พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 765

“นี่ตลกจริงๆ อารมณ์ไม่มั่นคง ก็ออกมารายงาน”ลีน่าพูดอย่างดูถูก

จากนั้น เธอถามอีกว่า“ใช่สิวารุณี เธอรู้ไหมว่าภาพเปรียบเทียบที่เธอเอามา เป็นการออกแบบของใคร？ถึงการออกแบบทางซ้าย จะสะดุดตาน้อยกว่าการออกแบบของเธอ แต่ไม่เลวเลยทีเดียว เอาขึ้นไปเวทีโชว์ก็ยังได้ ดังนั้นฉันคิดว่า ดีไซเนอร์ที่วาดออกมา ไม่ใช่ดีไซเนอร์ธรรมดาแน่ จะต้องเป็นดีไซเนอร์ที่มีชื่อเสียง แต่ถ้าเป็นดีไซเนอร์ที่มีชื่อเสียง จะถูกจุ๊บแจงซื้อไปได้เหรอ？”

สำหรับเธอ จุ๊บแจงจะใส่ร้ายวารุณีว่าคัดลอกงาน จะต้องหาคนที่วาดได้คล้ายกับผลงานที่วารุณีออกแบบแน่

แบบนี้ถึงทำภาพเปรียบเทียบได้ แล้วมาใส่ร้ายว่าวารุณีลอกเลียนแบบ

ส่วนสไตล์การออกแบบของวารุณี จิตวิญญาณ และพรสวรรค์ ไม่ใช่สิ่งที่ดีไซเนอร์ทั่วไปจะควบคุมได้ ดังนั้นอยากวาดออกมาคล้ายกับผลงานของวารุณี เป็นสไตล์เดียวกัน ผลงานระดับเดียวกัน จึงไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

อย่างน้อยที่สุด ดีไซเนอร์ธรรมดาทำไม่ได้แน่ แค่หาดีไซเนอร์ชื่อดังที่มีสไตล์คล้ายกับวารุณี และมีความสามารถไม่แตกต่างกันมากนักถึงจะทำได้เท่านั้น

แต่เท่าที่เธอรู้ ดีไซเนอร์ชื่อดังที่มีสไตล์คล้ายกับวารุณีนั้น อายุมากแล้ว และเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะถูกจุ๊บแจงซื้อไปได้

หากเป็นคนหนุ่มสาวยังพอเป็นไปได้ เพราะว่าอาจอิจฉาวารุณี จากนั้นตกลงกับจุ๊บแจงเพื่อใส่ร้ายวารุณีด้วยกัน แล้วฉุดวารุณีลงไป จากนั้น จากนั้นก็จะมีคู่แข่งที่มีสไตล์คล้ายกับตัวเองน้อยไปคนหนึ่ง

แต่ที่สำคัญคือ ไม่มีรุ่นหนุ่มสาวเลย

ดังนั้น เธอจึงสงสัยว่าเป็นใคร ที่ช่วยจุ๊บแจง

วารุณีมองลีน่าที่ขมวดคิ้วแล้วหัวเราะ“รูปภาพออกแบบด้านซ้ายนี้ เป็นผลงานที่ดีไซเนอร์คนหนึ่งชื่อ Mina วาด”

“Mina？”ลีน่าตะลึง จากนั้นคิดอะไรได้ ก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออก“วารุณี Mina คือเธอไม่ใช่เหรอ？นามแฝงเธอก่อนกลับประเทศนี่”

“ใช่”วารุณีพยักหน้า“ดังนั้นตอนนี้เธอรู้แล้วสินะ ทำไมงานออกแบบด้านซ้าย ถึงได้คล้ายกับสไตล์การออกแบบของฉัน และยังต่างกันไม่มากด้วย เพราะว่าฉันวาดเองหมดไง ฉันไม่เคยบอกเธอว่าฉันชินอยู่อย่างหนึ่ง ก็คือผลงานที่ฉันคิดว่าไม่ค่อยพอใจ ฉันก็จะโหลดลงบัญชีสำรองของแพลตฟอร์มโซเชียลตัวเองเพื่อเป็นที่จดจำไว้ ก็เพื่อไม่ลืมงานออกแบบภาพนั้นที่ตัวเองเคยวาดไว้ แต่ฉันไม่คิดเลยว่า วันหนึ่ง ฉันจะลอกงานตัวเองได้”

