ผิดที่รัก นิยาย บท 50

EP 50

"ก็หนูถามเพราะใส่ใจไง.."

"ถ้าอย่างงั้นก็รีบไปเถอะ พี่อยู่คนเดียวก็ได้" นํ้าเสียงนอยด์ๆพูดออกมาแล้วปล่อยกอดคนตัวเล็กพร้อมกับพลิกร่างหันหลังให้ ลูกพีชที่เห็นท่าทีน้อยใจของชายหนุ่มหลุดยิ้มออกมา

"ไว้เจอกันนะคะ"

ฟอด ! เธอก้มหน้าหอมแก้มไฟนอลแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าเดินทาง ก่อนจะหยุดอยู่ที่หน้าประตูใบหน้าหันกลับไปมองคนบนเตียงอีกครั้ง มือเล็กยกมือถือขึ้นมาแล้วกดถ่ายรูปส่งไปในแชทกลุ่มที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อภารกิจลับ..

.

.

.

เชียงไหม่...( ไร้สตอเบอร์รี่ )

ลูกพีชเดินมาหยุดอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ท้ายไร้สตอเบอร์รี่ ซึ้งแต่ละหลังเป็นที่พักของคนงานที่นี้หญิงสาววางกระเป๋าไว้แล้วเดินไปที่ประตูบ้านมือเล็กยกมือขึ้นเคาะเพื่อเป็นสัญญาณว่าเธอมาถึงแล้ว...

ก๊อก ก๊อก ก๊อก...

แกร๊ก..

"ลูกพีช..."

"แม่" หมับ ! ทั้งสองสวมกอดกันด้วยความคิดถึง พรพรรณที่อยู่ในชุดทำงานอยู่พยายามดันคนตัวเล็กออก เพราะร่างของตัวเองชุ้มเหงื่อ

"ทำไมช่วงคํ่าแบบนี้ล่ะ...ทางเข้าก็ใช่ว่าจะมาง่ายไม่เหนื่อยหรอลูก"

"ไม่ค่ะ...ก็หนูคิดถึงแม้นี่นา"

"แล้วนี้รุ่นพี่หนูที่ว่าจะมาด้วย มากันรึยังล่ะฮึแม่เตรียมที่นอนไว้ให้เรียบร้อยแล้ว"

"นั้นหน่ะสิ...เดี๋ยวหนูโทรถามก่อนนะคะ.."

ครืดดดดดดด...!

ในขณะที่สามหนุ่มกำลังดันทุรังปกป้องกระเป๋าลากจากทางเดินขรุขระเข้ามาท้ายไร้ โทรศัพท์ของทิศเหนือก็สั่นเครือขึ้น ชายหนุ่มจึงหยุดเดินแล้วคว้ามันขึ้นมากดรับสายเมื่อเห็นว่าใครโทรมา..

( มาถูกกันรึป้าวคะ...เดี๋ยวหนูไปหา )

"ไม่ต้องพวกฉันจะถึงแล้ว"

( อ่อ...พี่มาบ้านหลังที่หนึ่งเลยนะคะหนูยืนอยู่หน้าบ้าน )

"ฉันเห็นเธอแล้ว...แค่นี้ก่อน"

ตี้ด ! ทิศเหนือกดตัดสายเมื่อเห็นแผ่นหลังบางของลูกพีชที่ยืนคุยกับพรพรรณอยู่หน้าบ้าน สามหนุ่มจึงพร้อมใจกันเดินมาหาด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์นัก ใจจริงก็ไม่ได้อยากมาแต่เพราะอยากเซอไพร์วันเกิดเพื่อนเลยต้องยกแก๊งกันมาที่นี้...แล้วทั้งหมดก็หยุดยืนอยู่ห่างๆไม่กล้าเดินเข้าไปพร้อมกับยกมือไหว้สวัสดีพรพรรณ..

"สวัสดีจ้ะ..." พรพรรณ์รับไหว้...

"แม่คะนี้เพื่อนของแฟนหนูค่ะ...เดี๋ยวหนูจะไล่ให้ฟังทีละคนเลยนะ คนนี้ชื่อดีไวน์ค่ะหรือพี่ดินคนกลางชื่อทิศเหนือส่วนคนสุดท้ายพี่เพิร์ธค่ะ..."

"แล้วแฟนหนูไม่มาด้วย..?"

"คือว่า..." ลูกพีชอํ้าอึ้งพร้อมกับอมยิ้มหลบสายตาผู้เป็นแม่ด้วยท่าทีขวยเขิน..

