พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 760

“นี่มันเรื่องจริงเหรอ？”จุ๊บแจงแย่งโทรศัพท์มาอย่างตื่นตัว แล้วกวาดมองไปที่หน้าจอ ดูมันอย่างตื่นเต้น

ตื่นเต้นจน ดวงตาสั่นระริก

สุชาดาพยักหน้า “จริงแท้แน่นอน เว้นแต่เธอจะโง่ หรือเธอดูไม่ออกเลยว่างานสองชิ้นนี้มันมีความคล้ายคลึงกันมากแค่ไหน ? ผลงานของวารุณีเกิดขึ้นทีหลัง ดังนั้นก็จึงชี้ชัดว่าวารุณีลอกเลียนแบบ ตอนที่ฉันเห็น ก็แปลกใจมากเหมือนกัน จากนั้นฉันถึงได้รู้ เวลาของการแก้แค้นได้มาถึงแล้ว และฉันก็ได้เข้าไปในเว็บต่างๆเพื่อค้นหาดูงานที่วารุณีได้ลอกเลียนไป เพราะฉันรู้สึกว่า หากเธอจะลอกเลียนแบบ คงไม่ลอกแค่ชิ้นเดียว ย่อมต้องมีอันอื่นอีกแน่ เป็นไปตามคาด ฉันเจอมันอีกมากมาย ”

ขณะที่พูด สุชาดาก็ดึงโทรศัพท์กลับ จากนั้นก็เลื่อนภาพอื่นๆขึ้นมา

ภาพที่มีอีกสิบกว่ารูป เป็นภาพจริงที่เทียบกับภาพที่ลอกเลียนแบบมาทั้งหมด

จุ๊บแจงเองก็เห็นภาพที่ตัวเองคุ้นเคย อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ “ รูปพวกนี้ฉันเคยเห็นมันมาก่อน！”

เธอชี้ไปยังภาพที่เห็นอยู่ ณ ตอนนี้

สุชาดาเหลือบมองดูเธอ“ เธอเคยเห็นมันที่ไหน？”

“บนอินเทอร์เน็ตมีเจ้าของบล็อกหนึ่งใช้ชื่อบัญชีว่าMN รูปพวกนี้ ล้วนเป็นงานของเขา แบบที่ฉันเอามาเป็นใบเบิกทางเพื่อเข้าร่วมการแข่งขัน ก็คือแบบของMNคนนี้”จุ๊บแจงกล่าว

สุชาดาตะลึง “ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง แต่เธอพูดถูก ผลงานพวกนี้ เป็นของMNคนนี้ ฉันก็ไปที่แพลตฟอร์มโซเชียลมีเดียของเขา ถึงได้รู้ว่าที่วารุณีลอกเลียนมานั้น เป็นงานของเขา”

“ไม่แปลกเลยที่วารุณีจะรู้ได้ในทันที ว่างานแบบที่ฉันใช้เพื่อเข้าร่วมการแข่งขันนี้ขโมยมันมา เพราะวารุณีต้องเคยเห็นงานของฉันที่ใช้ในการเข้าแข่งขัน ดังนั้นเธอมองออกในทันที เพราะเธอก็เคยคัดลอกมันมาก่อน！”จุ๊บแจงกำหมัดแน่น กัดฟันด้วยความแค้น ใบหน้าบิดเบี้ยว

สุชาดาเก็บโทรศัพท์เข้าในกระเป๋า“ ว่ายังไง พรุ่งนี้เธอเอาเรื่องพวกนี้ไปยื่นฟ้องวารุณี เธอจะได้จัดการวารุณีก่อนที่เขาจะจัดการเธอ เก็บเขาซะ เอายังไง？”

เธอพูดกระตุ้น

จุ๊บแจงหัวเราะ“ทำไมจะไม่ทำละ โอกาสมาอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว ถ้าฉันไม่ทำ คงต้องรู้สึกผิดกับตัวเองแน่ๆ ”

เธอจะต้องจัดการกับวารุณีให้ได้

ไม่ใช่เพียงเพื่อให้ตัวเองไม่ต้องเสี่ยงติดคุก

แต่ก็เพื่อนัทธีด้วย

ขอเพียงวารุณีพัง นัทธีคงไม่รักวารุณีอีกเป็นแน่ บางทีเมื่อถึงตอนนั้น นัทธีอาจจะรักเธอก็ได้

เพราะยังไงเธอก็เป็นคนที่ช่วยชีวิตนัทธี

นัทธีคงไม่ได้เกลียดเธอจริงๆหรอก แต่เป็นเพราะมีวารุณีอยู่ ดังนั้นนัทธีก็จึงมองไม่เห็นเธออยู่ในสายตา

หากไม่มีวารุณีแล้ว นัทธีก็ต้องสนใจเธออย่างแน่นอน

ยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นเต้น จนร่างกายของจุ๊บแจงสั่นสะท้าน

เธอหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมา ยืนมันไปตรงหน้าสุชาดา“ ขอช่องทางการติดต่อด้วย ส่งรูปที่เทียบกันนั้นให้ฉันด้วย พรุ่งนี้ฉันต้องใช้มัน”

“ได้”สุชาดาคว้าโทรศัพท์เธอมา

วารุณียังไม่รู้ตัวว่าตกเป็นเป้าในการโจมตีของศัตรูทั้งสองคนไปแล้ว และตอนนี้ก็กำลังคุยโทรศัพท์กับนัทธีอยู่

“วันนี้การแข่งขันเป็นยังไงบ้าง？”นัทธีถามด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำและแหบแห้ง

วารุณีเอนหลังพิงไปที่โซฟา แล้วทุบไปที่หัวไหล่ ตอบกลับว่า“ก็ดี แต่นั่งอยู่เฉยๆทั้งวัน ปวดหลังไปหมดเลย ”

“ปวดมากไหม？”นัทธีขมวดคิ้ว

วารุณีหัวเราะ “ ก็ไม่ได้ปวดขนาดนั้น พักสักหน่อยเดี๋ยวก็หาย ”

“พรุ่งนี้ผมจะให้คนไปเปลี่ยนที่นั่งของผู้ตัดสิน เปลี่ยนเป็นเก้าอี้นวด แบบนั้นหากรู้สึกไม่สบายตัว ก็ยังสามารถนวดได้”นัทธีกล่าว

วารุณีพูดไม่ออก“อย่าเชียวนะ ห้ามเด็ดขาดเลย ไม่จำเป็น เราไปเป็นกรรมการ และเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของผู้เข้าแข่งขัน ไม่ใช่ไปเสพสุข ดังนั้นคุณจะจัดหาเก้าอี้นวดทำไม”

“แต่คุณปวดหลัง ”นัทธีพูดอย่างไม่เห็นด้วย ความอยากจะเปลี่ยนเก้าอี้นวดให้เธอนั้นมันชัดเจนมาก