พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 862

วารุณีจึงจะยิ้มอย่างรู้ใจ ไม่ได้พูดอะไรอีก

หลังจากนั้น นัทธีและวารุณีนั่งเบียดอยู่บนเก้าอี้แขวน โอบกอดอยู่ด้วยกัน มองดูลูกชายที่อยู่ตรงสนามหญ้าเรียบ บรรยากาศอบอุ่นเป็นพิเศษ

อีกทางหนึ่ง ปาจรีย์ที่ถูกวารุณีนึกถึงอยู่ ขณะนี้กำลังถือถังเก็บอุณหภูมิอยู่ เคาะประตูดังไปยังห้องผู้ป่วยห้องหนึ่ง

ยืนอยู่นอกประตู เธอหายใจอย่างระมัดระวัง ทั้งคนของเธอตึงแน่นรู้สึกไม่สบายใจมาก

ถึงแม้ว่าจะดูแลผู้ชายที่อยู่ข้างในมาหลายวันแล้ว ทว่าทุกครั้งที่เธอมา ล้วนตื่นเต้นเสมอ ยังคงรู้สึกกลัวเล็กน้อยกับผู้ชายคนนี้

เพราะเธอไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้จะเล็งปืนมายังเธอกะทันหันเมื่อใด ไม่ว่ายังไงแล้วเธอก็เป็นศัตรูของเขา

ถึงแม้ว่าสองสามวันนี้ เขาไม่ได้ทำอะไรกับเธอ ไม่ได้มีความหมายที่อยากจะแก้แค้นเธอ และไม่เคยอารมณ์เสียใส่เธอ ถึงขั้นยังเข้ากันได้ดีด้วย

ทว่าในใจของเธอก็ยังคงไม่สามารถเงียบสงบลง ในทางกลับกันกลับยิ่งอกสั่นขวัญแขวน

เพราะจากที่เธอดูแล้ว เขายิ่งไม่ออกอาการ ก็ยิ่งอันตราย

มีคำหนึ่งที่กล่าวไว้ว่า ก่อนที่พายุมรสุมจะมาถึงนั้นย่อมเงียบสงบไม่ใช่เหรอ

ดังนั้นพงศกรจึงจะเป็นเช่นนี้

ตอนนี้พงศกรไม่ได้ทำอะไรกับเธอ ทว่าขอแค่เขาอารมณ์ไม่ดี หรือเธอทำเรื่องอะไรผิดไปเล็กน้อย เขาจะต้องโฟกัสในจุดนี้แน่นอน แล้วทำการแก้แค้นกับเธอ

และในเวลาแบบนั้น ยิ่งไม่รู้ว่าจะมาถึงเมื่อไหร่ ก็ยิ่งทำให้รู้สึกไม่สบายใจ ในใจก็ยิ่งอกสั่นขวัญแขวน

พอนึกอยู่ ปาจรีย์ก็ยิ้มฝืน จากนั้นก็ได้ยินเสียงของผู้ชายดังผ่านออกมาจากห้องผู้ป่วย “เข้ามา”

ปาจรีย์สูดหายใจเข้าลึก จากนั้นก็จับไปที่กลอนประตู ผลักประตูเข้าไป “คุณพงศกร”

พงศกรกำลังอ่านหนังสือนิตยสารด้านการแพทย์ ได้ยินเสียงของเธอแล้ว ก็เงยหน้าขึ้นมองไป

เห็นท่าทีที่ระมัดระวังของเธอ และก้มหน้าไม่กล้าสบตามอง ภายในตาก็มีการถอนหายใจที่ผ่านไป “มาแล้วเหรอ?”

“อื้ม” ปาจรีย์ก้มหน้า ตอบกลับด้วยเสียงเบา “มาแล้ว”

พงศกรพับนิตยสารในมือลง นัยน์ตามองไปทางถังเก็บอุณหภูมิในมือของเธอ “ครั้งนี้เอาอะไรมา?”

“ตังกวยตุ๋นซี่โครงหมู” เสียงของปาจรีย์ยังคงเบาเหมือนเดิม “กระดูกซี่โครงของคุณหัก ดื่มซุปซี่โครงหมูจะทำให้หายเร็วขึ้น”

“อ๋อ?” พงศกรเลิกคิ้ว “ใครสอนเธอ? ทำไมฉันไม่รู้ว่าการดื่มซุปซี่โครงหมู จะสามารถทำให้กระดูกซี่โครงฟื้นฟูได้เร็วขึ้น? นี่ไม่ได้มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ใดๆ เลย”

ปาจรีย์วางถังเก็บอุณหภูมิลง “ฉันก็ได้ยินคนอื่นบอกต่อกันมาเหมือนกัน ทุกคนต่างก็บอกแบบนี้ ดังนั้นฉันจึงคิดว่าเป็นแบบนี้ บอกว่ากินอะไรก็บำรุงที่นั่นไง”

“งั้นเหรอ” พงศกรพยักหน้า

ปาจรีย์อื้มตอบกลับ “หากคุณรู้สึกไม่ชอบ ฉัน......”

“ไม่ต้อง ตามนี้ละกัน เทมาหนึ่งถ้วย” พงศกรส่ายหัวแล้วพูด

ปาจรีย์พยักหน้า “โอเค”

พึ่งพูดจบ เธอก็เปิดถังเก็บอุณหภูมิออก

ถังเก็บอุณหภูมิพึ่งเปิดออก ก็มีกลิ่นหอมฟุ้งกระจายเย้ายวนลอยออกมา

พงศกรค่อยๆ หลับตาลง “กลิ่นอาหารไม่เลวเลย”

ปาจรีย์รู้ว่าเขากำลังชื่นชมซุปของตนเอง มุมปากโค้งลง ราวกับว่าอยากยิ้ม

ทว่าหลังจากนั้นก็นึกถึงความสัมพันธ์ที่พูดยากนี้ ก็ยังทนไว้ แค่พยักหน้าตอบกลับ “ขอบคุณค่ะ นี่ค่ะ”

เธอนำซุปซี่โครงหมูที่เทเรียบร้อยแล้วยื่นไปให้พงศกร

พงศกรยื่นมือรับมา นิ้วมือจึงแตะกับนิ้วมือของปาจรีย์อย่างไม่ตั้งใจ

พงศกรยังไม่ทันอะไร ปาจรีย์ก็เหมือนว่าร้อนโดนมือ รีบเก็บมือถอยกลับไปข้างหลังทันที

พอเป็นเช่นนี้ ซุปซี่โครงหมูในถ้วยก็ถูกเขย่าออกมา เปื้อนเลอะออกมาข้างนอกสองสามหยด และเลอะอยู่บนหลังมือของพงศกรพอดี