“ฮี่ฮี่ฮี่”ลีน่าปิดปากไว้ ขำหนักมาก“ฉันรู้แล้ว จุ๊บแจงผู้หญิงคนนี้ เกรงว่าคงบังเอิญเจอแพลตฟอร์มโซเชียลของเธอในเน็ตล่ะสิ แต่ไม่รู้ว่านั่นเป็นแอคสำรองของเธอ คิดว่าการออกแบบของเธอ กับการออกแบบที่บัญชีนั้นโหลดลงมีความคล้ายกัน เลยคิดว่าเธอลอก จากนั้นจึงเอามารายงานเรื่องเธอ ฮ่าฮ่าฮ่าวารุณี เธอซวยจริงๆ”

วารุณีก็ถอนหายใจอย่างทำอะไรไม่ได้“ใช่ ซวยจริงๆ ฉันก็คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะกลายเป็นคนลอกผลงาน และยังลอกผลงานตัวเองด้วย”

ลีน่าเช็ดน้ำตาที่หัวเราะจนไหลออกมาจากหางตา“ไม่ได้ ฉันพอจะคิดได้แล้วว่าเดี๋ยวตอนที่เธอเปิดเผย อาการของจุ๊บแจง จะต้องสุดยอดมากแน่ๆฮ่าฮ่าฮ่า ฉันขำจะตายอยู่แล้ว”

วารุณีมองเธอที่หัวเราะออกมาอีก ส่ายหน้าอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ช่างเถอะ หัวเราะก็หัวเราะไป

พูดตรงๆแล้ว เธอก็ไม่คิดว่าเรื่องจะเป็นละครได้แบบนี้

เธอยังคิดว่าหลักฐานที่จุ๊บแจงจะเอามาคืออะไรเสียอีก

สุดท้ายดันเป็นงานออกแบบของเธอเอง

เอางานออกแบบของเธอเอง มารายงานว่าเธอลอกเลียนแบบ กลัวว่านี่จะเป็นเหตุการณ์เข้าใจผิดครั้งแรกของประวัติศาสตร์การออกแบบน่ะสิ

คิดไป วารุณีก็กุมหน้า มองลงไปด้วยสายตาเยาะเย้ย

ด้านล่างจุ๊บแจงชี้ภาพพวกนั้นที่อยู่ด้านซ้ายบนหน้าจอ พูดเสียงดัง：“ทุกคนคะ พวกคุณต่างรู้ว่า ทางขวาเป็นผลงานของครูที่ปรึกษาวารุณีของพวกเรา แต่ทางซ้ายนั้น พวกคุณไม่รู้ ตอนนี้ฉันจะบอกให้ทุกคนทราบ ทางซ้ายนั้น เป็นผลงานของบล็อกเกอร์คนหนึ่งชื่อ MN ฉันบังเอิญเจอผลงานของเธอ ที่ด้านล่างแพลตฟอร์มโซเชียลของเธอ ตอนนั้นก็รู้สึกสวยดี เลยศึกษามากขึ้น จากนั้นพบว่า ผลงานของครูที่ปรึกษาวารุณีของพวกเรา ดันคล้ายกับผลงานของบล็อกเกอร์ MN คนนี้มาก และฉันยังพบว่า งานออกแบบของบล็อกเกอร์ MN อัปโหลดลงอินเทอร์เน็ตก่อน เวลานั้น ก่อนกว่าผลงานของครูที่ปรึกษาวารุณีเยอะมาก ดังนั้นครูที่ปรึกษาวารุณี จะต้องลอกของบล็อกเกอร์ MN แน่”

“ในเมื่อแบบนี้ งั้นคุณเอาหน้าหลักของบล็อกเกอร์ MN ออกมาสิ”ลีน่าหยิบไมโครโฟนมาพูด

สายตาจุ๊บแจงเป็นประกาย จากนั้นพยักหน้า“ได้อยู่แล้ว”

เธอก็ขโมยผลงานของบล็อกเกอร์ MN ไป แต่สองวันนี้เธอพบว่า บล็อกเกอร์ MN ลบผลงานที่เธอขโมยไปแล้ว ดังนั้นในเน็ตก็มองไม่เห็นผลงานที่เธอขโมยไป

ดังนั้น เอาหน้าหลักของบล็อกเกอร์ MN ออกมา ก็ไม่เป็นไร