ผิดที่รัก นิยาย บท 8

EP 08

"อ๊าาา!! อ๊ายยย!"

พรวด !

"อื้อ!!" สองร่างเกร็งกระตุกพร้อมกัน ไฟนอลปล่อยในเข้าร่างเธอ หน้าท้องแบนราบกระตุกเร้าๆปล่อยนํ้ากามไหลทะลักออกมาตามเรียวขาร่างเล็กอ่อนปวกเปียกหมดเรี่ยวแรง แต่กลับถูกมือหนากระชากคางมนและดูดปากต่อไม่ให้เธอพักหายใจ..

จ๊วบ! จ๊วบ! มือบางจิกเล็บลงบ่าแกร่งแน่นเธอหลับตาแน่น..พยายามหอบหายใจเข้าปอด...แต่ริมฝีปากกลับถูกดูดกินอย่างมูมมาม..

"พะ...พอก่อนนะคะ...หนูจะกลับแล้ว" ไฟนอลยอมผละริมฝีปากออก แล้วจับคนตัวเล็กนอนราบกับเตียงมือหนาคว้าหมอนมารองใต้สะโพกเธอเอาไว้...แต่ลูกพีชกลับดิ้นขัดขืน..

"คิดว่าคืนนี้จะได้กลับห้อง?"

"....หนูเหนื่อย...วันนี้พี่รังแกหนูมาสองครั้งแล้วนะ"

"เหนื่อย หรืออยากกลับไปหาไอ้แทน?"

ครืด~ ครืด~

เสียงโทรศัพท์ที่แทรกเข้ามาในเครื่องของลูกพีช ทำให้สายตาคมกริบตวัดมอง ก่อนจะผละออกจากร่างอรชรแล้วถือวิสาสะหยิบโทรศัพท์เธอขึ้นมา..

"พูดถึงก็มาเลย" พูดพร้อมกับโชว์หน้าจอขึ้น..

"อย่านะคะ.." ลูกพีชลุกขึ้นจากเตียงแล้วพยายามจะแย่งโทรศัพท์คืน แต่ไฟนอลกลับกดตัดสายทิ้งและปิดเครื่องต่อหน้าต่อตา..

"คิดว่าเวลาแบบนี้ฉันจะรับสายมันงั้นหรอ.."

"ให้หนูกลับไปหาพี่แทนเถอะนะคะ"

"ได้สิ...แต่หลังจากเอากับฉันเสร็จนะ"

หมับ ! พูดจบก็ผลักคนตัวเล็กลงบนเตียง พร้อมกับโยนโทรศัพท์ทิ้งบนพื้นไม่กลัวว่ามันจะพังเลยซักนิด ลูกพีชมองมือถือตาละห้อยก่อนจะโดนมือหนาดั่งคีบเหล็กจับเข้าที่คางมนแล้วหันมาสบตาก่อนจะ..

สวบ !

"โอ๊ย!" เอวสอบกระแทกเข้ามาอีกครั้งสุดโคน จนใบหน้าหวานบิดเบี้ยวด้วยความจุก..เธอหลับตาแน่นไม่แม้แต่อยากมองหน้าไฟนอล..

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

"อึก...อ๊ะ!" ร่างเล็กสั่นคลอนบนเตียง ยิ่งเพิ่มอารมณ์ให้กับชายหนุ่มที่จ้องมองคนใต้ร่างด้วยสายตาปราถนา..

"ยิ่งเอายิ่งมันส์.."

"อ๊า...พ...พอซักที"

"หึ..." ไฟนอลกระตุกยิ้ม พร้อมกับมองใบหน้าหวานที่ซีดเผือกขึ้นมาทุกทีด้วยความพอใจ ชายหนุ่มอัดกระแทกใส่ร่างเธอครั้งแล้วครั้งเล่า จับร่างเธอพลิกเปลี่ยนท่าตามที่ตัวเองต้องการจนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมงคนที่ถูกรังแกก็หมดเรี่ยวแรงคาเตียง...

09:00 AM.

"อ๊ะ..." ลูกพีชอุทานออกมาด้วยความเจ็บหน่วงตรงจุดกึ่งกลางร่างกาย เธอกวาดสายตามองสภาพเตียงยับเยินก่อนจะเสยผมหน้าขึ้นลวกๆเมื่อคืนความทรงจำล่าสุดคือภาพใบหน้าของไฟนอลตอนขย่มบนร่างและหลังจากนั้นความมืดมิดก็เข้ามาแทนที่...

"....ไง ทิ้งฉันไว้กลางคันเลยนะ"

"พอใจรึยังคะ.."

"ยัง...เมื่อคืนยังค้างกลางคันอยู่เลย" พูดจบไฟนอลที่พึ่งอาบนํ้าเสร็จก็เดินตรงดิ่งมาหาเธอที่เตียงนอน ก่อนจะโน้มตัวเข้าไปหาร่างเล็กที่กำผ้าห่มคลุมร่างแน่น...

"ถอยไปนะ.."

"ไล่ผัวตัวเองแบบนี้มันน่าโดน"

"เลิกเรียกตัวเองว่าผัวซักที หนูไม่ได้เป็นเมียพี่"

"แตกในทุกรอบขนาดนั้น ไม่เรียกว่าผัวจะเรียกว่าอะไร?"

"หยุด...หนูไม่อยากได้ยิน" มือเล็กยกขึ้นปิดหูตัวเองแล้วซบหน้าลงเข่าที่ชันขึ้น ยิ่งไฟนอลพูดตอกยํ้าเธอก็ยิ่งรู้สึกผิดต่อแฟนหนุ่มก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองใบหน้ายียวนด้วยแววตาเกลียดชัง ลูกพีชพาร่างตัวเองหอบผ้าห่มลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินถ่างขาไปหยิบโทรศัพท์ที่นอนกลิ้งอยู่บนพื้น...

หมับ !

"ไปอาบนํ้า..."

"หนูจะกลับ"

"ฉันบอกให้เธอไปอาบนํ้า.."

"...."

"หรือจะต่อจากเมื่อคืน?" ไฟนอลทำท่าจะดึงผ้าขนหนูที่พันรอบเอวสอบออก แต่ลูกพีชกับยกมือห้าม และก้าวถอยหลัง สายตาจ้องมองมือถือตัวเองที่ไฟนอลแย่งไป...

"ไม่ได้คุยกับมันไม่ตายหรอก"

"แต่นั้นมันของส่วนตัวหนู"

"ของเธอก็เหมือนของฉันทุกอย่าง"

"ขอคืนนะคะ.."

"ลูกพีช!!"

"...."

"อย่าให้ฉันต้องหมดความอดทนกับเธอ.." ไฟนอลเค้นเสียงรอดไรฟันแล้วจับคางมนบดขยี้ ก่อนที่มือหนาจะกระชากผ้าห่มออกด้วยความรำคาญหูรำคาญตา...ชายหนุ่มรั้งเอวขอดมาหาตัวแล้วบีบหน้าอกเธอแรงๆข้อหาไม่ยอมฟังเขา..

"อื้อ!!...ม...มันเจ็บนะ"

"เธอควรเชื่อฟังฉันถ้าไม่อยากเจ็บตัวมากกว่านี้"

"...."