พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 809

ทันใดนั้นประโยคนี้ก็เป็นการเตือนวารุณีขึ้นมา

เธอรีบนั่งตัวตรง “จริงด้วย ยังมีพวกเด็กอยู่”

“ดังนั้น เมื่อกี้ฉันถึงได้ให้พวกเธอหยุดไง หากเมื่อกี้คนที่ปรากฏตัวอยู่ที่นี่ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นเด็กทั้งสอง งั้นสองสามีภรรยาพวกเธอจะเขินอายขนาดไหน” ลีล่าพยักหน้าแล้วพูด

วารุณีมองไปทางนัทธี “โทษนายเลย!”

นัทธีเลิกคิ้ว จากนั้นก็หัวเราะออกเสียง “โอเค โทษฉันเอง”

“ฮื้ม!” วารุณีหันศีรษะไป ไม่สนใจเขา จากนั้นก็หันไปทางลีน่า “ลีน่า เมื่อกี้ขอบคุณนะ”

หากเมื่อกี้ไม่ใช่เพราะลีน่าปรากฏตัวกะทันหัน เรียกให้สองสามีภรรยาพวกเขาตื่น

ไม่แน่เธอกับนัทธีอาจจะทำอะไรโดยไม่สนใจอะไรเลยจริงๆ

ไม่ว่ายังไงแล้วในตอนที่คนอยู่ในสถานะแบบนั้น ยากมากที่จะนึกถึงเรื่องอื่น

“ไม่เป็นไร พอแล้ว ฉันไปห้องครัวก่อน พวกเธอสองสามีภรรยาอยากจะนัวเนียกันต่อ ก็กลับห้องเถอะ อย่าอยู่ห้องรับแขกแล้ว” พุูดจบ ลีน่าก็โบกมือ เดินไปทางห้องครัว

หลังจากที่เธอไปแล้ว นัทธีพยุงศีรษะมองวารุณีด้วยความชิว “ได้ยินหรือยัง? พวกเรากลับห้องนอน?”

“กลับอะไร!” วารุณีเหลือกตาขาวใส่เขา “นายอย่าคิดจะทำต่อแล้ว”

“ทำไม?” นัทธีถามเธอ

วารุณียืนขึ้น “ไม่มีอารมณ์ พอแล้ว ไม่คุยกับนายแล้ว ฉันจะไปโทรหาปาจรีย์”

พูดจบ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมา เดินไปทางระเบียง

นัทธีมองดูภาพข้างหลังของเธอ ยักไหล่ด้วยความเสียใจเล็กน้อย

ดูเหมือนว่าเรื่องเมื่อกี้ จะไม่สามารถดำเนินต่อได้แล้วจริงๆ

บนระเบียง วารุณีโทรเบอร์ของปาจรีย์ออกไป

ทางปาจรีย์เป็นตอนเช้าพอดี ดังนั้นพอวารุณีโทรออกมา ผ่านไปไม่นานปาจรีย์ก็รับสายแล้ว

“วารุณี อรุณสวัสดิ์” เสียงที่แฝงเสียงหัวเราะของปาจรีย์ดังผ่านมา

วารุณีเห็นท้องฟ้าข้างนอกค่อยๆ มือลงแล้ว ยิ้มอ่อนแล้วพูดว่า “ที่ฉันไม่ใช่ตอนเช้านะ ฟ้าจะมืดแล้ว

ได้ยินประโยคนี้แล้ว ปาจรีย์จึงจะนึกอะไรออก ตบหน้าผากของตนเอง “โทษที ฉันลืมไปเลยว่าเวลาของเราห่างกันหลายชั่วโมงเลย”

“พอแล้วปาจรีย์ ไม่พูดอะไรพวกนี้แล้ว ฉันโทรหาเธอ มีเรื่องสำคัญจะถามเธอ” สีหน้าของวารุณีจริงจังขึ้นมา

ปาจรีย์ได้ยินน้ำเสียงที่จริงจังขนาดนี้ของเธอแล้ว สีหน้าก็จริงจังขึ้นตามมาด้วย “วารุณี เธออยากถามอะไร?”

“ฉันอยากถามเธอว่า ช่วงเวลานี้ เธอได้มีการติดต่อกับทางประเทศอเมริกาไหม? ฉันจำได้ว่า เธอมีเพื่อนสมัยมัธยมที่ประเทศอเมริกาไม่น้อยเลย” วารุณีเอ่ยปากถาม

ปาจรีย์สีหน้างง “ประเทศอเมริกา”

“ใช่” วารุณีพยักหน้า