พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+) นิยาย บท 11

บทที่ 11 การแก้แค้นที่โดนสะกดรอยตาม

ฝีเท้าของอีกฝ่ายค่อนข้างเบา แต่กลับเต็มไปด้วยจังหวะ เดินตามเขามา

ระดับความเร็วในการเดินของเนี่ยเฟิงเพิ่มขึ้นเล็กน้อย อีกฝ่ายก็เร่งตาม ดูท่าแล้วคงจะตามเขามาไม่ผิดแน่

เนี่ยเฟิงกวาดสายตามองหนึ่งรอบ แล้วจึงเลี้ยวเข้าไปภายในซอยขนาดเล็กที่อยู่ด้านข้าง

เพิ่งจะเข้ามาในซอย อีกฝ่ายก็ตามเข้ามา

“คุณเป็นใคร? ทำไมถึงตามผมมา? ”

อีกฝ่ายคงคาดไม่ถึงว่าอยู่ๆเนี่ยเฟิงจะหันหลังกลับมา ทั้งสองต่างจ้องมองกันและกัน

คนๆนั้นมีรูปร่างสูงใหญ่แลดูแข็งแรง บนแขนมีรอยสักขนาดใหญ่ปรากฏออกมาให้เห็น พอจะมองออกได้ว่าไม่ใช่ว่าจะจัดการได้โดยง่าย

“คิดไม่ถึงว่าแกจะเป็นคนมีไหวพริบที่ดีมาก แต่ถึงจะมีไหวพริบดีก็ไม่มีประโยชน์อะไร”

ขณะที่ผู้ชายกำลังพูดอยู่นั้น ก็ดีดนิ้วขึ้นมาหนึ่งที จากนั้นก็มีกลุ่มคนที่ทำผมสีเหมือนไม้ขนไก่ที่รีบเข้ามาในซอยอย่างรวดเร็ว

“ไอ้หนู คิดว่าตัวเก๋ามากซินะ ถึงได้กล้าต่อยน้องชายพวกเราเฮยเป้า?”

เนี่ยเฟิงนึกขึ้นได้ทันที “ผมก็คิดว่าใครซะอีก? ที่แท้พวกคุณเป็นพวกเดียวกันกับเฮยเป้า ทำไม? เขาต่อยสู้ผมไม่ได้ ก็เรียกพวกคุณมาเอาคืนหรือไง?”

“เข้าใจก็ดี ถ้าตอนนี้แกคุกเข่าขอร้องดีๆ พวกเราพี่น้องก็อาจจะปล่อยแกไปสักครั้ง แต่ว่าถ้าแกต่อต้านละก็ พวกเรารับรองว่าจะไม่ปล่อยให้แกรอดไปได้อย่างเด็ดขาด”

“ถ้าอย่างงั้นผมก็อยากจะดูว่าพวกคุณจะมีวิธีอะไรที่จะไม่ให้ผมรอดไปได้”

ในมืออันธพาลพวกนี้นั้นมีพวกกระบองซ็อตไฟฟ้า ดูเหมือนว่าจะเตรียมตัวมาเป็นอย่างดี

“ดูท่าว่าสุรามงคลไม่กินจะกินสุราลงโทษซะแล้ว พี่น้องทั้งหลาย จัดการมัน”

ภายใต้คำสั่งของชายที่ใส่เสื้อผ้าสีขาว อันธพาลพวกนั้นก็พุ่งตัวเข้ามาในทันที!

แต่ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีอาวุธก็ไม่มีประโยชน์อะไร ยังคงถูกเนี่ยเฟิงต่อยอย่างแรงจนฟันร่วง

ยังไม่ทันถึงหนึ่งนาที อันธพาลสิบกว่าคนนั้นก็ถูกต่อยจนร้องโฮ!

“มีฝีมือแค่นี้ยังกล้าเสนอหน้าให้ขายขี้หน้า?”