"แม่พอจะรู้แล้วแหละ....ตอนนี้เราพาพวกพี่ๆไปที่พักก่อนดีกว่าเนาะ"

"ค่ะ...ตามหนูมาเลยนะ"

ลูกพีชหันไปคุยกับสามหนุ่มแล้วเดินนำผ่านบ้านพักคนงานหลายหลังมาลึกกว่าเดิมแต่พอถึงจุดมุ้งหมายที่เป็นลานหญ้าโล่งกว้าง บรรยากาศร่มเย็นสบาย ตรงหน้าคือภูเขาหลายลูกที่ซ้อนทับกันตรง บริเวณไกล้ๆคือเต้นที่พร้อมกาง อีกทั้งยังมีกองไฟที่ถูกก่อไว้แล้ว...

"เดี๋ยวกางเต้นท์นอนกันเลยนะ ก่อไฟด้วย ส่วนราวไฟแม่จัดเตรียมให้แล้ว ตกแต่งสถานที่ได้สบายแม่ขออนุญาติเจ้าของที่นี้ให้แล้ว เดี๋ยวอีกหน่อยแม่ทำอาหารมาให้ทานกัน..."

"ขอบคุณครับ.." ดีไวน์เอ่ยขอบคุณ

"เที่ยวให้สนุกนะลูก...พรุ่งนี้ตอนเช้าแม่จะพาทัวร์ไร่สตอเบอร์รี่..." ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นพรพรรณก็เดินแยกจากไป..

"กางเต้นกันเลยนะคะ...หนูขอไปช่วยแม่ทำอาหารก่อน.." ลูกพีชมีท่าทีจะเดินจากไปอีกคน...ทั้งหมดเลยมองหน้ากันด้วยท่าทีเลิกลั่กพร้อมกับสะกิดกันให้เป็นฝ่ายพูด จนใบหน้าหวานฉายแววสงสัย.. "พวกพี่มีอะไรกันรึป้าว?"

"คือ..พวกฉันไม่เคยกางเต้นท์" เพิร์ธเป็นคนพูดพร้อมกับยกมือขึ้นเกาหัวเรียกร้อยยิ้มให้กับหญิงสาว..

"เรื่องนี้แค่นี้เองหนูสอนได้.." คำพูดของเธอ ทำเอาผู้ชายอกสามศอกแทบอยากจะมุดแผ่นดินหนี ขายขี้หน้าเป็นที่สุด... "ลุกสิคะ...เราจะได้ทำตามแผนต่อ.."

พูดต่อเพียงเท่านั้นสามหนุ่มก็พร้อมใจกันลุกขึ้น...ลูกพีชจึงเริ่มสอนไม่นานเต้นท์ทั้งหมดก็ถูกกางเป็นอันเสร็จเรียบร้อย ทิศเหนือที่ยืนอยู่กับลูกพีชจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดชัตเตอร์...แล้วโพสรูปคู่ลงไอจีพร้อมกับบอกตำแหน่งที่ตั้ง เพื่อล่อให้ใครบางคนตามมา...

"แผนเธอนี้มัน.."

"ทำไมคะ"

"เดี๋ยวจะได้เห็นมันเสียนํ้าตา" ทิศเหนือพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก็มุดตัวหายเข้าไปในเต้นท์อย่างไม่สนโลก...ลูกพีชจึงอมยิ้มคนเดียวก่อนจะหมุนตัวเดินกลับไปยังบ้านพักของผู้เป็นแม่...

2 ชั่วโมงผ่านไป...

"อ่า...เสร็จเรียบร้อย~" ลูกพีชที่พึ้งทำเค้กเสร็จยกขึ้นชื่นชมผลงานตัวเอง หลังจากที่หาอะไรไปให้สามหนุ่มกินรองท้องกันเสร็จ ตอนนี้เธอก็พึ้งเตรียมอาหารว่างสำหรับฉลองวันเกิดและเค้กเป็นลำดับต่อมา...พอทุกอย่างพร้อมมือเล็กก็ถอดผ้ากันเปื้อนออกเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ทิศเหนือและดีไวน์มาพอดี...

"ไอ้ไฟมันกำลังมา...ทุกอย่างพร้อมแล้วใช่ไหม"

"ค่ะ...เดี๋ยวพี่ขนของกินไปเลยนะ...หนูจะถือเค้กไปเอง"

"อืม..ไปถึงเธอก็รีบเข้าไปหลบในเต้นท์ละไอ้เพิร์ธมันปิดไฟไว้รอแล้ว"