พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 936

ตอนทาลิปสติก วารุณีขยับตัวเบามาก เพราะกลัวว่าจะส่งเสียงดึงดูดความสนใจของนิรุตติ์ แล้วมันจะเป็นปัญหา

แต่ไม่มีใครรู้ว่าวารุณีตื่นเต้นและประหม่าแค่ไหนตอนทาลิปสติก หัวใจแทบจะพุ่งออกมาจากลำคออยู่แล้ว

โชคดีที่ในที่สุดเธอก็วางลิปสติกลงได้

ขอแค่นิรุตติ์ไม่มองลงไปที่อ่างข้างหลังเธอ เชื่อว่าเขาก็จะไม่มีทางเห็นลิปสติก

วารุณีคิดอย่างไม่สบายใจและไม่แน่ใจ

อย่างที่ทุกคนรู้ นิรุตติ์สูงกว่าเธอมาก และมีมุมมองที่กว้าง แค่เขาก้มศีรษะลง เขาก็สามารถเห็นการเคลื่อนไหวเล็กๆของเธอทั้งหมดได้

ดังนั้นการเคลื่อนไหวเล็กๆของวารุณีตอนทาลิปสติกจึงถูกเขามองเห็นโดยธรรมชาติ

แต่นิรุตติ์ไม่ได้ทำอะไร ไม่พูดอะไรทั้งนั้น เขารอเธอทาเสร็จ สงบอารมณ์แล้วจริงค่อยเปิดปากพูดว่า "วารุณี ไปกับฉันเถอะ"

เขายิ้มให้เธอ

วารุณีไม่รู้สิ่งที่เธอทำเขาเห็นหมดแล้ว เธอเงยหน้ามองเขา "ฉันอยากรู้ว่านายกำลังจะพาฉันไปไหน นายจะทำอะไร"

นิรุตติ์ยื่นมือออกไปสัมผัสใบหน้าของเธอ

จิตใต้สำนึกของวารุณีอยากเบี่ยงหน้าปฏิเสธ

แต่แล้วเมื่อนึกถึงลิปสติกในอ่างที่อยู่ข้างหลังเธอ เธอจึงต้องทนไม่หลีกเลี่ยงมือของเขา

ด้วยกลัวว่าถ้าเอียงศีรษะจะเผยให้เห็นช่องว่างด้านหลัง และเขาจะเจอลิปสติก

นิรุตติ์ดูเหมือนจะพอใจกับการยืนนิ่งของวารุณีมาก เขาจึงค่อยๆใช้หลังมือลูบใบหน้าของเธอ

วารุณีรู้สึกคันหน้า ยิ่งไปกว่านั้นยังรู้สึกขยะแขยง น่าขยะแขยงราวกับว่าสิ่งที่อยู่บนใบหน้าของเธอไม่ใช่มือ แต่เป็นแมลงที่น่ารังเกียจ

แน่นอนว่านิรุตติ์สามารถเห็นความขยะแขยงในสายตาของวารุณีได้ แต่เขาแสร้งทำเป็นไม่เห็นและสัมผัสใบหน้าของเธอต่อไปราวกับว่าเขาต้องการสัมผัสทุกส่วนของใบหน้าของเธอและจดจำไว้ในใจ

"ฉันจะพาเธอไปยังที่ที่ดี ที่ที่มีเพียงเราสองคน ที่ซึ่งเธอจะไม่มีวันได้เห็นนัทธี และลูกทั้งสามของเธออีก" นิรุตติ์ตอบในที่สุด

วารุณีมองเขาอย่างไม่เชื่อ "นายพูดอะไร"

ที่ที่มีเพียงพวกเขา นั่นไม่ได้แปลว่าจะซ่อนเธอหรือ กักขังเธอไว้ที่ใดที่หนึ่ง

นิรุตติ์กะพริบเปลือกตาลง ทำให้ไม่สามารถเห็นอารมณ์ในดวงตาของเขา "เอาล่ะ วารุณี นี่ก็สายแล้ว ไปกับฉันเถอะ"

พูดจบเขาก็เริ่มดึงข้อมือเธอ

วารุณีผละออกทันที "ฉันไม่ไป ฉันจะไม่ไปกับนาย นิรุตติ์ นายตายอยู่ที่นี่ซะเถอะ"

นิรุตติ์มองไปที่มือเปล่าของเขา แต่ก็ไม่ได้โกรธ เพียงแค่พูดด้วยท่าทางที่อ่านไม่ออก "วารุณี เธอต้องไปกับฉัน และต้องไปกับฉันเท่านั้น เธอไม่มีทางเลือกอื่น"

หลังจากพูดเสร็จ เขาก็หยิบของบางอย่างออกมาจากกระเป๋าแล้วส่ายตรงหน้าวารุณี

วารุณีรู้สึกได้ว่าตัวเองได้กลิ่นอะไรบางอย่าง และในวินาทีต่อมาดวงตาของเธอก็เริ่มพร่ามัว และร่างกายก็เริ่มอ่อนลง

ทันทีหลังจากนั้น ร่างกายของเธอก็ส่ายไปมา ไม่สามารถยืนได้ และล้มลงไปข้างหน้าในที่สุด

และข้างหน้าก็คือนิรุตติ์

หน้าผากของวารุณีกระทบหน้าอกของนิรุตติ์ เขากอดเอวของเธอ ก่อนดวงตาของเขาจะมองไปที่ลิปสติกในอ่างที่อยู่ข้างหลังเธอ และเม้มริมฝีปากของเขา "ช่างเป็นผู้หญิงที่โง่จริงๆ คิดว่านี่จะทิ้งเบาะแสไว้ให้นัทธีได้ แล้วฉันจะไม่รู้อย่างนั้นหรอ"

อันที่จริงทุกสิ่งที่เธอทำไม่มีอะไรปิดมิดเลย

เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะลบเบาะแสนี้

เขาจะเก็บเบาะแสนี้ไว้เพื่อให้นัทธีรู้ว่าเขาเอา วารุณี ไป