พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 756

“ไม่ใช่ตอนนี้”วารุณียักไหล่ “ เพราะการแข่งขันในรอบแรกเป็นการแบ่งกลุ่ม ไม่มีการคัดชื่อของผู้เข้าแข่งขันออก ดังนั้นก็จึงต้องเก็บเธอเอาไว้ก่อน รอรอบต่อไปค่อยคัดออก เพราะยังไงแล้ว ฉันไม่ปล่อยให้เธอได้เข้าร่วมการแข่งขันเพราะการลอกเลียนแบบคนอื่นแน่ อย่างนี้มันไม่ยุติธรรมกับผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆ ”

จุ๊บแจงไม่ใช่คนโง่ เธออยากได้ลำดับที่ดีขึ้น แน่นอนว่าก็ย่อมต้องลอกผลงานที่โดดเด่นพวกนั้น

และจุ๊บแจงเองก็เป็นคนที่ไม่รู้เรื่องของการออกแบบ เมื่อเธอลอกแบบพวกนั้นแล้วได้มาซึ่งลำดับที่สูงขึ้น ในทางกลับกัน เธอก็กำจัดผู้เข้าแข่งขันที่บริสุทธิ์คนอื่นไปด้วย

ดังนั้นมันจึงไม่ยุติธรรมกับผู้เข้าแข่งขันเหล่านั้น

หากผู้เข้าแข่งขันเหล่านั้นถูกคัดออกเพราะฝีมือจริงๆของจุ๊บแจง ก็ว่าไปอย่าง เพราะสำหรับผู้เข้าแข่งขันแล้ว ถือว่าเป็นเรื่องปกติ

แต่ลอกงานคนอื่นแบบนี้มันไม่ได้ !

ดังนั้น เธอจะพยายามอย่างเต็มที่ในการแข่งขันรอบถัดไป เพื่อคัดจุ๊บแจงออก

“แบบนี้นี่เอง” นัทธีพยักหน้าให้เล็กน้อย แสดงให้รู้ว่าเข้าใจแล้ว จากนั้นก็พูดว่า “ เอาตามที่คุณว่าแล้วกัน ”

“ค่ะ”วารุณีพยักหน้า

หลังจากนั้นทั้งสองก็พูดคุยกันอีกสักพัก แล้วจึงวางสายไป

เพราะลูกน้อยทั้งสองคนก็ได้เวลานอนแล้ว นัทธีต้องไปเล่านิทานให้เด็กๆ เพื่อกล่อมให้เด็กน้อยเข้านอน

และเขาเองก็รู้ว่าเธออยู่ในระหว่างการเดินทางกลับไปที่คฤหาสน์ ดังนั้นก็จึงอยากให้เธอรีบกลับไปพักผ่อน เพราะหลังจากนี้ คงจะต้องยุ่งมากๆแล้ว

กลับมาถึงที่คฤหาสน์ หลังจากที่วารุณีอาบน้ำเสร็จแล้ว ก็มานั่งมองดูงานแบบของตัวเองที่ไม่ค่อยเป็นที่พอใจเท่าไร งานที่มีอยู่ละลานตาตรงหน้า สำหรับคนอื่นแล้ว มันเป็นผลงานที่ดีมาก แต่สำหรับเธอ กลับไม่พอใจกับมันเท่าที่ควร มุมปากเหยียดยิ้มเย้ยหยันออกมา

ผลงานพวกนี้ของเธอ ครอบคลุมหัวข้อเกือบทั้งหมดที่มีอยู่ในปัจจุบัน

นั้นก็หมายความว่า เธอเคยวาดภาพหัวข้อต่างๆมาแล้ว แต่เพราะไม่พอใจกับผลงานก็จึงเก็บภาพเหล่านี้ไว้ในบัญชีนี้เอาไว้เพื่อเป็นที่ระลึก

ดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่า ในการออกแบบหัวข้อต่อไป จุ๊บแจงอาจจะมาลอกงานแบบของเธออีกเป็นแน่

หากเป็นแบบนั้นจริงๆ เธอไม่ปล่อยจุ๊บแจงเอาไว้แน่

งานแบบพวกนี้ แม้ว่าเธอจะไม่ได้เอาไปใช้ แต่ก็เป็นความอุตสาหะของเธอ ที่ระดมจากมันสมองออกมา แม้ตัวเองจะไม่ได้เอาไปใช้ ก็ไม่มีทางปล่อยให้ใครเอาไปใช้เป็นเครื่องมืออย่างเด็ดขาด

เมื่อคิดได้ดังนี้ ดวงตาของวารุณีก็หรี่เล็กลง จากนั้นก็ปิดโน๊ตบุ๊ค ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องหนังสือไป

ตอนนี้มาเสียอารมณ์กับเรื่องพวกนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร เพราะจุ๊บแจงก็ไม่ได้อยู่ตรงหน้า แต่ต่อไปนี่สิ ถึงจะเป็นสิ่งที่จุ๊บแจงต้องเจอ

เธอจะทำให้จุ๊บแจงได้รู้ ของของคนอื่น ใช่ว่าเธอจะหยิบจับมันเอาไปได้ง่ายๆ

เมื่อเอาไปแล้ว ก็ต้องแลกกับราคาที่ต้องจ่าย ！

ชั่วค่ำคืนผ่านไป เช้าวันรุ่งขึ้น วารุณีถูกเสียงเคาะของประตูปลุก จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงของลีน่า“วารุณี ตื่นหรือยัง ？”

เมื่อวารุณีได้ยินเสียงของเธอ คิ้วก็ขมวดมุ่น จากนั้นก็ลืมตาตื่น หันมองไปที่ประตู น้ำเสียงยังมีความงัวเงียอย่างชัดเจน“ยัง มีอะไรหรือเปล่า ？”

เสียงเคาะประตูจากทางด้านนอกก็หยุดลง เหลือเพียงเสียงของลีน่า“ งั้นก็รีบลุกได้แล้ว จะได้เวลาอาหารเช้าแล้ว อีกเดี๋ยวต้องไปสนามแข่งอีก”

“ได้ รู้แล้ว”วารุณีคลึงไปที่หว่างคิ้ว จากนั้นก็บิดขี้เกียจแล้วลุกขึ้นนั่ง “ จะรีบออกไปเดี๋ยวนี้ ”

“อืม รีบๆล่ะ ฉันไปรอข้างล่างนะ ” หลังจากที่ลีน่าพูดจบ ก็หันหลังแล้วเดินลงชั้นล่างไป

วารุณีอ้าปากหาว ดึงผ้าห่มออกแล้วลุกขึ้น เดินไปที่ห้องน้ำ

หลังจากที่ชำระร่างกายแล้วเสร็จ เธอสวมใส่ชุดจั๊มสูทสุดเก๋ เปิดประตูและเดินลงไปชั้นล่าง

จั๊มสูทสีแดงเพลิง จากใบหน้าเดิมที่สวยงามอยู่แล้ว ก็ยิ่งทำลายล้างมากขึ้น ทำให้ผู้คนที่พบเห็นถึงกับต้องหยุดหายใจ

ความงามที่เหนือชั้น ไม่มีอะไรมาเทียบได้！

ลีน่ากำลังนั่งอยู่บนโซฟาและเล่นโทรศัพท์อยู่ เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า จึงหันไปมอง เห็นวารุณีที่สวยสง่าแบบนี้ ก็ถึงกับอ้าปากค้าง “โอ้แม่เจ้า วารุณี เธอจะสวยเกินไปแล้ว ”