้งหมดจะต้องสูญเปล่า

“ผู้เข้าแข่งขันคนนี้ คุณแน่ใจนะว่าจะไม่ถอนตัว ？”ลีน่าหรี่ตามอง

จุ๊บแจงพยักหน้า “ฉันแน่ใจค่ะ”

ลีน่ายักไหล่ “ในเมื่อยืนยันแบบนี้ งั้นเชิญนั่งเพื่อเตรียมเข้าสู่การแข่งขันได้เลย หวังว่าคุณจะไม่มานึกเสียใจทีหลังนะคะ ”

พูดจบ เธอก็วางไมโครโฟนลง

จุ๊บแจงเองก็นั่งลงอย่างร้อนอกร้อนใจอีกครั้ง หัวใจเต้นโครมครามราวกับฟ้าร้อง และรู้สึกใจไม่ดีขึ้นมาเช่นกัน

อาจารย์ที่ปรึกษาเธอหมายความว่ายังไง อะไรคือไม่มานึกเสียใจทีหลัง ?

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เธอรู้สึกว่าคำพูดของอาจารย์ที่ปรึกษานั้นมีนัยแฝง ราวกับกำลังพูดเตือนเธอ และเยาะเย้ยเธอยังไงอย่างนั้น

หรือเธอจะรู้สึกไปเอง ?

จุ๊บแจงเงยหน้าขึ้นแล้วเหลือบมองไปยังที่นั่งของคณะกรรมการ และเห็นเพียงลีน่ากำลังก้มหน้าขีดๆเขียนๆอะไรอยู่ จึงส่ายหัวเล็กน้อย

สงสัยเธอจะคิดมากไปเอง อาจารย์ที่ปรึกษาคนนี้น่าจะกังวลกลัวว่าเธอจะประหม่ากับการแข่งขัน แล้วทำผลงานออกมาได้ไม่ดี ดังนั้นก็จึงให้เธอถอนตัว

เมื่อคิดได้ดังนั้น จุ๊บแจงก็ก้มหน้าลง แล้วขบคิดหาวิธีการต่อว่าจะทำยังไงให้แบบที่วาดออกมานั้นเข้ากับหัวข้อที่กำหนดไว้

ในขณะที่เธอกำลังก้มหน้าลง ลีน่าก็ขยับเข้าหาวารุณี “ วารุณี เธอว่าจุ๊บแจงคนนี้โง่หรือเปล่า ฉันอุตส่าห์ให้โอกาสเขาไม่ต้องเผชิญกับความพังพินาศ แต่เขากลับไม่คว้าโอกาสนั้นไว้”

วารุณีกลอกตาใส่เธอ“โอกาสที่เธอให้มันไม่ชัดเจน ใครจะไปฟังเข้าใจกัน ? ดังนั้นก็จึงเข้าใจได้ว่าเธอกำลังให้โอกาสเขาอยู่ หรือจะพูดอีกอย่างก็คือ เธอได้หว่านเมล็ดแห่งความสงสัยไว้ในใจของเขา ให้การแข่งขันในรอบต่อไปของเขา ค่อยๆเผยไต๋ออกมา ”

ลีน่ายิ้มร่า “ฮ่าฮ่า วารุณีเธอเข้าใจฉันจริงๆ ”

“พอแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว มาสังเกตดูนักออกแบบคนอื่นๆกันเถอะ ว่านอกจากจุ๊บแจงแล้ว คนอื่นๆมีปัญหาไหม” วารุณีพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง

เมื่อวันก่อน ในห้องหนังสือเธอกับลีน่าได้ตรวจดูเอกสารของผู้เข้าแข่งขัน ข้อมูลของบางคนดูเรียบง่ายเกินไป ไม่ได้โดดเด่นอะไร ดังนั้นพวกเธอก็จึงไม่รู้ฝีไม้ลายมือของผู้เข้าแข่งขันทุกคน และไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นเหมือนจุ๊บแจงหรือเปล่า ที่บังเอิญผ่านเข้ามาได้เพราะโชคช่วย

เมื่อได้ยินคำพูดของวารุณี ลีน่าก็จริงจังขึ้นมา หยุดเล่น และเริ่มเฝ้าสังเกตการณ์ผู้เข้าแข่งขันทุกคน

หลังจากที่ผ่านไปกว่าสองชั่วโมง การแข่งขันแบ่งกลุ่มในรอบแรกก็เสร็จสิ้น

เจ้าหน้าที่รวบรวมเอาผลงานการออกแบบของผู้เข้าแข่งขันทั้งหมดมา และส่งมันให้กับคณะกรรมการที่นั่งอยู่กับโต๊ะ

ด้านล่างเวที สองมือของจุ๊บแจงกำกันแน่น นิ้วมือถูกันไปมา แสดงให้เห็นถึงความตึงเครียดและว้าวุ่นใจอย่างชัดเจน

ทางด้านข้าง ผู้เข้าแข่งขันคนที่สนิทกับเธอก็เอนตัวมาหา“จุ๊บแจงเธอคิดว่างานออกแบบของเธอเป็นยังไง？”

จุ๊บแจงหลุบตาลง และฝืนยิ้มออกมา“ฉัน...... ฉันรู้สึกว่าก็โอเคนะ”

พูดตามตรง ว่าเธอไม่มีความมั่นใจเลย ภายในใจว่างเปล่า

เธอไม่รู้ว่าอะไรคือการออกแบบให้เข้าชุดกับหัวข้อของคำว่า‘ค่ำคืน’ ดังนั้นไม่มีทางเลือก ทำได้เพียงวาดในสิ่งที่ตัวเองจำได้แล้วเอามารวมเข้าด้วยกัน วาดชุดกระโปรงตัวหนึ่ง จากนั้นก็ทาสีดำ เป็นอันแล้วเสร็จ

ยังดีว่านี่คือการแข่งขันแบ่งกลุ่มในรอบแรก ไม่มีการคัดชื่อออก ดังนั้นเธอก็จึงทำได้เพียงสู้อย่างสุดชีวิตเท่านั้น

หากมีผลให้ถูกคัดออก ไม่แน่ว่าเธอก็อาจจะถูกคัดชื่อออกได้

แต่การแข่งขันในวันนี้ ทำให้เธอได้เข้าใจว่า การออกแบบนั้น ไม่ใช่ว่าอยากจะวาดอะไรก็วาด แต่ต้องวาดตามโจทย์ที่กำหนดให้