เนี่ยเฟิงส่งเสียงเหอะออกมาหนึ่งที “กลับไปขอสวรรค์ยืมสักห้าร้อยปีก่อน แล้วค่อยกลับมาสู้กันใหม่นะ”

“งั้นให้ฉันสั่งสอนแกเองแล้วกัน!”

ในตอนนั้นเอง มีหมัดที่เต็มไปด้วยพลังแผดร้องมาจากที่บริเวณบนหัวของเนี่ยเฟิง!

ความเร็วในการตอบสนองของร่างกายเนี่ยเฟิงไม่ใช่ว่าจะธรรมดา ถึงอย่างไรเสียก็ผ่านการอะไรมาอย่างยาวนานในโลกของนักฆ่า ถ้าแค่ความสามารถในการตอบสนองต่อสิ่งที่เกิดอย่างกะทันหันยังไม่มีก็จะแย่เกิดไปแล้ว

เนี่ยเฟิงเคลื่อนที่เพียงพริบตาเดียว รวดเร็วเป็นอย่างมาก เขาถีบกำแพงแล้วถอยหลังไปสองก้าว มัดที่อีกฝ่ายปล่อยออกมาจึงกระแทกพื้นอิฐแตกเป็นหลุมลึก

เนี่ยเฟิงที่เห็นฉากดังกล่าว อดไม่ได้ที่จะผิวปากออกมา “ใช้ได้นี่!”

คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเนี่ยเฟิงคือชายชราผู้หนึ่ง เขาแต่งกายแบบสมัยราชวงศ์ถัง ดูราวกับว่าเป็นเซียนอมตะ น่าจะเป็นผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้คนหนึ่ง อีกอย่างคือคงจะฝึกมานานระยะหนึ่งแล้ว

“ไอ้หนู นี่ก็นับว่าไว้หน้าแกแล้ว ที่เรียกผู้มีฝีมือมารวมกันเพื่อมาสั่งสอนแก”

ฟางซื่อเหาใจก็คิดว่าเนี่ยเฟิงอาจจะเป็นคนมีความสามารถจริงๆ ถ้าไม่อย่างงั้นคงไม่สามารถต่อยเฮยเป้ารวมถึงทีมบอดี้การ์ดของเขาจนฟันร่วงได้

ฟางซื่อเหารีบเรียกรวมตัวผู้มีฝีมือในตระกูลฟาง โดนสั่งให้คนของเฮยเป้าเข้าไปตัดกำลังก่อน หลังจากนั้นก็ให้คนของตัวเองเปิดตัวเข้าไปอย่างสวยงาม ตรงเข้ามาต่อยจนกว่าจะร้องหาปู่ย่า

เพียงแต่คิดไม่ถึงว่าเนี่ยเฟิงจริงๆแล้วจะเป็นคนมีฝีมือคนหนึ่ง

แต่ก็ไม่เป็นไร เขาก็ไม่เชื่อว่าลุงฟางจะสู้ไม่ได้!

เนี่ยเฟิงเห็นฟางซื่อเหา ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างดูถูกเบาๆ: “ฟางซื่อเหา ฟันดีแล้วหรือ?”

ฟางซื่อเหาได้ยินที่เนี่ยเฟิงเหน็บแนมตัวเอง ก็กระหืดกระหอบทันที: “ลุงฟาง! ต่อยมันตาย!”

ลุงฟางได้ยินคำสั่งของนายน้อยตัวเอง ทันใดนั้นก็โจมตีด้วยหมัดพยัคฆ์!

ลุงฟางลงมืออย่างโหดเหี้ยม ทั้งหมดล้วนแต่เน้นเอาชีวิต ดูเหมือนว่าลุงฟางนั้นตั้งใจที่จะให้เนี่ยเฟิงตาย ไม่อย่างนั้นคงไม่ลงมืออย่างโหดเหี้ยมเช่นนี้!

อยู่ในซอยที่คับแคบ เนี่ยเฟิงถอยหลังไปไม่ได้กี่ก้าว